Wild Heart

Tutaj wypasane sÂą wszystkie konie z OÂśrodka JeÂździeckiego.
(http://img18.imageshack.us/img18/1112/klaczeiwaachy.jpg)

Kiedy weszÂłyÂśmy na padok, a Vanessa spuÂściÂła mnie z lonÂży, peÂłnym cwaÂłem ruszyÂłam przed siebie. Wybieg byÂł ogromny! CieszÂąc siĂŞ wolnoÂściÂą, zaczĂŞÂłam wierzgaĂŚ i tarzaĂŚ siĂŞ w liÂściach. Kiedy ja tak plÂąsaÂłam, Nessie usiadÂła sobie pod drzewem, cicho nucÂąc ulubiony utwĂłr muzyczny.

James przyprowadziÂł mnie z uÂśmiechem. WidziaÂł juÂż cwaÂłujÂącego konia i mÂłodÂą dziewczynĂŞ.
-No, biegnij maÂły.-PowiedziaÂł do mnie James. Galopem rzuciÂłem siĂŞ w zielonÂą przestrzeĂą. ChÂłopak podszedÂł do dziewczyny.
-DzieĂą dobry, tamten koĂą jest twĂłj?-ZapytaÂł wskazujÂąc na klacz.

- Och, witam. - oderwaÂła siĂŞ od piosenki Nessie. - Tak. To Furia. - powiedziaÂła z uÂśmiechem. - A Âźrebak naleÂży do ciebie? - dodaÂła z radoÂściÂą obserwujÂąc fikajÂącÂą klacz - czyli mnie.

-Tak, ma na imiĂŞ piorun.-OdpowiedziaÂł. UsiadÂł obok dziewczyny siadajÂąc na starej kÂłodzie.
-James jestem-Przywita³ siê, a ja (Ÿrebak) przesta³em galopowaÌ i obserwowa³em przez chwilê klacz. Zacz¹³ biec za ni¹ i naœladowaÌ jej ruchy cia³a r¿¹c przy tym radoœnie.

ZarÂżaÂłam rozbawiona, widzÂąc nieudolne wierzganie Âźrebaka, ale jednak nie zwolniÂłam. Na chwilĂŞ zatrzymaÂłam siĂŞ i stanĂŞÂłam dĂŞba, groÂźnie wymachujÂąc kopytami w powietrzu i ruszyÂłam peÂłnym cwaÂłem.
- Vanessa, ale mĂłw mi Nessie (czyt. Nessi). - przedstawiÂła siĂŞ. - PiĂŞkny. - pochwaliÂła Pioruna. - To prawda, Âże uratowaÂłeÂś go od rzeÂźni? - zapytaÂła z podziwem.

-Tak.-PowiedziaÂł i zarumieniÂł siĂŞ. Ja (Piorun) nadal naÂśladowaÂłem klacz.  Czasem robiÂłem wokó³ niej kó³ka i stan¹³em znĂłw z niÂą. Nadal naÂśladowaÂłem jej kaÂżdy nawet najmniejszy ruch.

- Maluch prĂłbuje chyba byĂŚ naszym maÂłym przewodnikiem. - zaÂśmiaÂła siĂŞ Nessie. - SÂłodziak z niego.
ParsknĂŞÂłam niezadowolona i pogalopowaÂłam do mojej wÂłaÂścicielki. SkubnĂŞÂłam lekko jej ramiĂŞ i odskoczyÂłam, radoÂśnie cwaÂłujÂąc w dal.

-Tak, chyba tak.-Powiedzia³ James. Podbieg³em tak¿e do w³aœciciela, skubn¹³em go w ramiê i pobieg³em tu¿ za Furi¹.

Nessie pognaÂła za mnÂą, a ja daÂłam jej fory. Kiedy mnie dogoniÂła, zÂłapaÂła mocno za szyjĂŞ i symulujÂąc zabawĂŞ wskoczyÂła mi na grzbiet. W pierwszej chwili nic nie zauwaÂżyÂłam, ale zaraz wierzgnĂŞÂłam mocno, przez co nastolatka przeleciaÂła przez mojÂą gÂłowĂŞ. Nie runĂŞÂła jednak na ziemiĂŞ, lecz zrĂŞcznie przekozioÂłkowaÂła i wylÂądowaÂła na nogach, uÂśmiechajÂąc siĂŞ zawadiacko. PodbiegÂła do mnie i skubnĂŞÂła mnie w kark, po czym wrĂłciÂła pod drzewo radoÂśnie dyszÂąc.
- My ju¿ bêdziemy lecieÌ. - powiedzia³a szybko. - Do widzenia, James! - krzyknê³a i z³apa³a w biegu lon¿ê. Zrobi³a z niej lasso i zarzuci³a mi na szyjê, po czym wspólnie wymaszerowaliœmy z padoku.

-Pa!-Krzykn¹³ James do odchodz¹cej Nessie. Pomacha³ rêk¹ i podszed³ do mnie. Otoczy³em wokó³ niego kó³eczko. Zatrzyma³em siê przed nim i szturcha³em go w rêkê, a potem szuka³em czegoœ po kieszeniach.
-Wybacz ma³y, ale nie mam nic do jedzenia przy sobie-Powiedzia³ szukaj¹c po kieszeniach. Zacz¹³em k³usowaÌ wokó³ niego. Za³o¿y³ mi kantar i prowadzi³ w stronê boksów.

WszedÂłem z KatarinÂą na padok. Kiedy odpiĂŞÂła linkĂŞ ruszyÂłem przed siebie aby poznaĂŚ miejsce. Padok byÂł ogromny, w sam raz dla mnie.Katarina poszÂła kawaÂłek za mnÂą i poÂłoÂżyÂła siĂŞ w cieniu niewielkiego drzewa.

James odprowadzi³ mnie na padok, ale zanim mnie puœci³ zdj¹³ kantar. Ruszy³em przed siebie. Gdy zobaczy³em konia oczywiœcie podbieg³em do niego.
-CzeœÌ!Jestem Piorun, a ty?-Przywita³em konia, a James usiad³ na poprzednim miejscu na k³odzie.

SpojrzaÂłem na Âźrebaka i powiedziaÂłam:
-Jestem Carino-Nadal przyglÂądaÂłem mu siĂŞ. Wtedy Kat podeszÂłam do wÂłaÂściciela Âźrebaka i powiedziaÂłam:
-CzeœÌ jestem Katarina, ale mów mi Kat

-CzeœÌ, jestem James. Mów po prostu James-Uœmiechn¹³ siê do Kat.-Ten koù to twój?-Zapyta³ wskazuj¹c na karego konia. Ja w tym czasie biega³em wokó³ nowego znajomego.

Powoli sz³am za Nessie. Kiedy ta odpiê³a mi lon¿ê, rzuci³am siê w wielk¹ kupê liœci z radoœci¹ parskaj¹c. Moja w³aœcicielka usiad³a w cieniu drzewa.
- CzeœÌ James! - przywita³a siê. - Witam - Vanessa. Ale mów mi po prostu Nessie. - przywita³a siê z Katarin¹.

-O! CzeœÌ Nessie.-Przywita³ siê. -No, to teraz na padoku s¹ ju¿ 3 konie. Piorun juz zaczepia karego ogiera-Powiedzia³ James.

-Tak to Carino-powiedzia³a i usiad³a ko³o Jamesa, postanowi³em podejœÌ do nowego znajomego Kat. Pogalopowa³em w ich stronê a kiedy by³em ju¿ blisko zwolni³em. Powoli podesz³am do niej i lekko szturchn¹³em w ramie. A ona pog³aska³a mnie, po chwili wyjê³am cukierka z kieszeni i da³a mi go. Bardzo lubi³em te cukierki wiêc zjad³em go od razu.
-MiÂło poznaĂŚ jestem Katarina-powiedziaÂła Kat

- Furia. - przedstawi³a mnie Katarinie. Moja z³ota sierœÌ przepiêknie b³yszcza³a w s³oùcu. Podnios³am siê z ziemi i pogalopowa³am na drugi koniec pastwiska. Tam pod jab³onk¹ zjad³am dwa owoce i wróci³am w pobli¿e Nessie.

Nadal staÂłem przy Kat. Wtedy ona powiedziaÂła;
-SÂłodka

- DziĂŞkujĂŞ. Carino teÂż jest piĂŞknym ogierem. - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ, a ja podeszÂłam do Kat. Lekko szturchnĂŞÂłam jej ramiĂŞ, co oznaczaÂło podziĂŞkowanie za komplement i czekaÂłam na reakcje. Moje zÂłote oczy byÂły wpatrzone w dziewczynĂŞ.

Szturchn¹³em Furie w ³opatkê i czeka³em na jej reakcje. Wtedy Kat wyjê³am z kieszeni cukierek i wyci¹gnê³a rêke do furi.

Powoli zjadÂłam cukierek i parsknĂŞÂłam radoÂśnie, po czym lekko skubnĂŞÂłam Carino i odgalopowaÂłam kilka krokĂłw. SpojrzaÂłam na niego zawadiacko i ruszyÂłam cwaÂłem przed siebie.

Ruszy³em cwa³em za Furi¹, kiedy j¹ dogoni³em parskn¹³em radoœnie .

WidzÂąc, Âże Carino mnie dogoniÂł przyÂśpieszyÂłam lekko kroku i zarÂżaÂłam do nieba. To byÂł pierwszy ogier, przy ktĂłrym zachowywaÂłam siĂŞ w ten sposĂłb.
- Chyba siĂŞ polubili. - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ Nessie. - Dziwi mnie to, poniewaÂż Furia nigdy nie zaufaÂła aÂż tak Âżadnemu ogierowi...

Równie¿ przyspieszy³em dotrzymuj¹c jej kroku. Ponownie parskn¹³em.:
-Carino teÂż nigdy siĂŞ tak nie zachowywaÂł, zawsze trzymaÂł siĂŞ na boku-powiedziaÂła Kat

- Widocznie trafili w dobre miejsce od dobrej porze. - zagadnê³a Nessie z uœmiechem. Ja zaœ nie przyœpiesza³am ju¿ wiêcej, tylko radoœnie wierzga³am, co jakiœ czas r¿¹c g³oœno lub cicho.

 ???CieszyÂłem siĂŞ Âże poznaÂłem Furie, pasowaÂła do mnie. RÂżaÂłem radoÂśnie.:
-Oj tak, sÂą do siebie stworzeni-powiedziaÂła Kat obserwujÂąc nasze wyczyny.

- MoÂże on mĂłgÂłby przemĂłwiĂŚ do rozumu Furii? - zastanowiÂła siĂŞ Nessie. - Nienawidzi siodÂła. Ani w ogĂłle jazdy wierzchem.
SkrzywiÂłam siĂŞ na myÂśl o dziwnym sprzĂŞcie, ale dotrzymaÂłam kroku Carino.

-MoÂże-powiedziaÂła Kat. LubiÂłem jeÂździĂŚ a szczegĂłlnie skakaĂŚ.-Carino jeÂździ juÂż zawodowo.

- Zawodowo?! - parsknĂŞÂłam oburzona. - I pewnie mĂŞczysz siĂŞ noszÂąc to okropne siodÂło? - zatrzymaÂłam siĂŞ gwaÂłtownie, wpatrujÂąc siĂŞ zdziwiona w Carino. Kto mĂłgÂłby chcieĂŚ jeÂździĂŚ pod siodÂłem?!
- Super. - pochwaliÂła Nessie. - ChcĂŞ przygotowywaĂŚ FuriĂŞ. MuszĂŞ jÂą tylko przekonaĂŚ do siodÂła.

RĂłwnieÂż zachamowaÂłem i spojrzaÂłem na Furie-Ale ja to lubie-powiedziaÂłam wtedy Kat powiedziaÂła:
-MoÂże zrobimy im razem trening?

- Jasne, bardzo chĂŞtnie. - powiedziaÂła Nessie z podstĂŞpnym uÂśmiechem.
- Lubisz? - zdziwi³am siê. - Kiedy ktoœ tob¹ rz¹dzi, kiedy musisz siê s³uchaÌ i nieœÌ kogoœ na grzbiecie jak jakiœ nêdzny osio³? - wyrzuci³am z siebie wszelkie w¹tpliwoœci do siod³a.

-Nie przeszkadza mi to, a po za tym Kat sie tak nie ¿¹dzi-powiedzia³am spokojnie,-to mo¿e teraz-zaproponowa³a Kat

- Ale tobÂą kieruje. Nie moÂżesz biegaĂŚ swobodnie. - protestowaÂłam zdziwiona. A moÂże jednak mogÂłabym przekonaĂŚ siĂŞ do siodÂła?
- MoÂże porozmawiasz z Carino. - zaproponowaÂła Ness. - MoÂże to gÂłupie, ale myÂślĂŞ, Âże on zrozumie i pomoÂże Furii.

-To dobry pomysÂł. Carino-Kiedy usÂłyszaÂłem Âże Kat mnie woÂła galopem ruszyÂłem w jej strone

Zdziwiona potruchtaÂłam za Carino, ale zatrzymaÂłam siĂŞ w poÂłowie drogi, nieufnie spoglÂądajÂąc w dal. Nessie z niecierpliwoÂściÂą czekaÂła na reakcje Carino.

Ellie prowadzi³a mnie za kantar i wprowadzi³a na padok. Wesz³am spokojnie, a Ellie wypuœci³a mnie. Podbieg³am dalej, aby mieÌ trochê spokoju i zaczê³am jeœÌ trawê.

PdszedÂłem do Kat. Wtedy ona powiedziaÂł:
-Chcia³byœ iœÌ z Furi¹ na trening i pomóc przekonaÌ j¹ do siod³a-spyta³a z nadziej¹ w g³osie. Kiedy to us³ysza³em radoœnie zawie¿ga³em

ZobaczyÂłam inne konie. PodbiegÂłam do nich i zawieÂżgaÂłam.

Nessie nie czekajÂąc dÂłuÂżej podeszÂła do mnie z niewielkim uÂśmieszkiem.
- Dasz nam szansê, Furio? - zapyta³a z nadziej¹ w g³osie. Dobrze wiedzia³am o co jej chodzi. Siod³o...brr! - Po prostu spróbuj, proszê! To nic trudnego ani strasznego, zobaczysz. - szepnê³a mi do ucha. No dobrze! - parsknê³am cicho, a ona pog³adzi³a lekko mój grzbiet. Zar¿a³am cicho, a Ness powoli wskoczy³a na mój k³¹b. Drgnê³am, ale nie wierzgnê³am. Tak trudno by³o powstrzymaÌ tê pokusê! Poczu³am delikatne œciœniêcie ³ydek, wiêc ruszy³am stêpem, lekko siê spinaj¹c. Kiedy przeszliœmy do k³usa, by³am ju¿ nieco bardziej rozluŸniona, a kiedy Vanessa kaza³a mi zagalopowaÌ, z radoœci¹ ponios³am siê entuzjazmowi. Po kilku minutach galopu zatrzyma³am siê przed Kat. Ness zrozumia³a i zeskoczy³a z mojego grzbietu.
- Wow. - powiedziaÂła cicho.

-Uda³o siê-widzia³em ¿e kat by³a zadowolona z efektu.-To przejedziemy siê po padoku na oklep?-zaproponowa³a Kat. Wiedzia³em o co chodzi i parskn¹³em weso³o.

ByÂłam niezadowolona, Âże nikt nie zwraca na mnie uwagi, ale jednak byÂłam pod wraÂżeniem, jak tamta klacz mogÂła nie daĂŚ siĂŞ pokusie zrzucenia jeÂźdÂźca.

Ness pobieg³a w stronê wyjœcia i przynios³a stamt¹d dwa og³owia. Jedno z nich poda³a Kat. Z drugim zaœ podesz³a do mnie. Po wielu próbach uda³o jej siê w³o¿yÌ wêdzid³o do mojego pyska i ponownie mnie dosi¹œÌ. Wyprê¿y³am dumnie szyjê i zar¿a³am weso³o. Chyba zacznê lubiÌ nasze wspólne przeja¿d¿ki!

Kat wziê³a og³owie, a ja chêtnie zio³em wêdzid³o do pyska. PóŸniej Kat zrêcznie wskoczy³a mi na grzbiet, za wierzga³em weso³o. Kat nie spad³a, by³a do tego przyzwyczajona.-To jedziemy-powiedzia³a weso³o Kat.

Bez ostrze¿enia wystrzeli³am w najbardziej oddalon¹ czêœÌ pastwiska. Co chwilê z przyzwyczajenia wierzga³am lekko, ale Ness to nie przeszkadza³o. By³a wspania³¹ amazonk¹. Dumnym galopem zrobi³am woltê, a potem znowu pocwa³owa³am w dal, r¿¹c radoœnie.

Ponownie zawierzga³em i rzuci³em siê cwa³em w pogoù za Furia. Kiedy j¹ dogoni³em kat skierowa³a mnie na pieù obalonego drzewa, z ³atwoœci¹ go przeskoczy³em i do³¹czy³em Do Furi.

Z zazdroÂściÂą patrzyÂłam jak Carino przeskakuje powalony pieĂą. ZarÂżaÂłam w kierunku drugiego z nich. Ness byÂła niepewna, ale zgodziÂła siĂŞ i delikatnie nakierowaÂła mnie na przeszkodĂŞ. Z ÂłatwoÂściÂą jÂą przeskoczyÂłam, prawie przy tym nie wierzgajÂąc. Vanessa poklepaÂła mnie i zaÂśmiaÂła siĂŞ gÂłoÂśno.
- MoÂże pojedÂźmy w teren? - zapytaÂła, choĂŚ nie byÂła pewna, czy jestem na to gotowa.

BiegÂłem dalej i juÂż cieszyÂłem siĂŞ na wiĂŞcej:
-Ja zawsze chĂŞtnie-powiedziaÂła wesoÂło Kat.

- No to jedÂźmy na skrĂłty! - zaproponowaÂła znĂłw Ness i popĂŞdziÂła mnie jeszcze bardziej. Po chwili ujrzaÂłam zakoĂączenie padoku. Nastolatka ÂścisnĂŞÂła mi boki Âłydkami i skierowaÂła na leÂśnÂą ÂścieÂżkĂŞ. PrzeskoczyÂłyÂśmy przez pÂłot i po chwili wybieg byÂł prawie pusty...

PoszliÂśmy w ich Âślady, przeskoczyÂłem pezs pÂłot i to z duÂżym zapasem i wyrĂłwnaÂłem kroku z FuriÂą. ByÂło cudownie, lubiÂłem jÂą i to bardzo, bardzo, a moÂże nawet wiĂŞcej.

James obserwowa³ wszystko z miejsca na którym siedzia³ od pocz¹tku. Galopowa³em po padoku. Jako Ÿrebak uwielbia³em figle i zabawy. Nie by³o ¿adnego Ÿreabaka. Jednak w oddali ujrza³em klacz, oczywiœcie doros³¹. Pok³usowa³em do niej z lekkim uœmiechem.
-CzeœÌ, jest Piorun. A ty?-Zapyta³em trochê nieœmia³o zwracaj¹c siê do klaczy.

Nie sÂłyszÂąc odpowiedzi podbiegÂłem do James'a.
-Co ma³y? Wracamy?-Zapyta³. Szturchn¹³em go w ramie i podbieg³em do bramki od wyjœcia.
-Na co czekasz? Skacz!-PowiedziaÂł James wstajÂąc i podchodzÂąc do mnie. Bramka byÂła za wysoka, jednak oddaliÂłem siĂŞ trochĂŞ. RozbiegÂłem siĂŞ i skoczyÂłem! UdaÂło siĂŞ pobiegÂłem przed siebie.
-Wracaj!-KrzyczaÂł mĂłj wÂłaÂściciel przechodzÂąc przez bramkĂŞ i goniÂąc mnie. Gdy byÂł blisko zÂłapaÂł mnie za szyjĂŞ obiema rĂŞkami i powaliÂł. WstaÂłem i nie biegÂłem dalej. ZaÂłoÂżyÂł mi kantar i zaprowadziÂł w stronĂŞ boksĂłw.

Anita wprowadzi³a mnie z wielkim uœmiechem na twarzy. Mia³em na sobie jedynie kantar, ale Anita bez wahania wsiad³a mi na grzbiet i z³apa³a siê mojej grzywy. Pok³usowaliœmy na drugi koniec padoku. Tam moja pani zesz³a ze mnie i œci¹gnê³a kantar. Pogalopowa³em na œrodek padoku i zacz¹³em skubaÌ trawê. Anita posz³a gdzieœ do cienia i usiad³a w trawie.

Po jakimÂś czasie James rozmyÂśliÂł siĂŞ i wyprowadziÂł mnie jeszcze na padok. Tam ujrzaÂłem jakiegoÂś ogiera i siedzÂącÂą w trawie dziewczynĂŞ. James puÂściÂł mnie, a sam poszedÂł do nowej dziewczyny.  PogalopowaÂłem do konia.
-CzeœÌ!Jestem Piorun!-Powiedzia³em dumnie patrz¹c siê na du¿ego ogiera. James podszed³ do dziewczyny siedz¹cej na ziemi.
-CzeœÌ. Jesteœ tu nowa?-Zapyta³ siadaj¹c obok.

PrzestaÂł skubaĂŚ trawĂŞ i uniĂłsÂł gÂłowĂŞ do gĂłry, byÂł wielki w porĂłwnaniu do Âźrebaka. ObniÂżyÂł ciĂŞÂżko gÂłowĂŞ.
-CzeœÌ-Mrukn¹³.-Jestem Banito-Powiedzia³ cicho. Odwróci³ siê do Ÿrebaka ty³em i znów skuba³ trawê. Piorun nadal tam sta³. Banito przesta³ jeœÌ trawê i odwróci³ siê do Ÿrebaka. Znów obni¿y³ g³owê, aby widzieÌ Pioruna.
-S³uchaj, nie mam na razie ochoty gadaÌ idŸ gdzieœ sobie pobiegaÌ-Mrukn¹³ oburzony ogier. i Odk³usowa³ od Ÿrebaka, aby znów jeœÌ trawê.
Anita popatrzyÂła na chÂłopaka siedzÂącego obok.
-Tak, jestem nowa. Nazywam siĂŞ Anita.-PowiedziaÂła wyciÂągajÂąc dÂłoĂą. Jednak schowa jÂą  gdy tylko zobaczyÂła Âźrebaka.
-Ten konik, to twĂłj?

James spojrzaÂł na mnie. WidziaÂł jak zaczepiaÂłem ogiera.
-Tak, on jest mój.Piorun siê nazywa.-Powiedzia³. -Piorun! ChodŸ tu-Krzykn¹³, a ja przybieg³em tu jak najprêdzej. Gdy by³em tu¿ przy swoim panie odwróci³em g³owê do Banito. Zar¿a³em w jego stronê. On jedynie podniós³ g³owê i odwróci³ siê.
-WidzĂŞ, Âże twĂłj ogier nie jest zbytnio zainteresowany Piorunem-MĂłwiÂł gÂłaszczÂąc mnie po Âłbie.

Mrukn¹³em i odk³usowa³em dalej od Pioruna i ludzi.
-Tak, on nie lubi ÂźrebakĂłw, chyba Âże swoje wÂłasne.-PowiedziaÂła obserwujÂąc ogiera.

-Rozumiem-Odpowiedzia³ James. Pogalopowa³em wzd³u¿ p³otku oddzielaj¹cy padok od wolnej przestrzeni. Min¹³em Banito biega³em po padoku. Stan¹³em na niewielkiej górce i podnios³em przednie kopyta z ziemi. Macha³em nimi w powietrzu. Z gracj¹ opuœci³em je na ziemie wpadaj¹c w galop r¿¹c przy tym szczêœliwie. Nie ma tu ¿adnych Ÿrebaków oprócz niego. Chcia³ pokazaÌ, ¿e jest najlepszy. Biega³ szybko wokó³ i parska³. Ca³y czas przyœpiesza³. Zatrzyma³ sie i w oddali ujrza³ du¿¹ k³odê. Odsun¹³ siê i galopem kierowa³ siê w k³odê. Bieg³,bieg³,bieg³ i....Przeskoczy³! rebak zadowolony z siebie ciê¿ko dysz¹c ze zmêczenia po³o¿y³ siê gdzieœ w cieniu.

WidzÂąc popisy Âźrebaka przewracajÂąc oczami podszedÂłem do Anity. PoklepaÂła mnie po grzbiecie.
-My juÂż lecimy. Do widzenia!-PoÂżegnaÂła siĂŞ i szybkim krokiem wsiadÂła mi na grzbiet. StuknĂŞÂła nogami i zÂłapaÂła siĂŞ mocno mojej grzywy. OdgalopowaliÂśmy w stronĂŞ boksĂłw.

Weso³o truchta³am za Nessie. Kiedy wesz³yœmy na padok dziewczyna zdjê³a mi z szyi lon¿ê i puœci³a ca³kiem wolno. Sama zaœ usiad³a pod drzewem nuc¹c ulubiony utwór muzyczny.

Rozpêdzony przeskoczy³em przez ogrodzenie. Pierwszy raz by³em tu bez Kat. Pod drzewem zobaczy³am znan¹ mi osobê, pobieg³am do niej. Kiedy by³em ko³o niej chwyci³em zêbami rêkaw jej bluzki i poci¹gn¹³em. Mia³em nadzieje ¿e uda mi siê j¹ przekonaÌ aby posz³a za mn¹.

Ness zdziwiona odepchnĂŞÂła Carino.
- Co ty tu robisz bez Kat? - zapytaÂła chwytajÂąc go za wodze.

Cofn¹³em siê do ty³u. Musia³em sprawiÌ ¿eby ze mn¹ posz³a. Kat grozi³o niebezpieczeùstwo i tylko ja o tym wiedzia³em. Zar¿a³em przestraszony.

PodniosÂłam gÂłowĂŞ i spojrzaÂłam na dziwne zachowanie Carino. Instynktownie wyczuÂłam, Âże coÂś siĂŞ staÂło.
- Gdzie ona jest? - zapytaÂłam ogiera, podchodzÂąc bliÂżej. Ness tymczasem przyciÂągnĂŞÂła go do siebie za wodze i zablokowaÂła tak, aby nie mĂłgÂł siĂŞ szarpaĂŚ.

WyrwaÂłem siĂŞ Ness i uklĂŞkiem na przednich nogach. ÂŁbem pokazaÂłem Âżeby mnie dosiadÂła.

Ness nic nie rozumia³a. Dlaczego Carino chcia³ ¿eby go dosiad³a? Ja zaœ nie s³ysz¹c odpowiedzi bez s³owa pocwa³owa³am na koniec padoku. Ju¿ stamt¹d dojrza³am le¿¹c¹ w oddali Kat. Przera¿ona pogalopowa³am do Nessie. Zar¿a³am przenikliwie skacz¹c w miejscu. Dziewczyna mocno zdziwiona naszym zachowaniem wsiad³a na mój grzbiet i z³apa³a Carino za wodze. Kiedy tylko ogier siê podniós³ ruszy³am z kopyta. Chocia¿ nie mia³am ani kantara ani siod³a, Ness radzi³a sobie doskonale. Przesz³am do niebezpiecznego cwa³u i przeskoczy³am ogrodzenie. Carino trzyma³ siê tu¿ obok nas.

NaÂśladowaÂłem jej ruch i posÂłusznie biegÂłem obok Furii.

Ellie wprowadzi³a mnie na padok,a aj od razu posz³am w k³us. Po jednym kó³ku stanê³am i poczu³am pokusê wytarzania siê. Trudno by³o siê oprzeÌ pokusie wiêc po³o¿y³am siê i zaczê³am siê tarzaÌ Wsta³am i opatrzy³am na Ellie. Uœmiecha³a siê dyskretnie, mimo ¿e myœla³am, ¿e bêdzie na mnie z³a.

Po d³u¿szym czasie podesz³a do mnie. Przypiê³a mi lon¿ê i wyprowadzi³a mnie. Stawia³am opór, lecz ona na to nie zwa¿a³a uwagi.

Powoli wesz³yœmy na padok. Nessie od razu spuœci³a mnie z lassa, lecz ja wci¹¿ za ni¹ pod¹¿a³am. Moja w³aœcicielka zajê³a swoje miejsce pod drzewem, a ja u³o¿y³am siê obok niej. Po³o¿y³am mój pysk na jej ramieniu, g³oœno dysz¹c.

WeszliÂśmy na padok. Kat zdjĂŞÂła mi Lasso i usiadÂła koÂło Ness. PoszedÂłem za niÂą i poÂłoÂżyÂłem siĂŞ koÂło niej. GÂłaskaÂła mnie po szyji i Âłbie.

Ness zaczê³a opowiadaÌ Kat wszystko co j¹ ominê³o, a ja wzdryga³am siê co chwilê. Wyjaœni³a tak¿e, ¿e rany oprócz postrzelonej nogi, zagoj¹ siê szybko i bezboleœnie. Z wspó³czuciem spojrza³am na Carino.

Kat s³uchaj¹c co zasz³o podczas gdy ona by³a nieprzytomna nadal mnie g³aska³a. Parskn¹³em cicho i opar³em ³eb na jej kolanach.

Oczy same mi siê zamyka³y, ale moje miêœnie wci¹¿ by³y napiête.
- A ty? Jak siĂŞ czujesz? - zapytaÂła Ness.

-Dobrze, tylko jeszcze troch boli mnie gÂłowa-powiedziaÂła. PrzypatrywaÂłem siĂŞ Furii.

Ness poda³a mi jab³ko, le¿¹ce obok niej. Zjad³am je ze smakiem. By³am g³odna.
- Nie wiem jak Carino, ale Furii przydaÂłaby siĂŞ kolacja i trochĂŞ spania. - powiedziaÂła dziewczyna wstajÂąc. PoszÂłam w jej Âślady. ZarzuciÂła na mojÂą szyjĂŞ lasso. - Idziesz? - zapytaÂła Kat, jednoczeÂśnie prowadzÂąc mnie do wyjÂścia.

Tak-powiedziaÂłam i poszÂłam za niÂą

Ellie wprowadzi³a mnie i odpiê³a lon¿ê. Pobieg³am delikatnym k³usem. Stanê³am i zaczê³am siê tarzaÌ. Wsta³am i zaczê³am biegaÌ. Zaczê³am od k³usa, potem galop i na sam koniec kó³ko cwa³u. Trochê zmêczona zwolni³am i w koùcu stanê³am. Spokojnie ju¿ siê pas³am.

Zaciekawiony przyby³¹ klaczÂą, parskn¹³. ZastrzygÂł uszami, strzeliÂł ogonem i pogalopowaÂł w stronĂŞ klaczy. Z nosem przy ziemi, zacz¹³ przybliÂżaĂŚ siĂŞ do klaczy. Anita z zaciekawieniem  obserwowaÂła ogiera.

PeÂłnym galopem przeskoczyÂłam nad ogrodzeniem i wyhamowaÂłam, stajÂąc dĂŞba. Ness poklepaÂła mnie po szyi i zeskoczyÂła z mojego grzbietu. ZdjĂŞÂła mi ogÂłowie i puÂściÂła wolno, a sama ruszyÂła pod drzewo nucÂąc coÂś pod nosem. Ja zaÂś strzygÂąc uszami, pogalopowaÂłam do jabÂłonki i tam zaczĂŞÂłam siĂŞ posilaĂŚ.

PodniosÂłem gwaÂłtownie gÂłowĂŞ. PrzybyÂła klacz ktĂłrej Banito nie znaÂł jak wiĂŞkszoÂści tu. Anita podeszÂła do dziewczyy.
-Hej, Anita jestem. ÂŁadnÂą masz klacz. Tamten to mĂłj, Banito siĂŞ zwie.-UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ. LubiÂła duÂżo gadaĂŚ. PogalopowaÂłem do klaczy.
-CzeœÌ. Banito jestem- uœmiechn¹³em siê.

- CzeœÌ. - uœmiechnê³a siê dziewczyna. - Jestem Vanessa, ale mów mi Nessie, b¹dŸ Ness. - zaœmia³a siê. - A to Furia. - wskaza³a na mnie.
Ja zaÂś niechĂŞtnie podniosÂłam gÂłowĂŞ znad jabÂłek.
- Witam... - powiedziaÂłam nieufnie.- Furia. - przedstawiÂłam siĂŞ krĂłtko.

"Hmm..WidaÌ nie ma ochoty na nowe znajomoœci"-pomyœla³em. Zniechêcony odchodzi³em wolno ze spuszczonym ³bem. Podszed³em do Anity i zacz¹³em szturchaÌ j¹ i zaczepiaÌ.

Niewzruszona wrĂłciÂłam do jedzenia jabÂłek.
- Jaka to rasa? - zapytaÂła Ness, wskazujÂąc na Banito.

-Andaluzyjski, a co?- zapytaÂła z zaciekawieniem An. OdszedÂłem kawaÂłek od Anity i skubaÂłem trawĂŞ.

- Tak pytam. - uœmiechnê³a siê Ness. - Niespotykana maœÌ. - zdziwi³a siê.
Ja zaÂś podbiegÂłam nieco bliÂżej i parsknĂŞÂłam. StrzygÂąc uszami zaczĂŞÂłam brykaĂŚ i cwaÂłowaĂŚ z radosnym parskaniem.

-Niespotykana? Dlaczego?-zapytaÂła ze zdziwieniem Anita. Nadal skubaÂłem trawe od czasu do czasu spoglÂądajÂąc na Furie..

- Taka... - szukaÂła odpowiedniego sÂłowa. - Rzadka. Unikatowa, oryginalna. - wyjaÂśniÂła z uÂśmiechem. Ja zaÂś przestaÂłam brykaĂŚ i podeszÂłam do Ness, trÂącajÂąc jÂą nosem. W moich oczach byÂło widaĂŚ zmĂŞczenie.
- Ach, tak. Furia miaÂła dzisiaj niezÂły trening... - wyjaÂśniÂła An. - BĂŞdziemy juÂż lecieĂŚ... - podniosÂła siĂŞ i zarzuciÂła mi wodze na szyjĂŞ. - Pa! - krzyknĂŞÂła, wyprowadzajÂąc mnie poza padok, a ja mimowolnie zarÂżaÂłam do Banito.

Postawi³ uszy i spogl¹da³ na ochodz¹c¹ Furie. Szturchn¹³ An. Wsiad³a na niego i pobiegli do boksów.

Ellie wprowadziÂła mnie i puÂściÂła. ChwilĂŞ siĂŞ popasÂłam, a Ellie przez ten czas szykowaÂła siodÂło i ogÂłowie. W koĂącu podeszÂła do mnie z ogÂłowiem i zaÂłoÂżyÂła mi je mimo widocznego mojego oporu. Gdy skoĂączyÂła zaÂłoÂżyÂła siodÂło, po czym dociÂągnĂŞÂła poprĂŞg. NaszykowaÂła siĂŞ i wyprowadziÂła z padoku.

wgalopowa³em. Kat zsiad³a ze mnie i pozwoli³a zjeœÌ mi trochê trawy. Kiedy zacz¹³em siê paœÌ Kat podesz³a do Elli i powiedzia³a:
-Hej, co u ciebie?

W wyjÂściu usÂłyszaÂła czyiÂś gÂłos. OdwrĂłciÂła siĂŞ i zobaczyÂła dziewczynĂŞ.
-Hej, jestem Ellie. Jest super. Nie dawno udaÂło mi siĂŞ ujeÂździĂŚ tÂą oto klacz.-powiedziaÂła wskazujÂąc na mnie. WidzÂąc, Âże coÂś o mnie mĂłwi prychnĂŞÂłam.-Nie byÂło Âłatwo, ale jednak. A u ciebie?

Kiedy zajadaÂłem siĂŞ soczysta trawÂą. Kat razmawiaÂła z Ellie
-Jestem Katarina ale moÂżesz mi mĂłwiĂŚ Kat. A u mnie extra.

PrychnĂŞÂłam zniecierpliwiona. Ellie zwrĂłciÂła na to uwagĂŞ.
-Przepraszam ciĂŞ, ale Tiara wie, Âże jedziemy na przejaÂżdÂżkĂŞ. WidaĂŚ, Âże bardzo jej zaleÂży. Ja juÂż lecĂŞ. Do zobaczenia!-powiedziaÂła i odwrĂłciÂła siĂŞ prowadzÂąc mnie. Nie spieszyÂła siĂŞ zbytnio. Spokojnie wychodziÂła.

-Ja teÂż juÂż lecĂŞ-powiedziaÂła i podeszÂła do mnie. WsiadÂła i pogalopowaliÂśmy do lasu.

Powoli weszÂłam na padok. Ness zdjĂŞÂła mi siodÂło i ogÂłowie i poÂłoÂżyÂła je na ogrodzeniu. Sama zaÂś usiadÂła pod jednym z drzew. ZawierzgaÂłam wesoÂło i rzuciÂłam siĂŞ w dal, parskajÂąc gÂłoÂśno.

WeszliÂśmy, Kat rozsiodÂłaÂła mnie i zdjĂŞÂła ogÂłowie. RuszyÂłem za FuriÂą, natomiast Kat usiadÂła koÂło Ness.

ZatrzymaÂłam siĂŞ pod jednÂą z jabÂłoni i skubnĂŞÂłam trawy. ZarÂżaÂłam gÂłoÂśno, nawoÂłujÂąc Carino.

Podbieg³em do Furii. Ko³o mojego kopyta le¿a³o jab³ko. Popchn¹³em je pyskiem tak ¿e zatrzyma³o siê ko³o kopyta Furi. Zar¿a³em g³oœno.

Zawstydzona zar¿a³am cicho i chwyci³am jab³ko. Podesz³am blisko do Carino i gestem nakaza³am, aby chwyci³ drug¹ po³ówkê jab³ka. W moich oczach zagoœci³a nie tylko radoœÌ. By³o to coœ wiêcej... Jak dot¹d nie znane mi uczucie...

Chwyci³em za drugi koniec jab³ka i zda³em sobie sprawê, ¿e miêdzy mn¹ a Furi¹ nie jest przyjaŸù tylko coœ wiêcej. Zda³em sobie sprawê ¿e j¹ kocham, by³o tak od chwili kiedy j¹ pozna³em.

Zanim ugryz³am swoj¹ po³owê jab³ka, zda³am sobie sprawê, ¿e nie chcê byÌ przyjació³k¹ Carino. Nie, nie przyjació³k¹. Chce byÌ z nim na zawsze, chcê byÌ jego partnerk¹! Nieœmia³o (ja, nieœmia³o?!) spojrza³am w oczy ogiera.

Równie¿ spoj¿a³em w oczy Furi. W jej oczach by³o widaÌ radoœÌ i o wiele wiêcej.

Ness spojrzaÂła w naszÂą stronĂŞ.
- SpĂłjrz! - krzyknĂŞÂła podekscytowana do Kat, wskazujÂąc na nas.
Delikatnie zjad³am po³owê jab³ka i tr¹ci³am nosem Carino. Podesz³am do niego jeszcze bli¿ej i lekko wtuli³am siê w jego pierœ, r¿¹c cichutko.

ZjadÂłem swojÂą poÂłowĂŞ jabÂłka i odwzajemniÂłem przytulenie. Kat spojÂżaÂła we wskazanym kierunku i zaparÂło jej dech w piersiach.

Ellie spokojnie mnie wprowadzi³a. Spuœci³a mnie, a ja przegalopowa³am siê kawa³ek. Po chwili wróci³am do Ellie i parsknê³am cicho. Pog³adzi³a mnie po chrapach, a ja wci¹¿ tr¹ca³am j¹ ³bem. Wiedzia³a, ¿e chodzi mi o przeja¿d¿kê, a wiêc powiedzia³a:
-Nie doœÌ masz jeszcze przygód?

Odesz³a na chwilê zostawiaj¹c mnie sam¹. Pocwa³owa³am kó³ko, a Ellie wesz³a spokojnie z siod³em i og³owiem. Pogalopowa³am do niej, a ona za³o¿y³a mi sprzêt. Wyprowadzi³a mnie i sz³a w stronê pla¿y.

ZarÂżaÂłam z czuÂłoÂściÂą w gÂłosie.
- Na zawsze razem? - zapytaÂłam niepewnie.

-Na zawsze-i rĂłwnieÂż zarÂżaÂłem.

ZarÂżaÂłam gÂłoÂśno i zaczĂŞÂłam biec po caÂłym padoku, radoÂśnie wierzgajÂąc. Gestem zaprosiÂłam Carino do wspĂłlnej zabawy.

RuszyÂłem za FuriÂą. BiegaÂłem koÂło niej, wierzgaÂłem i gÂłoÂśno, radoÂśnie rÂżaÂłem.

- Popatrz na nich. - powiedziaÂła wzruszona Nessie.
ZarÂżaÂłam czule i pogÂładziÂłam Âłbem Carino.

Odwzajemni³em ten gest i lekko musn¹³em chrapy Furi moimi. Kat wzruszona powiedzia³a
-Widze, wyglÂądajÂą tak pieknie

- Tak. PasujÂą do siebie idealnie... - wyszeptaÂła, nie chcÂąc zmÂąciĂŚ panujÂącej ciszy.
ZarÂżaÂłam cicho i trÂąciÂłam nosem Carino.

Teraz czu³em siê naprawdê szczêœliwy i wolny. Spoj¿a³em ponownie w oczy Furi r¿¹c przy tym cicho. Kat przygl¹da³a nam siê w ciszy

To byÂło prawdziwe szczĂŞÂście. Nie czuÂłam siĂŞ tak nawet wtedy, kiedy zobaczyÂłam, Âże Carino siĂŞ obudziÂł. Teraz czuÂłam, Âże osiÂągnĂŞÂłam szczyt radoÂści. PotarÂłam Âłbem o psyk Carino, parskajÂąc cicho. W oczach Nessie zalÂśniÂły Âłzy wzruszenia.

Z czuÂłoÂściÂą odpowiedziaÂłem na ten gest. Kat oparÂła gÂłowĂŞ o ramie Ness i za wzruszeniem przyglÂądaÂła siĂŞ nam.

ZarÂżaÂłam radoÂśnie. ChciaÂłam zostaĂŚ tutaj juÂż na zawsze. A przynajmniej na dzisiejszÂą noc...

Wtedy Kat powiedziaÂła:
-A moÂże nasze koniki zastana tu na romantycznÂą noc-po tych sÂłowach od razu daÂłem do zrozumienia Âże tak. Powoli ruszyÂłem w kierunku jabÂłoni. ZachĂŞciÂłem Furie Âżeby poszÂła za mnÂą. Kiedy ruszyÂła doszliÂśmy do jabÂłoni i oboje poÂłoÂżyliÂśmy siĂŞ na ziemi.

- Cudownie! - zachwyciÂła siĂŞ Nessie. PodbiegÂłam do niej, a ona przytuliÂła mnie z radoÂściÂą. Potem szybko wrĂłciÂłam do Carino.
- ChodÂźmy juÂż, nie przeszkadzajmy im! -  zaÂśmiaÂła siĂŞ Vanessa i ruszyÂła w kierunku wyjÂścia.
______________________________________________________________________________________________________________________
A co dzia³o siê póŸniej? Tego ¿adne z nich nie pamiêta³o...<33.

kat wyszÂła.

Ellie weszÂła i spuÂściÂła mnie. UsiadÂła w cieniu drzewa i obserwowaÂła co robiĂŞ. PobiegÂłam do Carino i Furii. ParsknĂŞÂłam szczĂŞÂśliwie. StanĂŞÂłam obok i czekaÂłam na ich reakcje.

ZnĂłw prychnĂŞÂłam niespokojnie. Nie usÂłyszaÂłam Âżadnej reakcji, wiĂŞc odbiegÂłam dalej.

Obudzi³am siê z dziwnym uczuciem. Wydawa³o mi siê, ¿e od ostatniej nocy jestem jakaœ... inna. Tak, to odpowiednie s³owo. Inna. Skubnê³am trawy i wci¹¿ le¿¹c obok œpi¹cego Carino, czeka³am a¿ siê obudzi...

UsÂłyszaÂłam szum i odwrĂłciÂłam siĂŞ. ZobaczyÂłam FuriĂŞ i podbiegÂłam do niej. PrychnĂŞÂłam,a by zwrĂłciĂŚ na siebie jej uwagĂŞ.

Wci¹¿ przytulona do Carino, parsknê³am do Tiary.

Z zaciekawieniem patrzyÂłam na parĂŞ. Idealnie do siebie pasowali.

Zar¿a³am cicho i lekko szturchnê³am Carino. Chcia³am ju¿ wybiegaÌ siê i najeœÌ, ale tylko z moim ukochanym. Parsknê³am zniecierpliwiona.

Trochê ju¿ le¿a³em. Wsta³em i znów zacz¹³em biegaÌ w te i we wte. James rozgl¹da³ siê za mn¹. Z torby wyci¹gn¹³ ksi¹¿kê i zacz¹³ j¹ czytaÌ. Raz zjad³em mu jedn¹ z kartek tej ksi¹¿ki. By³a nawet smaczna.

Kiedy siĂŞ obudziÂłem czuÂłem nadzwyczajny spokĂłj, zarÂżaÂłem cicho Do Furii.

Z radoœci¹ szturchnê³am Carino i poderwa³am siê na równe nogi. Zaczê³am jeœÌ trawê, parskaj¹c cicho.

Równie¿ wsta³em i zacz¹³em skubaÌ trawê ko³o Furii. Zar¿a³em cicho.

Kiedy juÂż siĂŞ najadÂłam chwyciÂłam jedno jabÂłko i poturlaÂłam je do kopyt Carino. ZarÂżaÂłam czule.

RĂłwnieÂż zarÂżaÂłem i chwyciÂłem za jeden koniec a drugi podaÂłem Furii.

ChwyciÂłam drugi koniec jabÂłka i spojrzaÂłam Carino w oczy. CzuÂłam, Âże od poprzedniej nocy miĂŞdzy nami zrodziÂła siĂŞ jakaÂś wiĂŞÂź, o wiele mocniejsza niÂż jakakolwiek inna.

Delikatnie odgryzÂłem kawaÂłek jabÂłka. Nadal patrzyÂłem Furii w oczy. byÂło w niech co nie pozwala siĂŞ od nich oderwaĂŚ. ByÂły piĂŞkne jak cala Fuira.

Zrobi³am to co Carino. Podesz³am do niego i przytuli³am siê lekko, a potem odskoczy³am i zaczepiaj¹c go popêdzi³am w dal, r¿¹c donoœnie.

RuszyÂłem za Furia. RÂżaÂłem radoÂśnie, czuÂłem jakbym pozbyÂł siĂŞ wszystkich zmartwieĂą.

Pozwoli³am siê dogoniÌ ogierowi i równo z nim ruszy³am cwa³em, r¿¹c radoœnie.

Przy Furii czuÂłem siĂŞ wrĂŞcz nieziemsko.

Po kilku minutach szalonego cwaÂłu, wyÂłoÂżyÂłam siĂŞ na ziemiĂŞ i wytarzaÂłam w liÂściach, parskajÂąc gÂłoÂśno.

Zaczolem tarzaĂŚ siĂŞ kolo Furii. Liscie fruwaÂły w kolo nas.

SzczĂŞÂśliwie wywijaÂłam kopytami w powietrzu. ZarÂżaÂłam do Carino, gÂłosem peÂłnym uczucia.

Kiedy ujrzaÂłam biegnÂącÂą do mnie Ness, wstaÂłam z ziemi.
- Wybacz Carino, ale na chwilĂŞ zabiorĂŞ ci partnerkĂŞ. - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i zaÂłoÂżyÂła mi kantar. Powoli wyprowadziÂła mnie z padoku. NiechĂŞtnie szÂłam za VanessÂą.

ZostaÂłam wprowadzona przez stajennego na padok. RuszyÂłam zgrabnym kÂłusikiem poznajÂąc nowy teren. WidzÂąc ogiera wyciÂągnĂŞÂłam swÂą ÂłabĂŞdziÂą szyjĂŞ i zwolniÂłam  do stĂŞpa, ktĂłry zaskakujÂąco przypominaÂł zebrany.

Parskn¹³em i zacz¹³em ponownie jeœÌ trawê. Kiedy zobaczy³em nieznan¹ mi klacz i parskn¹³em ponownie.

PopatrzyÂłam na wygÂłupy pary, ale zauwaÂżyÂłam nowÂą klacz. PodeszÂłam do niej i zarÂżaÂłam

ZauwaÂżajÂąc podchodzÂącÂą do mnie klacz stanĂŞÂłam i zarÂżaÂłam grzebiÂąc kopytem w ziemi, a czarniuÂśkim ogonem wymachujÂąc na prawo i lewo.

PodszedÂłem do jabÂłoni i zjadÂłem jedno jabÂłko. CzekaÂłem na Kat. Z dala obserwowaÂłem dwie klacze.

Kiedy spojrzaÂłem w stronĂŞ bramy, zobaczyÂłem wchodzÂącÂą Kat. Od razu ruszyÂłem w jej stronĂŞ, kiedy mnie zauwaÂżyÂła uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ niemrawo.

WidzÂąc czÂłowieka uniosÂłam wysoko Âłeb. ZrobiÂłam kilka krokĂłw w stronĂŞ bramy, ale zatrzymaÂłam siĂŞ. Moje uniesione uszy i ogon wyraÂżaÂły podekscytowanie, ale najwidoczniej dziewczyna nie miaÂła zamiaru nawet na niÂą spojrzeĂŚ.

ZostaÂłam wprowadzona na padok. Z radoÂściÂą wyrwaÂłam siĂŞ Ness i pogalopowaÂłam do Carino. ZarÂżaÂłam radoÂśnie, a moja wÂłaÂścicielka przywitaÂła siĂŞ ze wszystkimi, szczegĂłlnie z Kat.
- CzeœÌ! - uœmiechnê³a siê. W rêce trzyma³a skrzynkê z narzêdziami do czyszczenia.

-Hej-powiedziaÂła Kat niemrawo. ZawierzaÂłem radoÂśnie na widok Furii.

- MuszĂŞ wyczyÂściĂŚ FuriĂŞ. Przyjedzie Evans zrobiĂŚ jej badania. - poinformowaÂła. - MoÂże Carino teÂż zbada, tak dla pewnoÂści ? - zapytaÂła.
ParsknĂŞÂłam gÂłoÂśno do ogierka, jednoczeÂśnie strzygÂąc uszami w stronĂŞ nowej klaczy.

-MoÂżemy siĂŞ spytaĂŚ-powiedziaÂła Kat. Ja w tym czasie lekko szturchnÂąwszy Furie i zarÂżaÂłem radoÂśnie.

- NiedÂługo bĂŞdzie. LeĂŚ po skrzynkĂŞ Carino. Przed badaniami trzeba go porzÂądnie wyczyÂściĂŚ. - powiedziaÂła Ness, wskazujÂąc mojÂą skrzynkĂŞ. UstawiÂła jÂą obok ogrodzenia i chwyciÂła mnie za kantar, prowadzÂąc w tamtÂą stronĂŞ. Kiedy zobaczyÂła, Âże raczej nie zamierzam grzecznie staĂŚ w miejscu z kieszeni wyjĂŞÂła uwiÂąz i przywiÂązaÂła mnie do ogrodzenia. Szybko wziĂŞÂła siĂŞ do dokÂładnego czyszczenia mojej sierÂści i kopyt.

-Zaraz wracam-powiedziaÂła Kat i wybiegÂła. Stanolem kolo ogrodzenie czekajÂąc na niÂą.

Kat wbiegÂła na padok z moja skrzynka. StanĂŞÂła kolo mnie i zaczĂŞÂła mnie czyÂścic.

Kilka razy zaczepnie ugryzÂłam Ness, lecz po chwili daÂłam za wygranÂą. Grzecznie staÂłam czekajÂąc aÂż skoĂączy. Po chwili Vanessa zaczĂŞÂła czesaĂŚ mi grzywĂŞ, a kiedy skoĂączyÂła, lekko zdyszana usiadÂła na ogrodzeniu i poklepaÂła mnie po szyi.

Kiedy Kat skoĂączyÂła czyÂścic mi kopyta zabraÂła siĂŞ za grzywĂŞ i ogon.

Kiedy Kat koĂączyÂła czyÂściĂŚ Carino na padok wszedÂł zadowolony pan Evans. Na jego ramieniu spoczywaÂła czarna torba.
- DzieĂą dobry! - przywitaÂła siĂŞ grzecznie Ness.
- Bardzo dobry. - zaœmia³ siê mê¿czyzna i podszed³ do mnie. Obrzuci³ mnie badawczym wzrokiem i zacz¹³ dotykaÌ kolejno moich nóg i szyi. Po chwili przerwa³ i powiedzia³:
- Wszystko jest w najlepszym porzÂądku. ÂŻeby to zapieczĂŞtowaĂŚ, trzeba zrobiĂŚ badanie krwi. - powiedziaÂł pytajÂąco.
- Oczywiœcie. - przytaknê³a Ness bez namys³u. Kiedy doktor wyj¹³ strzykawkê przestraszy³am siê nie na ¿arty. Zaczê³am wierzgaÌ i gryŸÌ ile wlaz³o, lecz to nic nie dawa³o. Evans jednym szybkim ruchem wbi³ mi ig³ê do ³opatki i wyci¹gn¹³ z niej trochê krwi. Zar¿a³am przera¿ona, a mê¿czyzna poklepa³ mnie i powiedzia³:
- Grzeczna dziewczynka. - po chwili zwróci³ siê do Kat. - Czy ogierka te¿ mam zbadaÌ? - mówi¹c to wycisn¹³ p³yn ze strzykawki do przypisanego pojemniczka i szczelnie go zamkn¹³, po czym w³o¿y³ do swojej torby.

-Tak, oczywiÂście jeÂśli ma pan czas-powiedziaÂła Kat. Kiedy zobaczyÂłem nieznanego mi mĂŞÂżczyznĂŞ zaniepokoiÂłem siĂŞ troch.

- Ostatnia taka okazja. - zaœmia³ siê Evans. - Nied³ugo wyje¿d¿am. - i zabra³ siê do sprawdzania stanu Carino. Najpierw zacz¹³ dok³adnie badaÌ nogi i szyjê ogiera, tak jak w moim przypadku.

OdpuÂściÂłam sobie nadzieje i zaczĂŞÂłam przygryzaĂŚ jeszcze soczystÂą trawkĂŞ ukrytÂą pod warstwÂą kolorowych liÂści. Czarnym ogonkiem wymachiwaÂłam to w lewo, to w prawo. ZastanawiaÂłam siĂŞ co teraz bĂŞdĂŞ porabiaĂŚ....

Narazie bylem spokojny lecz nadal czujny. ObserwowaÂłem kaÂżdy ruch mĂŞÂżczyzny.

- Dobrze. W porzÂądku. Czy mam wykonaĂŚ badania krwi, dla pewnoÂści ? - zapytaÂł Evans, uprzejmie badajÂąc wzrokiem Kat.

-Tak-powiedziaÂła Kat. Kiedy mĂŞÂżczyzna wyjÂą strzykawkĂŞ z torby. W jednej chwili wrĂłciÂły wszystkie wspomnienia z tamtego dnia.Kat podeszÂła do mnie zaniepokojona, prĂłbowaÂła mnie uspokoiĂŚ lecz to nic nie daÂło. WierzgajÂąc przewrĂłciÂłem ja na ziemie, miaÂła przeraÂżenie w oczach. Szybko uciekÂła przed moimi kopytami. CiÂągle wiezgalem, w koĂącu linka zerwaÂła siĂŞ. wycofaÂłem siĂŞ a kilka krokĂłw do tylu i ponownie zaczolem wierzgaĂŚ.

PodbiegÂłam do Carino. GÂłoÂśno parsknĂŞÂłam, aby chociaÂż trochĂŞ siĂŞ uspokoiÂł. MusiaÂłam co chwilĂŞ odchodziĂŚ od niego, aby mnie nie staranowaÂł.

IgnorowaÂłem uspokojenie. Nadal wierzgaÂłem.

'Oj biedactwo...' - pomyœla³am spogl¹daj¹c na ogiera. Jako klacz wyœcigowa mnóstwo razy mia³am robione badania równie¿ z pobieraniem krwi i uodporni³am siê nieco na ten strach przed tym, ale ci¹gle pamiêta³am moj¹ panikê przy kilku pierwszych badaniach. Szczerze wspó³czu³am tym dwóm koniom choÌ to by³a u mnie rzadkoœÌ.

Ness juÂż chciaÂła podbiec do Carino, lecz Evans nakazaÂł jej zostaĂŚ na miejscu. OdÂłoÂżyÂł strzykawkĂŞ i podszedÂł do ogiera, wyciÂągajÂąc rĂŞce do przodu.
- No ju¿... Spokojnie... - przemówi³ ³agodnie weterynarz, a kiedy fryz nieco siê uspokoi³ wzi¹³ go za kantar i przypi¹³ do ogrodzenia swoj¹ link¹ By³a bardzo mocna i w ¿adnym razie Carino nie da³by rady jej przerwaÌ. Parsknê³am cicho, uspokajaj¹c ogiera. Evans tymczasem energicznie wzi¹³ strzykawkê i szybko pobra³ mu krew, nim ten zdo³a³ cokolwiek zauwa¿yÌ. Poklepa³ go i pochwali³:
- Dobry chÂłopiec.

PatrzyÂłam z zaciekawieniem na Carino.

Zawierzgalem ponownie, zarÂżaÂłem przeraÂźliwie. Kat byÂła zaniepokojona, bala siĂŞ ze po tym wszystkim stracĂŞ do niej zaufanie. Niestety tak siĂŞ staÂło.

Evans popatrzy³ na ogiera przychylnie. Po³o¿y³ kostkê cukru na d³oni i wyci¹gn¹³ w kierunku Carino.

Pzerazony ponownie zawierzgalem. Kat spojrzaÂła na mnie z niepokojem i powiedziaÂła
-Nigdy siĂŞ tak nie zachowywaÂł.

Parsknê³am do ogiera pocieszaj¹co, ale jednoczeœnie rozkazuj¹co. Mój wzrok mówi³: "Przestaù! Przecie¿ ju¿ jest wszystko okey!". Ness zaœ podesz³a do Carino i wci¹¿ ³agodnie powtarzaj¹c jego imiê, poda³a mu jab³ko.

Po tym co siĂŞ staÂło nie ufaÂłem nikomu, nawet Kat. CiÂągle wierzgaÂłem.

Ness odrzucaj¹c jab³ko, podesz³a do Carino. Radzi³a sobie z przypadkami gorszymi od tego. Zanim mnie kupi³a by³a 'zaklinaczk¹' s³awn¹ w ca³ym jej miasteczku. Podesz³a bliziutko do ogiera i zaczê³a g³adziÌ go po szyi, wci¹¿ ³agodnie do niego mówi¹c. Evans zaœ odszed³ ze swoj¹ torb¹ bez s³owa.

Cofnolem sie do tylu jak mogÂłem. Zawierzgalem ponownie, chciaÂłem siĂŞ uwolniĂŚ. Kat patrzyÂła na mnie z przerarzeniem.

'Delikatny ogierek z tego karuska' - pomyÂślaÂłam podchodzÂąc bliÂżej do miejsca akcji i unoszÂąc wysoko gÂłowĂŞ oraz ogon. A niby zimnokrwiaki sÂą takie wytrzymaÂłe...

"Evans zostawiÂł swojÂą linkĂŞ... WyÂśmienicie!" - pomyÂślaÂła Ness i znĂłw zbliÂżyÂła siĂŞ do Carino.
- Spokojnie... - mĂłwiÂła Âłagodnie. - PrzecieÂż nic ci nie zrobiĂŞ!

Zawierzgalem agresywnie, przy czym przewrĂłciÂłem Ness. Kat krzyknĂŞÂła z przeraÂżenia.

'Ehh... Niech go zostawiÂą to siĂŞ sam uspokoi...' - pomyÂślaÂłam podchodzÂąc do ogrodzenia kilkanaÂście metrĂłw od reszty i wychylajÂąc Âłeb przezeĂą.

Nessie wstaÂła szybko i podeszÂła do Carino. ZÂłapaÂła go za kantar i rozkazaÂła:
- SpokĂłj!
ZarÂżaÂłam donoÂśnie. JeÂżeli ogier zrobi coÂś Vanessie, nie bĂŞdĂŞ patrzyÂła na to, czy jest moim ukochanym czy nie. Po prostu zapÂłaci mi za to i koniec.

PodeszÂłam do Lucy. ZarÂżaÂłam niespokojnie.

Wyszarpn¹wszy ³eb i ponownie zawierzgalem. Kiedy to zrobi³em linka odwi¹za³a siê. Korzystaj¹c z okazji ruszy³em dzikim cfalem w g³¹b padoku. Ness nie spodziewa³a siê tego i nie zd¹¿y³a mnie z³apaÌ.

PoÂłoÂżyÂłam Âłeb na belce od ogrodzenia szatynowymi oczĂŞtami ÂśledzÂąc karego ogiera. Nie byÂło tutaj teraz zbyt bezpiecznie...

Nie zwaÂżajÂąc na nic ruszyÂłam za Carino. Po chwili zbliÂżyÂłam siĂŞ do niego.

Przyspieszywszy skrĂŞciÂłem w bok, w stronĂŞ pÂłotu.

Nie zauwa¿y³am skrêtu ogiera i zdezorientowana nie zwróci³am uwagi na drzewa. Próbowa³am zachamowaÌ, ale nie zd¹¿y³am i ude¿y³am siê.

Ostro zahamowawszy groÂźnie spojrzaÂłem w stronĂŞ biegnÂącej do mnie Kat.

Pad³am na grzbiet. Na le¿¹co widzia³am biegn¹c¹ do mnie Ellie.

Ness spokojnie podbiegÂła do ogiera, pociÂągnĂŞÂła go w stronĂŞ ogrodzenia i z powrotem przywiÂązaÂła.
- Carino. PrzecieÂż nic ci nie zrobiĂŞ... - powiedziaÂłam Âłagodnie, siadajÂąc tuÂż obok jego kopyt. To byÂła oznaka szacunku i pojednania z koniem. ZarÂżaÂłam bÂłagajÂąco.

UspokoiÂłem siĂŞ nieco. Kat dobiegÂła i stanĂŞÂła kolo Furii.

Przy pomocy Ellie wstaÂłam, ale nadal nie czuÂłam siĂŞ najlepiej. PopatrzyÂłam na Carino i FuriĂŞ.

RezygnujÂąc z podania na dÂłoni, Ness poÂłoÂżyÂła obok kopyt Carino dwie kostki cukru. OdwrĂłciÂła siĂŞ w drugÂą stronĂŞ, kÂątem oka obserwujÂąc ogiera. ParsknĂŞÂłam.

Zajdlem kostki cukru. Po czym lekko szturchnÂąlem w ramie Ness.

Nessie uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ radoÂśnie i delikatnie pogÂładziÂła Carino po pysku. Powoli wstaÂła i oparÂła siĂŞ o ogrodzenie, kiedy na padok wkroczyÂł Evans.
- Vanesso, to co zrobi³aœ przed chwila by³o niesamowite. - pochwali³ z uœmiechem. - Ale mam dla ciebie wiadomoœÌ. To musia³ byÌ cud, albo nie wiem co... Furia jest w ci¹¿y! - zaœmia³ siê g³oœno. Zar¿a³am zdziwiona i przera¿ona jednoczeœnie, a Ness zrobi³a oczy jak piêÌ z³otych >3.
- Ale jak to moÂżliwe...? - zapytaÂła w koĂącu.
- Nie wiem, ale tak jest. A oto szczĂŞÂśliwy ojciec ÂźrebiÂąt. - wskazaÂł na Carino. Tym razem zarÂżaÂłam radoÂśnie.
- Noc na padoku! - rzuciÂła Ness.

'PoÂśpieszyÂła siĂŞ, mÂłodziutka.' - pomyÂślaÂłam parskajÂąc i wracajÂąc do pasania siĂŞ.

Ellie postanowi³a podejœÌ bli¿ej. Powiedzia³a spokojnie do Ness:
-Gratulacje, bĂŞdziesz miaÂła maÂłe ÂźrebiÂątko.-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ, a ja podeszÂłam do Furii. ParsknĂŞÂłam radoÂśnie.

Zarrzalem szczĂŞÂśliwcze i zaskoczony. Kat ze szczĂŞÂścia nie mogÂła wymĂłwiĂŚ ani sÂłowa.

- Chwila... PowiedziaÂł pan ÂźrebiÂąt ? To nie jest jedno? - zdziwiÂła siĂŞ Ness.
- Nie. Kolejny cud. BliŸniaki! - zaœmia³ siê Evans. - Gratulujê. - ka¿dej z nas uœcisn¹³ rêce.
- DziĂŞki, Evans. DziĂŞki, Ellie. - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ zaskoczona.
ZarÂżaÂłam gÂłoÂśno i fiknĂŞÂłam barana.

ZakrĂŞciÂło mi siĂŞ w gÂłowie i zaczĂŞÂłam siĂŞ koÂłowaĂŚ. Po chwili odzyskaÂłam rĂłwonagĂŞ

Kat i ja byliÂśmy kompletnie zaskoczeni. Oboje nic nie powiedzieliÂśmy.

Evans tylko powiedziaÂł:
- A ze zdrowiem wszystko dobrze. Teraz musicie bardzo dbaÌ o Furiê. Kiedy klacz bêdzie w 4 miesi¹cu ci¹¿y nie mo¿na jej dosiadaÌ. - uœmiechn¹³ siê i wyszed³.
- MiÂłych wakacji! - krzyknĂŞÂła za nim Ness, a ja zarÂżaÂłam gÂłoÂśno. Moja wÂłaÂścicielka zdjĂŞÂła mi kantar i puÂściÂła wolno.

Nadal nic nie robiliÂśmy, byliÂśmy w szoku.

Ellie nie zignorowaÂła mojego braku rĂłwnowagi. WiedziaÂła, Âże to od uderzenia.
-ChodÂź-powiedziaÂła z powagÂą. ZaÂłoÂżyÂła mi kantar i wyprowadziÂła z padoku. PrĂłbowaÂłam stawiaĂŚ opĂłr, ale ona nie zgodziÂła siĂŞ na to. Nie patrzyÂła na mnie, a ja zdizwiona szÂłam.

- MoÂże puÂścisz juÂż Carino? - zapytaÂła rozbawiona Ness. - BĂŞdziemy mieĂŚ ÂźrebiĂŞta!
ZarÂżaÂłam radoÂśnie, wierzgajÂąc lekko.

Kat odpiĂŞÂła mnie. PodszedÂłem do Furii i przytuliÂłem jÂą. Kat w tym czasie podeszÂła do Ness i powiedziaÂła:
-DziĂŞki za pomoc przy Carino.

- Nie ma za co. - odparÂła Ness wzruszona, a ja odwzajemniÂłam uÂścisk. ParsknĂŞÂłam radoÂśnie.

Kat obserwowaÂła mnie i Furie kiedy nagle zadzwoniÂł telefon.
-Halo-powiedziaÂła Kat
-DzieĂą dobry mĂłwi James Lidson. Czy rozmawiam z Paniom KatarinÂą
-Tak
-ChciaÂłbym prosiĂŚ paniÂą o pomoc. Podobno jest pani Âświetna w ujeÂżdÂżaniu koni.
-Zgadza siĂŞ
-Mam dla pani ofertĂŞ nie do odrzucenia. ZapÂłacĂŞ 50 000 tysiĂŞcy za ujeÂżdÂżenie mojej klaczki. OczywiÂście nie musi mi pani odpowiadaĂŚ juÂż teraz.
-Zadzwoniê do pana wieczorem i dogadamy szczegó³y-powiedzia³a Kat
-Czekam na telefon. Do widzenia
-Do widzenia-Po tych s³owach Kat roz³¹czy³a siê i zaczê³a nad czymœ myœleÌ.

Nessie nie sÂłyszaÂła rozmowy, lecz nie dopytywaÂła siĂŞ. PrzypomniaÂła sobie mĂŞÂżczyznĂŞ, ktĂłry kiedyÂś prosiÂł jÂą o pomoc. PrzecieÂż kazaÂła mu zaczekaĂŚ aÂż siĂŞ przeprowadzi! ObiecaÂła sobie, Âże oddzwoni do niego dzisiaj wieczorem. UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ radoÂśnie.

-to bĂŞdzie trudne zlecenia-powiedziaÂła kat

- ChcieĂŚ to mĂłc, tylko inaczej. - powiedziaÂła Ness, nie bardzo wiedzÂąc o co chodzi.

-Pomog³a byœ mi?-spyta³a Kat. Zar¿a³em radoœnie i lekko szturchn¹³em Furie.

- A tak w ogóle to w czym ? - zapyta³a Nessie w koùcu. Szczypnê³am Carino i popêdzi³am w dal, r¿¹c radoœnie.

-Kiedyœ ujerzd¿a³am dzikie konie. NajwyraŸniej ktoœ dowiedzia³ sie o tym i poprosi³ o pomoc. Jeœli uje¿d¿ê mu klacz to zap³aci 50 000 tysiêcy-powiedzia³a. Pogna³em Za Furia.

- InteresujÂąca oferta. - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ Ness. - OczywiÂście, Âże ci pomogĂŞ. Uwielbiam pracowaĂŚ z koĂąmi. Ja je 'zaklinaÂłam' i rĂłwnieÂż zajeÂżdÂżaÂłam. - powiedziaÂła i usiadÂła na trawie. - Hej, moÂże skorzystamy z dobrej pogody i przejedziemy siĂŞ gdzieÂś ? - zaproponowaÂła nagle. Z radoÂściÂą pocwaÂłowaÂłam do niej i parsknĂŞÂłam.

-Wybacz ale nie mam ochoty dzisiaj na przejarzdÂżke. Posiadze tu jeszcze z Carino-Kiedy usÂłyszaÂłem moje imiĂŞ pognaÂłem do Kat

- No dobrze. To ja juÂż pĂłjdĂŞ. - chwyciÂła mnie za kanar i wyprowadziÂła z padoku.

-Idziemy do boksu-powiedziaÂła zamyslona Kat. Kiedy podszedÂłem do niej chwyciÂła mnie za kantar i wyprowadziÂła z padoku.

Layla weszÂła na padok w rĂŞce trzymajÂąc mĂłj kantar i uwiÂąz. PodbiegÂłam do niej skocznym kÂłusikiem i stanĂŞÂłam trÂącajÂąc jÂą nosem. Dziewczyna zaÂłoÂżyÂła mi kantar i wyprowadziÂła z padoku. Nie obyÂła siĂŞ bez strzelenia przeze mnie baranka na poÂżegnanie.

Ellie weszÂła na padok i wypuÂściÂła mnie oraz Banito. PogalopowaÂłam na drugi koniec.

Nessie wprowadzi³a mnie wraz z innymi na padok. Mnie, Lucy i Carino puœci³a od razu. Maggie i jak¹œ klacz przywi¹za³a linkami do ogrodzenia, przysiadaj¹c obok. Pok³usowa³am w dal, wci¹¿ jednak pozostaj¹c w zasiêgu s³uchu Vanessy.

-Wszystkie?-spytaÂła El Nessie, a ja pogalopowaÂłam do Furii. PrychnĂŞÂłam na powitanie.

ParsknĂŞÂłam do Tiary.
- Tak. - pokiwaÂła gÂłowÂą Nessie, opisujÂąc rozmowĂŞ z James'em Ellie. - Teraz rozumiesz?

-Aha. Ale co masz zrobiĂŚ, aby konie i stajnia nadal wytrwaÂły?-spytaÂła zwracajÂąc uwagĂŞ na wÂątek "JeÂżeli chcesz, Âżeby twoja stajnia przetrwaÂła do nastĂŞpnego tygodnia, to lepiej siĂŞ postaraj."

- I taki jest mĂłj problem. Zapewne powie mi w ostatnim momencie. - mruknĂŞÂła Nessie. - CaÂły James. - warknĂŞÂła. Ja zaÂś zarÂżaÂłam cicho.

-PomogĂŞ jak tylko mogĂŞ. Daj mi jego numer.-powiedziaÂła z przekonaniem, a ja trÂąciÂłam przyjaÂźnie FuriĂŞ.

- Nie ma mowy. - odmĂłwiÂła stanowczo Ness. - To nie twoja sprawa. W pewnym sensie. - dodaÂła szybko. Ja zaÂś pchnĂŞÂłam lekko TiarĂŞ i pogalopowaÂłam dalej.

-No dobrze-przyznaÂła niechĂŞtnie El, a ja pobiegÂłam za FuriÂą.

- No dobrze... - powiedziaÂła Nessie po jakimÂś czasie, nieco juÂż uspokojona. - Ja muszĂŞ popracowaĂŚ z Maggie. Stajnia jest juÂż zapewne naprawiona, wiĂŞc moÂżna odprowadziĂŚ konie. WezmĂŞ tÂą tutaj... - wskazaÂła na drugÂą klacz. OdwiÂązaÂła linki Mag i fryzki i zaprowadziÂła je w stronĂŞ boksĂłw, gdzie czekaÂł juÂż na niÂą Jacob. ParsknĂŞÂłam tĂŞsknie za Nessie, pogalopowaÂłam pod jabÂłoĂą i zaczĂŞÂłam powoli skubaĂŚ trawĂŞ.

Kiedy jad³em trawê wypatrzy³em ¿e idzie Kat. Zar¿a³em radoœnie i podbieg³em do niej. by³a z Jamesem. Ja pobieg³em na drugi koniec padoku i zacz¹³em skubaÌ trawê, a oni usiedli pod drzewem na padoku padoku. Podbieg³em do nich i po³orzy³em siê ko³o kat.
-Wypadek przy pracy-powiedziaÂła.

James uÂśmiechnÂą siĂŞ do Kat. widzÂąc jak prĂłbuje ja poderwaĂŚ odbiegÂłem tak oby oni mnie nie widzieli ani ja ich.

(Kat)
Nie wiedzia³em czemu Carino odbieg³. Spojrza³em Jamesowi w oczy. Wtedy on zacz¹³ siê do mnie przybli¿aÌ. Zamknê³am oczy i po chwili ca³owaliœmy siê.

(Kat)
Kiedy odsunĂŞÂłam siĂŞ od Jamesa, uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do niego. ByÂło cudowanie. PomyÂślaÂłam.James odwzajemniÂł uÂśmiech.

Ellie podeszÂła do mnie spokojnie i zÂłapaÂła za kantar. WyprowadziÂła mnie z padoku. Dyskretnie uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ widzÂąc Kat i Jamesa.

Po dÂłurzszej chwili ciszy James powiedziaÂł:
-Chyba najwyrzszy czas rzebym pojechaÂł po swoje rzeczy.-powiedziaÂł wstajÂąc. Ja rĂłwnieÂż wstaÂłam.
-Ja zaprowadzĂŞ Carino do boksu i spotkamy siĂŞ u mnie-powiedziaÂłam i wziĂŞÂłam Carino. James pojechaÂł do siebie.

Zar¿a³am za Carino. Zauwa¿y³am, ¿e ostatnimi czasy nie zwraca³ na mnie uwagi. Mój brzuch by³ dosyÌ... no... Widoczny. Sprawia³ mi ból i uniemo¿liwia³ pêdzenie pe³nym cwa³em. Parsknê³am zdenerwowana, i w tej oto chwili na padok wesz³a Nessie. Trzyma³a siê z Jacobem za rêce! Prychnê³am oburzona. Do tej pory mia³am j¹ tylko dla siebie. Po chwili Vanessa puœci³a ch³opaka i podbieg³a do mnie. Uff. Tak lepiej. Zar¿a³am cicho, a moja w³aœcicielka pog³adzi³a mnie po du¿ym brzuchu. Zaraz jednak odesz³a kawa³ek i zajê³a swoje miejsce pod drzewem. Tu¿ za ni¹ pod¹¿y³ Jacob...

Allien spokojnym krokiem wesz³a na teren padoku, prowadz¹c za sob¹ mnie-17-letniego wa³acha-.Parskn¹³em, na to dziewczyna mnie puœci³a. Pogalopowa³em kawa³ek, strzeli³em baranka z 2 razy i zatrzyma³em siê bardziej na koùcu padoku. Skubn¹³em trawê, a w tym czasie Ally po³o¿y³a siê w trawie.

ZarÂżaÂłam zaciekawiona i pokÂłusowaÂłam do nowo przybyÂłego waÂłacha.
- Witam. - parsknĂŞÂłam zbliÂżajÂąc siĂŞ bardziej i wyciÂągajÂąc szyjĂŞ w celu poznania zapachu.
Tymczasem Nessie witaÂła siĂŞ z Allien.
- DzieĂą dobry. Jestem Vanessa. - powiedziaÂła z uÂśmiechem. - A to jest Jacob. - wskazaÂła chÂłopaka siedzÂącego obok niej.

OdwrĂłciÂłem gÂłowĂŞ w stronĂŞ klaczy.
-CzeœÌ.-Parskn¹³em-Jestem Ontario.
Allien usiadÂła i skierowaÂła siĂŞ do Vanessy.
-CzeœÌ Vanesso, witam Jackob, ja jestem Allien, ale mo¿ecie mówiÌ Ally. Mi³o was poznaÌ.

ZrobiÂłam niewielki kroczek w stronĂŞ waÂłacha i jeszcze bardziej wydĂŞÂłam nozdrza, aby dobrze zapamiĂŞtaĂŚ zapach konia.
- Furia. - parsknĂŞÂłam, grzebiÂąc kopytem w ziemi. MĂłj brzuch wydawaÂł siĂŞ byĂŚ wiĂŞkszy niÂż poprzednio. PrychnĂŞÂłam. Nie dawaÂł mi swobodnie siĂŞ wycwaÂłowaĂŚ!
- Ness, Jake. - przedstawiÂła siĂŞ i Jacob'a po ksywce. - Nam rĂłwnieÂż jest miÂło. - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ.
- Jasne. - równie¿ uœmiechn¹³ siê Jake.

-Tak, ja tu nowa jestem z Ontariem i nie wiem czy moÂżna tu tak swobodnie jeÂździĂŚ np. po lasach.-ZapytaÂła obserwujÂąc mnie.
Stan¹³em dĂŞba, wymachiwaÂłem chwilĂŞ kopytami i ruszyÂłem galopem  w stronĂŞ Allien.

PrychnĂŞÂłam coÂś, z powodu braku zainteresowania i zazdroÂści. On przynajmniej mĂłgÂł robiĂŚ co chce! Leniwym stĂŞpem doczÂłapaÂłam do Nessie i poÂłoÂżyÂłam jej Âłeb na ramieniu.
- Oczywiœcie, ¿e mo¿na. - poinformowa³a moja w³aœcicielka, po czym zwróci³a siê do mnie. - Tak, wiem... Ci¹¿a nie pozwala ci na twoje ulubione wybryki, co? - mówi³a g³adz¹c mnie po pysku. - Ju¿ nied³ugo...

-Ci¹¿a?! Twoja klacz jest w ci¹¿y?! Ale super!-Krzycza³a Allien g³adz¹c mnie po pysku. Podnios³em ³eb wysoko i k³usowa³em w kó³ko.

- Tak. - zaœmia³a siê Nessie. - Ale dla niej to nie jest tak super. Jest m³oda i wola³aby fikaÌ po padoku ni¿ wychowywaÌ m³ode... Ale có¿... Nie wiedzia³am, ¿e w zimie klacz mo¿e zajœÌ w ci¹¿e, inaczej nie zostawi³abym jej na padoku z Carino. - mówi³a, klepi¹c mnie po szyi. - Obiecujê ci d³uug¹ przeja¿d¿kê, jak tylko to bêdzie mo¿liwe. - przyrzek³a, a ja po³o¿y³am siê obok niej.

-Rozumiem. Eh..rebaki, to nie taka ³atwa sprawa.-Uœmiechnê³a siê. Zacz¹³em galopowaÌ wokó³ padoku przeskakuj¹c ka¿d¹ napotkan¹ przeszkodê.

- Szczególnie dla tak m³odej klacz i w dodatku Furii. - zaœmia³a siê Nessie, wci¹¿ g³adz¹c mnie, tym razem po boku. Stara³am siê nie patrzeÌ na galopuj¹cego Ontario, aby nie pobudzaÌ zazdroœci.
- Ej, a co z Maggie? - zapytaÂł nagle Jacob.
- Ach, tak. Zaraz bĂŞdĂŞ musiaÂła zabraĂŚ jÂą na codzienne ĂŚwiczenia... - przypomniaÂła sobie Vanessa, spoglÂądajÂąc na zegarek.

-Maggie?-ZapytaÂła zaciekawiona Allien cmokajÂąc, przygalopowaÂłem do niej.

- Tak. Klacz Jacob'a. - poinformowa³a Ness z uœmiechem. - Nasza dzikuska. Od dwóch lat przeró¿ni specjaliœci nie osi¹gnêli z ni¹ tyle co ja przez dwa tygodnie. - zaœmia³am siê. - Przygotowujê j¹ pod siod³o.
Parsknê³am cicho i odetchnê³am g³êboko, a Vanessa pog³adzi³a mnie delikatnie po brzuchu.

-Fajnie, chyba-Powiedzia³a Ally. -Ah. Posz³abym z wami gdyby Ontario by³ jak ty to powiedzia³aœ "dzikusiem", ale nie jest. Od ma³ego go uczyli byÌ pod siod³em, wiêc nie wiem.-Parskn¹³em.

- PrzecieÂż Ontario moÂże zostaĂŚ z FuriÂą na padoku! - powiedziaÂłam. - ChociaÂż nie wiem czy zainteresowaÂłaby ciĂŞ moja praca... No wiesz... W sumie to byÂś jedynie obserwowaÂła. - zmieszaÂła siĂŞ Ness. OdetchnĂŞÂłam ciĂŞÂżko i prychnĂŞÂłam coÂś.
- Nie przesadzaj! Ja uwielbiam patrzeĂŚ jak pracujesz z Mag. - zaprotestowaÂł Jake.

-ChĂŞtnie bym popatrzyÂła.-PowiedziaÂła gÂłaszczÂąc mnie.

- JeÂżeli chcesz... - pomyÂślaÂła Vanessa. - Jak dla mnie to nie ma problemu. - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ po chwili. ZarÂżaÂłam cicho.

-Super!-KrzyczaÂła zadowolona.

Nessie z uÂśmiechem podniosÂła siĂŞ z ziemi, a ja tuÂż za niÂą. Nie chciaÂłam, Âżeby mnie zostawiaÂła samÂą. Nie teraz. Kiedy powolnym krokiem wyszÂła z padoku, zarÂżaÂłam tĂŞsknie i z powrotem uÂłoÂżyÂłam siĂŞ pod drzewem. Jacob i Ally ruszyli za niÂą.

Gdy El otworzyÂła bramĂŞ na padok wyrwaÂłam siĂŞ jej i pobiegÂłam przed siebie. Po chwili zorientowaÂłam siĂŞ, Âże mam na sobie jeszcze kantar. ZawrĂłciÂłam ku Ellie. ZdjĂŞÂła mi kantar, a ja szybko pobiegÂłam przed siebie. DÂługo siĂŞ pasÂłam, aÂż El podeszÂła do mnie i zaÂłoÂżyÂła mi kantar.
-Przejedziemy siĂŞ na przejaÂżdÂżkĂŞ?-spytaÂła cicho i wyprowadziÂła mnie z padoku.

ZobaczyÂłam Ness wkraczajÂącÂą na padok wraz z Jacobem i Ally. ZarÂżaÂłam radoÂśnie i pobiegÂłam do mojej pani. JuÂż niedÂługo bĂŞdĂŞ musiaÂła przeprowadziĂŚ siĂŞ na padok dla klaczy ciĂŞÂżarnych... Nessie pogÂładziÂła mnie po Âłbie, czekajÂąc na resztĂŞ.

Po udanej przejaÂżdÂżce El wprowadziÂła mnie na padok. PodeszÂła do Nessie, a ja prychnĂŞÂłam na przywitanie do Furii.
-CzeœÌ. Co u ciebie?-spyta³a

- O, czeœÌ. - przywita³a siê Ness, nie przerywaj¹c g³adzenia mnie. - A nic ciekawego... Praca i w ogóle. - machnê³a rêk¹. - A u ciebie? - zapyta³a, a ja parsknê³am do Tiary.

-Przed chwilÂą wrĂłciÂłyÂśmy z przejaÂżdÂżki.-odpowiedziaÂła i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ.

-Aha. To super. - pochwaliÂła Nessie, a ja poczuÂłam ukÂłucie zazdroÂści. ZarÂżaÂłam cicho, a Vanessa poklepaÂła mnie po szyi.

-W ktĂłrym jest miesiÂącu?-spytaÂła patrzÂąc na FuriĂŞ. RĂłwnieÂż spojrzaÂłam siĂŞ w kierunku Furii.

- Hm... Z tego co pamiĂŞtam to bĂŞdzie 9-10... - powiedziaÂła Nessie, a ja spojrzaÂłam wilkiem na swĂłj ogromy brzuch.

-NiedÂługo przyjdzie maÂły Âźrebaczek na Âświat-powiedziaÂła lekko wzruszona El-Masz juÂż pomysÂły na imiĂŞ?

- To bĂŞdÂą bliÂźniaki. - Nessie pokrĂŞciÂła gÂłowÂą z niedowierzaniem. - BliÂźniaki! Uwierzysz?!

-Super, bĂŞdziesz miaÂła co do roboty.-powiedziaÂła

---

Muszê iœÌ. Paa

- Wiadomo... - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ Nessie. - A teraz wezmĂŞ FuriĂŞ do boksu, niech odpoczywa bidulka... - pogÂładziÂła mnie po brzuchu i chwyciÂła za kantar.
__________________________________________________________________________________________________
Papaa !

Ally przysz³a na padok z wielkim opóŸnieniem, lekko obra¿ony rzuci³em siê w jej stronê.
-CzeœÌ, ma³y. Wiem, wiem, sam by³eœ.-Klepa³a mnie i mówi³a jak do...dziecka! Parskn¹³em.

ZaÂłoÂżyÂła mi uzdĂŞ i wyprowadziÂła z padoku.

Wreszcie u siebie! ZarÂżaÂłam i tuÂż przed furtkÂą wyrwaÂłam siĂŞ Nessie. PrzeskoczyÂłam ogrodzenie i wbiegÂłam na padok. Wreszcie jak dawniej!
- O nie, moja kochana. - powiedziaÂła rozbawiona Vanessa, wpuszczajÂąc na pastwisko rozentuzjazmowane ÂźrebiĂŞta. ParsknĂŞÂłam oburzona i popĂŞdziÂłam w dal. W Âślad za mnÂą pobiegÂły maluchy. ZarÂżaÂłam w niebo, Âźrebaki zrobiÂły to samo. PrzyspieszyÂłam. One rĂłwnieÂż. PrychnĂŞÂłam coÂś niezrozumiale i popĂŞdziÂłam pod jabÂłoĂą. Tam zatrzymaÂłam siĂŞ i czekajÂąc na moje maluchy, zaczĂŞÂłam skubaĂŚ trawĂŞ. Kiedy mnie dogoniÂły, od razu zaczĂŞÂły piĂŚ mleko ;3.

Zaraz po wyczyszczeniu i zdjĂŞciu sprzĂŞtu, Ellie wprowadziÂła mnie na padok. PobiegÂłam do Furii i parsknĂŞÂłam na powitanie. PopatrzyÂłam na maÂłe Âźrebaczki i w duchu siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂłam.
-CzeœÌ Nessie. Jak tam Furia?-spyta³a El, siadaj¹c ko³o Vanessy

- Ach, witaj El! - przywitaÂła siĂŞ radoÂśnie Nessie. - Dobrze, bardzo dobrze. - powiedziaÂła z uÂśmiechem. - JuÂż siĂŞ rwie do wolnoÂści. - zaÂśmiaÂła siĂŞ.
Ja zaœ zar¿a³am weso³o do Tiary. Maluchy równie¿ spojrza³y na klacz nieufnym wzrokiem, lecz zaraz poczê³y weso³o truchtaÌ wokó³ niej.

PopatrzyÂłam na bawiÂące siĂŞ Âźrebaki.
-To normalne. -zaÂśmiaÂła siĂŞ rĂłwnieÂż El.-NiedÂługo bĂŞdziesz musiaÂła je "wychowaĂŚ".

- JuÂż to robiĂŞ. - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ Ness. - Warto zaczynaĂŚ od razu.
Zar¿a³am, a Ÿrebiêta nagle usta³y, ws³uchuj¹c siê w mój g³os. Korzystaj¹c z ich nieuwagi, ruszy³am z kopyta w dalsz¹ czêœÌ pastwiska. Maluchy pogna³y za mn¹, ledwie dotrzymuj¹c mi kroku.

Ally wprowadzi³a mnie na padok. Zacz¹³em siê paœÌ blisko niej. Parskn¹³em i ruszy³em galopem dooko³a padoku.

PobiegÂłam za FuriÂą, a gdy stanĂŞÂłam opatrzyÂłam na nowego towarzysza

Po d³ugim i wyczerpuj¹cym cwale po padoku, przystanê³am obok jab³oni i zaczê³am skubaÌ trawê. Parsknê³am cicho na powitanie Ontario i wróci³am do jedzenia, a maluchy weso³o k³usowa³y wokó³ mnie. Po chwili jednak podesz³a do mnie Vanessa i nakazuj¹c Jacob'owi odprowadziÌ Ÿrebaki do boksu, wyczyœci³a mnie i ubra³a oraz poœpiesznym krokiem wyprowadzi³a z padoku.

ZarÂżaÂłam radoÂśnie, widzÂąc zmierzajÂącÂą ku mnie Nessie.
- Hej, maleùka! - poklepa³a mnie wyraŸnie ucieszona tym spotkaniem. - Idziemy st¹d. Czas siê rozerwaÌ. - uœmiechnê³a siê radoœnie i za³o¿y³a mi og³owie. Dopiero teraz zorientowa³am siê, ¿e ca³y czas mia³a go w d³oni. Niechêtnie wziê³am wêdzid³o, a kiedy zapina³a paski, wierci³am siê i otwiera³am pysk jak najszerzej. Nic. Czuj¹c ch³ód bij¹cy od metalu, lekko rozluŸni³am szczêkê, aby ¿elastwo nie rani³o podniebienia. Pomimo to cieszy³am siê, ¿e Vanessa znów mnie dosi¹dzie. I tak te¿ siê sta³o. Ness wskoczy³a na mój grzbiet - na oklep - i delikatnie przygotowa³a siê do jazdy. Ja zaœ parsknê³am g³oœno i energicznie, niecierpliwie grzebi¹c kopytem w ziemi.

Zaraz po ciĂŞÂżkim treningu wprowadziÂła mnie na padok. PrzegalopowaÂłam dalej - jak najdalej. PopasaÂłam siĂŞ, a El przez ten czas zaczĂŞÂła rozmawiaĂŚ z Nessie.
-Hej, jedziesz na przejaÂżdÂżkĂŞ?-spytaÂła podchodzÂąc do Furii i Nessie. Ja przez ten czas rĂłwnieÂż pobiegÂłam ku Furii. ParsknĂŞÂłam na powitanie.

ZarÂżaÂłam, tylko na chwilĂŞ odwracajÂąc gÂłowĂŞ w kierunku Tiary.
- Tak, wybierzesz siĂŞ z nami? - zapytaÂła Ness.

-Tak, chĂŞtnie. Tiara podejrzewam, Âże jest zmĂŞczona, ale myÂślĂŞ, Âże na przejaÂżdÂżkĂŞ bĂŞdzie chciaÂła jechaĂŚ. Co ty na to, Tiaro?-usÂłyszaÂłam, Âże El mĂłwi coÂś do mnie wiĂŞc spojrzaÂłam siĂŞ. DomyÂśliÂłam siĂŞ, Âże chodzi o przejaÂżdÂżkĂŞ. W koĂącu na Furii siedzi juÂż Nessie, a El z niÂą rozmawiaÂła. PrychnĂŞÂłam i podeszÂłam do Ellie-To chyba oznacza tak. IdĂŞ po uzdĂŞ. MyÂślĂŞ, Âże    siodÂło nie bĂŞdzie konieczne. a juÂż pewnie go doœÌ.-dodaÂła po chwili i wyszÂła z padoku.

Po chwili El wrĂłciÂła na padok. TrzymaÂła w rĂŞku tylko uzdĂŞ, a wiĂŞc moje domyÂślenia siĂŞ sprawdziÂły. ChciaÂła jechaĂŚ na oklep. MoÂże by tak zrobiĂŚ jakiÂś Âżarcik...? Bez problemu daÂłam sobie wÂłoÂżyĂŚ wĂŞdzidÂło do pyska. Dziewczyna zgrabnie na mnie wsiadÂła i stanĂŞÂła koÂło Nessie.
-Jedziemy?-spytaÂła

- No jasne! - wykrzyknê³a radoœnie Nessie i lekko œcisnê³a moje boki ³ydkami. Ja zaœ podnios³am przednie nogi na niewielk¹ wysokoœÌ (stanê³am dêba) i pogna³am we wskazanym kierunku.

DostaÂłam Âłydki. PuÂściÂłam siĂŞ cwaÂłem i dobiegÂłam do Furii. DostaÂłam znak, abym hamowaÂła, wiĂŞc z niechĂŞciÂą zahamowaÂłam i teraz biegÂłam tempem Furii.

JuÂż na padoku Nessie rozebraÂła mnie z caÂłego sprzĂŞtu i puÂściÂła wolno. Sama zajĂŞÂła miejsce pod drzewem i zanuciÂła coÂś pod nosem.

Zaraz po wprowadzeniu mnie na padok zerwaÂłam siĂŞ i pobiegÂłam do Furii. StanĂŞÂłam koÂło niej, uszczypnĂŞÂłam w ÂłopatkĂŞ i zachĂŞciÂłam do zabawy.

ParsknĂŞÂłam ochoczo. Delikatnie pchnĂŞÂłam TiarĂŞ i ruszyÂłam z kopyta^^.

Zadowolona, Âże Furia chce siĂŞ bawiĂŚ ruszyÂłam szybko za niÂą. BiegÂłam na rĂłwni z niÂą, a Âłbem trÂącaÂłam jÂą. Po chwili jednak odbiegÂłam szybciej. Czas najwyÂższy na wyÂścigi ^^

Co to to nie, moja droga! Przyspieszy³am nieco, tylko trochê, a ju¿ wprzedzi³am Tiarê. Hm, lata praktyki, mruh <3. Myœlami wci¹¿ by³am przy kasztanku, lecz nadal g³êboko skupia³am siê na biegu. W pewnej chwili ostro zahamowa³am, wykrêci³am wprost na Tiarê oraz umknê³am w bok w ostatnim momencie, co nieco zbi³o z tropu jasn¹ klacz. Skubnê³am j¹ w szyjê i ruszy³am cwa³em przed siebie <3.

WykorzystujÂąc chwile zahamowania Furii pobiegÂłam ile siÂł w kopytach cwaÂłem, wyprzedzajÂąc jÂą.

Niestety (lub stety ;d) , kiedy Tiara zebraÂła siĂŞ, Âżeby ruszyĂŚ cwaÂłem, ja byÂłam juÂż daleko. PĂŞdziÂłam ile siÂł w umiĂŞÂśnionych nogach, kopyta wdziĂŞcznie dÂźwiĂŞczaÂły na zmarzniĂŞtej glebie. ZakwiliÂłam radoÂśnie i gdy Tiara byÂła daleko ode mnie, zwolniÂłam do truchtu. NastĂŞpnie wÂłoÂżyÂłam pysk pod cienkÂą warstwĂŞ Âśniegu i rozdĂŞÂłam chrapy. TruchtaÂłam tak jakiÂś czas, wdychajÂąc zimnÂą parĂŞ dochodzÂącÂą ze zmarzniĂŞtej, acz wilgotnej gleby...<3.

Na to siê nie dam! Pobieg³am ¿wawym cwa³em i wnet wyprzedzi³am Furiê. Po chwili stan¹³ przede mn¹ p³ot i ostro wyhamowa³am. Zar¿a³am zadowolona, bo wygra³am wyœcig FURI¥.
Ucieszona zaczĂŞÂłam kÂłusowaĂŚ wokoÂło, a po drodze jeszcze skubnĂŞÂłam FuriĂŞ w ÂłopatkĂŞ. Nie mogÂłam siĂŞ po prostu oprzeĂŚ.

Nie zwraca³am uwagi na paradowanie klaczy. Najzwyczajniej mia³am to gdzieœ. Upaja³am siê zimnym puchem, który spoczywa³ na moim pysku. By³o to dziwne, acz przyjemne uczucie - œnieg roztapiaj¹cy siê na moich ciep³ych chrapach. Nie odpowiedzia³am na zaczepkê, zbyt zajêta 'ryciem' puszku. Parsknê³am, rozganiaj¹c na boki otaczaj¹cy mnie œnie¿ek. Po chwili ruszy³am galopem, wci¹¿ z nosem przy ziemi. Bieg³am tak jakiœ czas, po czym runê³am. Ot tak sobie. Po prostu. Zaczê³am wiÌ siê powoli, czuj¹c lodowaty œnieg na grzbiecie. Porz¹dnie wytarza³am siê w puchu i podnios³am z ziemi. Nessie spojrza³a na mnie z rozbawieniem. Nic dziwnego - by³am ca³a w bia³ym szaleùstwie <3. Rozdê³am chrapy i pos³a³am Vanessie oburzone spojrzenie, lecz ta tylko zaœmia³a siê pod nosem. Parsknê³am, równie¿ z lekkim rozbawieniem i znów wytarza³am siê w œniegu. Po chwili spod grubej warstwy puchu na moim ciele widaÌ by³o jedynie kilka nielicznych plamek koloru kawy z mlekiem.
- Hm, mam Âłaciatego konia! - zachichotaÂła moja wÂłaÂścicielka.

Z lekka zniechêcona popatrzy³am na ³aciat¹ klacz. Skoro jej siê to tak podoba to i mo¿e mi siê spodobaÌ mo¿e? Wypróbowa³am metodê Furii. Po³o¿y³am siê na œniegu i porz¹dnie wytarza³am. Rzeczywiœcie jest super! Wsta³am i k³usem zaczê³am sobie biegaÌ wokó³ padoku.
El uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ do Nessie i popatrzyÂła siĂŞ na mnie.

No i pyk! W³¹czyÂł mi siĂŞ dominator <3.  RozdĂŞÂłam chrapy i wydaÂłam z siebie coÂś na ksztaÂłt chrzÂąkniĂŞcia. NastĂŞpnie napiĂŞÂłam wszystkie miĂŞÂśnie i uniosÂłam ogon. ZakwiliÂłam, zauwaÂżajÂąc, Âże Tiara nie ma w tym ze mnÂą szans. Ona byÂła jasnosiwa, wiĂŞc nie widaĂŚ u niej byÂło ÂśnieÂżnych plamek. Wtedy wy³¹czyÂł mi siĂŞ dominator i wrĂłciÂłam do wczeÂśniejszej pozycji. PuÂściÂłam siĂŞ kÂłusem po padoku, lecz do czasu. Gdy niechcÂący wbiegÂłam w zaspĂŞ ÂśnieÂżnÂą, zahamowaÂłam ostro. ZdziwiÂł mnie skrzypiÂący dÂźwiĂŞk, dobiegajÂący spod moich kopyt. PamiĂŞtaÂłam stukotanie i dÂźwiĂŞczenie, lecz skrzypienie? Zdumiona podniosÂłam prawÂą przedniÂą nogĂŞ i parsknĂŞÂłam gÂłoÂśno. SchyliÂłam siĂŞ do samej ziemi, wÂąchajÂąc Âśnieg pod moimi kopytami. WyglÂądaÂło to tak komicznie, Âże Nessie wybuchnĂŞÂła Âśmiechem.

Do moich uszu doszed³ dŸwiêk skrzypienia. Zahamowa³am i podesz³am do Furii. Wesz³am na kawa³ek zaspy i us³ysza³am skrzypienie. Zdziwiona powoli siê wycofa³am, a jak by³am kawa³ek od zaspy pobieg³am w stronê El. Ta z kolei mnie uspokoi³a i mo¿na rzec, ¿e "wygoni³a" od siebie. Pobieg³am z powrotem do zaspy i zni¿y³am ³êb. Tak samo zimy, tak amo bia³y. Ale dlaczego skrzypi? Postanowi³am wypróbowaÌ now¹ zabawê. Po³o¿y³am siê i przeturla³am. Ponownie ca³a w œniegu. Bia³a œwiêtoœÌ wci¹¿ skrzypia³a, ale ja nie zwa¿a³am na to. Zachêci³am Furiê do zabawy, a El i Nessie jak widaÌ ju¿ œwietnie siê bawi³y.

Zakwili³am, robi¹c gwa³towny unik i puœci³am siê pêdem przed siebie. Po chwili pogalopowa³am do Ness i zatrzyma³am siê w pewnej odleg³oœci od niej, rozszerzaj¹c chrapy. Moja pani jak na zawo³anie podbieg³a do mnie i chwytaj¹c w d³où du¿¹ garœÌ œniegu, "wlepi³a" mi j¹ w szyjê. Wierzgnê³am zaskoczona i popêdzi³am wprost na dziewczynê, wyhamowuj¹c w ostatnim momencie. Mocno dmuchnê³am jej w twarz, powoduj¹c rozwianie w³osów i osadzenie na nosie kilka niewielkich kropelek roztopionego œniegu. Wycofa³am siê delikatnie i powolnym galopem ruszy³am przed siebie. Vanessa z radosnym œmiechem pobieg³a za mn¹. Robi³am wiele zakrêtów i uników, gdy moja pani rzuca³a we mnie œnie¿kami. Z radosnym r¿eniem zarzuci³am ³bem i kontynuowa³am zabawê.

Ja nadal turlaÂłam siĂŞ w zaspie dziwnego Âśniegu. Potem poczuÂłam uderzenie. ZobaczyÂłam El, ktĂłra w rĂŞku trzymaÂła ÂśnieÂżnÂą kulĂŞ. MierzyÂła we mnie i znĂłw poczuÂłam uderzenie. PopatrzyÂłam na mojÂą pani, zarÂżaÂłam gÂłoÂśno po czym stanĂŞÂłam dĂŞba. Tak z zadowolenia. UnikajÂąc tak jak Furia ÂśnieÂżek biegaÂłam wokoÂło. Czasami skrĂŞcaÂłam, zawracaÂłam, ale tak czy inaczej udawaÂło mi siĂŞ unikaĂŚ kulek.

PrzyspieszyÂłam do cwaÂłu. Teraz Ness mnie nie dogoni >3. Hm, jednak moja wÂłaÂścicielka nie jest taka gÂłupia... ZauwaÂżyÂłam, jak wspina siĂŞ na wysokie ogrodzenie, otaczajÂące padok. Zdziwiona podbiegÂłam do niej, a gdy byÂłam wystarczajÂąco blisko, Vanessa wskoczyÂła na mnie i ÂścisnĂŞÂła boki Âłydkami. Nie wiedzÂąc co robiĂŚ, pĂŞdziÂłam jak szalona prosto przed siebie :D.

Ze zdziwieniem patrzyÂłam na Nessie i FuriĂŞ. StanĂŞÂłam, a El wykorzystaÂła to i rzuciÂła ÂśnieÂżkĂŞ. Z kÂłusa przyspieszyÂłam do galopu. Ellie przez ten czas tworzyÂła nowe ÂśnieÂżki i rzucaÂła we mnie. PrzystanĂŞÂłam na chwilĂŞ, ale chyba za blisko mojej wÂłaÂścicielki, poniewaÂż juÂż po chwili poczuÂłam ciĂŞÂżar na grzbiecie. ÂŚcisnĂŞÂła mnie Âłydkami, a ja strzeliÂłam baranka i ruszyÂłam.

- WyÂścig! - krzyknĂŞÂła Ness i pogoniÂła mnie do cwaÂłu. PĂŞdziÂłam przed siebie, po drodze strzelajÂąc Âłagodne baranki <3.

El pogoniÂła mnie. Nie wiem do czego, ale ja poszÂłam w cwaÂł. WyprzedziÂłam FuriĂŞ z ÂłatwoÂściÂą i biegÂłam przed siebie. Pod nogami skrzypiaÂł mi Âśnieg, a ja biegÂłam ile siÂł w kopytach

Przykro mi bardzo, Tiaro, ale nie wyprzedzi³aœ Furii. Odpowiednio wyczu³am moment i przyspieszy³am jeszcze bardziej. Pêdzi³am ile si³ w kopytach. Po kilku minutach pozostawi³am Tiarê w tyle, a przede mn¹ stan¹³ p³ot. Wyhamowa³am ostro, staj¹c dêba i delikatnym k³usikiem ruszy³am przed siebie. Wyœcig uwa¿a³am za zakoùczony.

WyhamowaÂłam ostro, a El wypadÂła. StanĂŞÂłam koÂło niej i spojrzaÂłam przepraszajÂącym wzrokiem. Dziewczyna wstaÂła i znĂłw wsiadÂła na mnie.

James wprowadzi³ mnie na padok. Za nim sz³a Kat nadal mia³ na nodze gips co utrudnia³o jej poruszanie. James puœci³ mnie i poszed³ z Kat pod drzewo gdzie rozsiadli siê. Pok³usowa³em kawa³ek i zacz¹³em skubaÌ trawê.

Kiedy zobaczyÂłem Furie ruszyÂłem galopem w jej stronĂŞ. KÂątem oka zauwaÂżyÂłam Âże Kat i James uciĂŞli sobie dÂżemkĂŞ.

Rozradowana niespodziewanym spotkaniem cwaÂłem ruszyÂłam do Carino. Ness nie oponowaÂła. Z radoÂściÂą rĂłwnÂą mi pozwoliÂła nam siĂŞ przywitaĂŚ. StajÂąc przed Carino zakwiliÂłam radoÂśnie i lewÂą tylnÂą nogÂą drapnĂŞÂłam siĂŞ po zgrabnym brzuszku <3.

ZarÂżaÂłem radoÂśnie. ByÂłem szczĂŞÂśliwy Âże widzĂŞ Furie.

SkubnĂŞÂłam Carino w ÂłopatkĂŞ i przytknĂŞÂłam chrapy do jego szyi. Ness wpatrywaÂła siĂŞ w nas jak zaczarowana :D.

OdwzajemniÂłem zaczepkĂŞ.
_______________________________
muszĂŞ koĂączyĂŚ.pa

Dawno nie widziaÂłam Carino, a wiĂŞc poszÂłam siĂŞ przywitaĂŚ. PobiegÂłam galopem do ogiera i zarÂżaÂłam z radoÂściÂą.

RĂłwnieÂż zarÂżaÂłem radoÂśnie.

Przypomnia³am sobie, ¿e dawno nie zrobi³am jakiegoœ psikusa mojej pani. Czas najwy¿szy! Uda³am, ¿e chcê iœÌ siê popaœÌ. Powolnym krokiem uszy³am, po czym stanê³am. Sta³am, i sta³am...i cwa³! Z miejsca ruszy³am cwa³em, a El nie przygotowana na tak¹ ewentualnoœÌ prawie spad³a. Zbli¿a³am siê do p³otu, zwolni³am do galopu. W ostatniej chwili ostro wyhamowa³am, a¿ w koùcu spad³a. Stanê³am wysokiego dêba i pobieg³am zadowolona. Zakwicza³am radoœnie, gdy¿ El by³a ca³a w œniegu i œmia³a siê. Wsta³a i otrzepa³a siê w œniegu, a ja odbieg³am kawa³ek i w du¿ej zaspie wytarza³am siê. Œnieg skrzypia³ pode mn¹, a gdy wsta³am prawie ca³a by³am w œniegu. Pozwoli³am El podbiec do mnie, ale i tak nie mog³a wsi¹œÌ. No chyba, ¿e chce siedzieÌ w œniegu. Wytrzepa³a mnie, a gdy chcia³a wskoczyÌ na mój grzbiet odsunê³am siê. Gania³am siê z ni¹, dopóki nie znudzi³o mi siê to. Pozwoli³am jej wsi¹œÌ i podbieg³am do Furii i Carino.

ZarÂżaÂłam w niebo, czujÂąc nagÂły przypÂływ energii. Nessie zaÂś z daleka dojrzaÂła juÂż Jacoba, ktĂłry truchcikiem wprowadzaÂł na padok moje ÂźrebiÂątka <3. Oboje pocwaÂłowali do mnie natychmiast, ostro hamujÂąc i maÂło nie przewracajÂąc siĂŞ na Âśliskim Âśniegu. ZakwiliÂłam rozbawiona i wierzgnĂŞÂłam mocno i popĂŞdziÂłam galopem przed siebie ;3.

ZarÂżaÂłam radoÂśnie na widok ÂźrebiÂąt.

ParsknĂŞÂłam z radoÂściÂą, widzÂąc obok siebie pĂŞdzÂące Âźrebaki. Z ÂłatwoÂściÂą dotrzymywaÂły mi kroku. WidaĂŚ byÂło, Âże sporo urosÂły od poprzedniego popytu na padoku.

PrychnĂŞÂłam z radoÂściÂą i ruszyÂłam kÂłusem za FuriÂą. El z ÂłatwoÂściÂą utrzymywaÂła siĂŞ. CzĂŞsto jechaÂła nie trzymajÂąc mnie.

Po kilku minutach galopu, gdy ÂźrebiĂŞta byÂły wyraÂźnie zmĂŞczone, zatrzymaÂłam siĂŞ i pogrzebaÂłam kopytem w Âśniegu. Po chwili zarÂżaÂłam gÂłoÂśno i stanĂŞÂłam delikatnego dĂŞba.

//Brak weny D://

ChodziÂłam sobie stĂŞpem po padoku i czekaÂłam, aÂż El siĂŞ znudzi siedzenie na mnie. W pewnym momencie zatrzymaÂłam siĂŞ zniecierpliwiona. StaÂła i staÂłam, a ona nic. StanĂŞÂłam wysokiego dĂŞba wierzgajÂąc przednimi kopytami. Gdy staÂłam na twardym gruncie ruszyÂłam galopem.

//Wiem coÂś o tym//

¯ywym wzrokiem obserwowa³am Tiarê, gdy Vanessa lekko spiê³a moje boki ³ydkami. Nie zareagowa³am. Bo po co? Poza tym Ness nie mia³a siod³a ani og³owia, nie mog³a wiêc mnie pogoniÌ wodzami czy czymkolwiek innym. Po chwili stanê³am jak wryta i przymru¿y³am powieki, mrucz¹c cicho. Moja w³aœcicielka nadal zmaga³a siê ze mn¹, próbuj¹c mnie poruszyÌ. Na nic jej pró¿ne wysi³ki. Wci¹¿ sta³am jak s³up, nietkniêta i niewzruszona, gdy nagle poczu³am na zadzie mocne klepniêcie. To Nessie odchyli³a siê i uderzy³a mnie tu¿ obok ogona. Sp³oszona pocwa³owa³am przed siebie, obmyœlaj¹c spisek na moj¹ pani¹. Musia³am siê odwdziêczyÌ, musia³am! Zar¿a³am g³êboko, pochylaj¹c g³owê do przodu i kontynuowa³am szaleùczy cwa³.

Po raz kolejny próby zrzucenia mojej w³aœcicielki zakoùczy³y siê pora¿k¹. Pogodzi³a siê z tym, ale jednak chcia³am stan¹Ì i spokojnie siê popaœÌ. Tak te¿ zrobi³am, obserwuj¹c sp³oszon¹ Furiê.

Nagle wci¹¿ biegn¹c, dozna³am olœnienia. Przecie¿ to takie oczywiste! Z radoœci wierzgnê³am ostro i wyhamowa³am gwa³townie, lekko œlizgaj¹c siê na œniegu. Parsknê³am podstêpnie i przystanê³am, lekko siê trzês¹c. Ness wyczu³a podstêp. Niepewnie wlepi³a wzrok w moje cia³o, oczekuj¹c najmniejszej reakcji zdradzaj¹cej moje zamiary. W jednej chwili runê³am na ziemiê. Mia³am zamiar lekko przygnieœÌ Nessie, lecz ta szybkim ruchem zeskoczy³a z mojego grzbietu i stanê³a obok. Nieco naburmuszona podnios³am siê z ziemi i puœci³am delikatnym k³usikiem po œniegu <3.

Widz¹c, ¿e z Furi¹ coœ siê dzieje gwa³townie wyhamowa³am. El bez problemu utrzyma³a siê na grzbiecie. Sta³am i obserwowa³am towarzyszkê, podczas gdy nastolatka si³owa³a siê ze mn¹. No có¿, ja jestem z przedzia³u stworzeù strasznie upartych, a z tym nikt nigdy sobie nie poradzi³.