Wild Heart

(http://napolu.pl/wp-content/uploads/2012/04/STRZA%C5%81KOWSKI-PATRYK-Pole-w-okolicy-wsi-Mirowo.jpg)

Z rozpêdu pocwa³owa³am na œcie¿kê obok pola. Tutaj grunt by³ twardszy, a droga bardziej krêta, ale nie przeszkadza³o mi to. Pe³nym cwa³em pêdzi³am przed siebie, zostawiaj¹c daleko w tyle Tiarê i Ellie. Z radoœci¹ pêdzi³am po œcie¿ce, a niewyroœniête kolby kukurydzy lekko ³askota³y mnie po nogach. Zar¿a³am, zarzucaj¹c g³ow¹ i wierzgnê³am - z czystej radoœci. Nessie jedn¹ rêk¹ rozpuœci³a w³osy, aby mog³y swobodnie 'polataÌ' na wietrze i zaœmia³a siê g³oœno. Mruuh! Rozdê³am chrapy najszerzej jak mog³am i parsknê³am entuzjastycznie. W koùcu Vanessa nakaza³a mi przejœÌ do lekkiego k³usika, a wiêc wykona³am polecenie. Najwidoczniej mia³yœmy zaczekaÌ na Tiarê i Ell.

Bieg³am obok i parsknê³am z radoœci. Po chwili z zadowolenia puœci³am baranka :3 i pobieg³am cwa³em przed siebie. To jest to: szybkoœÌ.

Z radoÂściÂą stanĂŞÂłam niskiego dĂŞba i popĂŞdziÂłam przed siebie. CwaÂłowaÂłam z szybkoÂściÂą ÂświatÂła i pasowaÂło mi to. MijajÂąc TiarĂŞ, skubnĂŞÂłam jÂą w ÂłopatkĂŞ i puÂściÂłam siĂŞ jeszcze szybszym chodem w pole kukurydzy.

Bêdzie ma³y wyœcig! Pêdzi³am najszybszym cwa³em w polu kukurydzy. El ze mnie tak w³aœciwie spada³a, ale ja na to nie zwraca³am uwagi. Wyprzedzi³am Furiê równie¿ skubaj¹c j¹ w ³opatkê, a¿ w koùcu poczu³am pewn¹ ulgê na grzbiecie. Albo El spad³a, albo uda³o jej siê odzyskaÌ równowagê. Mia³am jednak nadziejê, ¿e to drugie. Poczu³am lekkie poszarpywanie na pysku, wiêc domyœli³am siê, ¿e El wci¹¿ tam siedzi. Uspokojona pobieg³am bardziej regularnym cwa³em. Widzia³am, ¿e dziewczyna chce mnie zatrzymaÌ, ale ani mi siê o tym œni!

Moje miĂŞÂśnie zadrgaÂły z emocji. WierzgnĂŞÂłam ostro i popĂŞdziÂłam dalej. PrzyspieszyÂłam na tyle, Âże zostawiÂłam TiarĂŞ daleko w tyle. Fuck Yeah! Do tego Nessie wcale mnie nie przytrzymywaÂła! LuÂźno puÂściÂła mi wodze i przeszÂła do pozycji wyÂścigowej. WydÂłuÂżyÂłam krok i popĂŞdziÂłam w dal <3.

El w koĂącu zrozumiaÂła, dlaczego pĂŞdzĂŞ. DaÂła mi wolnÂą rĂŞkĂŞ i przyjmujÂąc pozycjĂŞ wyÂścigowÂą puÂściÂła mi luÂźno wodze. DogoniÂłam bez problemu FuriĂŞ. BiegÂłyÂśmy teraz przez chwilĂŞ rĂłwnym tempem, po czym udaÂło mi siĂŞ wyprzedziĂŚ klacz i gnaÂłam dalej^^

Nie tak szybko, maleùka! Zakwicza³am radoœnie i popêdzi³am dalej. Bez problemu wyprzedzi³am Tiarê i pocwa³owa³am w dal. Kiedy bia³a klacz zniknê³a mi z pola widzenia zaczê³am ko³owaÌ woko³o i w koùcu Tiara mnie dogoni³a. Wtedy zrówna³am z ni¹ kroku i wyci¹gaj¹c szyjê na ca³¹ d³ugoœÌ wodzy, jeszcze bardziej wyd³u¿y³am krok ;3.

BiegÂłyÂśmy wtedy rĂłwnym krokiem. RĂłwnieÂż wydÂłuÂżyÂłam krok i rĂłwnaÂłam siĂŞ teraz z FuriÂą. Nie dziwiĂŞ siĂŞ, Âże Furia to Furia. PĂŞdzi i to nieÂźle.

Pêdzi³am. O tak, pêdzi³am ile si³ w nogach. Pomimo to dawa³am Tiarze fory i wci¹¿ utrzymywa³am siê z ni¹ na równi ;3.

Teraz na spokojnie biegÂłyÂśmy sobie takim cwaÂłem. A co? Nie wolno?

Po kilku dÂługich minutach szalonego cwaÂłu, pozwoliÂłam sobie na przejÂście do galopu. Delikatnie i pÂłynnie stawiaÂłam nogi na nieco niestabilnym podÂłoÂżu. ZarÂżaÂłam gÂłoÂśno i skrĂłciÂłam krok.

Równie¿ zwolni³am kroku pozwalaj¹c El trochê odetchn¹Ì. P³ynnie przesz³am a cwa³u do galopu.

Mruh, mruuh <3 ! RozwarÂłam chrapy jak najszerzej, wciÂągajÂąc do nosa pobliskie zapachy. ZachÂłannie wÂąchaÂłam wszystko dookoÂła, aÂż w koĂącu zwolniÂłam do kÂłusa. Nie wiedziaÂłam co siĂŞ ze mnÂą dzieje, aÂż w koĂącu zaÂłapaÂłam. MiaÂłam rujĂŞ. ÂŹrebiĂŞta byÂły juÂż na tyle duÂże, Âże same jadÂły trawĂŞ, wiĂŞc moje hormony znĂłw zaczĂŞÂły dawaĂŚ o sobie znaĂŚ. ZakwiliÂłam wesoÂło i wyciÂągnĂŞÂłam szyjĂŞ jak najdalej przed siebie, szukajÂąc nowych zapachĂłw jakiegoÂś ogiera...<3.

RĂłwnieÂż zwolniÂłam do kÂłusa. Nie zachowywaÂłam siĂŞ jednak jak Furia. MusiaÂła mieĂŚ rujĂŞ, ale nie zwracaÂłam na to uwagi. BiegÂłam przed siebie po polu kukurydzy.

- Hah. - mruknĂŞÂła Vanessa. - Ona ma rujĂŞ!
Zakwili³am, jakby na potwierdzenie jej s³ów. Ju¿, ju¿ chcia³am zacz¹Ì cwa³owaÌ w stronê ostrego zapachu nieznajomego ogiera, ale nic z tego. Nessie mocno wbi³a siê w siod³o i œci¹gnê³a wodze. Pos³usznie i niechêtnie, jednak uspokoi³am trucht. Prychnê³am niechêtnie, lecz ponownie wyci¹gnê³am szyjê i rozwar³am chrapy. Mruuuh <3.

Szykuje siĂŞ! Tylko czekaÂłam, aÂż Furia wypruje w przĂłd. To byÂło oczywiste, Âże gdzieÂś wyczuÂła ogiera, a wiĂŞc ja juÂż siĂŞ szykowaÂłam.

Ihha! DosyĂŚ tego dobrego. Mocnym ruchem wyszarpnĂŞÂłam Ness wodze z rÂąk i rzuciÂłam siĂŞ w stronĂŞ pociÂągajÂącego zapachu. ChciaÂłam natychmiast ujrzeĂŚ zainteresowanie mnÂą ogiera. ZnĂłw szalenie cwaÂłowaÂłam i w koĂącu zostawiÂłam pole kukurydzy daleko w tyle. Usilnye prĂłby zatrzymania mnie przez Ness nie skutkowaÂły. Z uporem pĂŞdziÂłam przed siebie.

StanĂŞÂłam maÂłego dĂŞba i z miejsca ruszyÂłam cwaÂłem. El ledwo siĂŞ trzymaÂła, bo wodze jej wyrwaÂłam. Z uporem trzymaÂła siĂŞ mojej grzywy. PĂŞdziÂłam z zapaÂłem za FuriÂą.

Pêdzi³am i pêdzi³am. Przebieg³am przez niewielki lasek i wgalopowa³am na rozleg³e pole czego? Kukurydzy! Ach, roi³o siê tu od tych pól... Ale mniejsza o to! Albowiem wtedy mój delikatny nos wyczu³ ros³ego ogiera, bêd¹cego tak blisko, ¿e z podniecenia przeszed³ mnie mocny dreszcz. Zakwili³am g³oœno i pok³usowa³am do kasztanka. Wyci¹gnê³am doù pysk, rozci¹gaj¹c ca³e cia³o, aby zapoznaÌ siê z jego zapachem. Ten zaœ przybli¿y³ siê w moj¹ stronê i równie¿ zar¿a³. Grzebnê³am kopytem w ziemi, wyra¿aj¹c swoj¹ niecierpliwoœÌ. Vanessa zaœ ci¹gle ze mn¹ walczy³a. Uda³o jej siê na chwilê odsun¹Ì mnie od ogiera, lecz na tym siê zakoùczy³o. Szybko wróci³am do swojej pozycji i napiê³am miêœnie, aby lepiej siê zaprezentowaÌ.

Pêdzi³am ile si³ w nogach, a¿ w koùcu stanê³am za Furi¹. Popatrzy³am na kasztanka z zachwytem, ale da³am sobie spokój. El przez ten czas wsiad³a porz¹dnie w siod³o i zebra³a wodze. Tak jak Nessie próbowa³a mnie odci¹gn¹Ì, ale po chwili odpuœci³a. Nie mia³a ze mn¹ szans.
-WidzĂŞ, Âże Furia nie odpuÂści, a Tiara niestety idzie w jej Âślady...-powiedziaÂła El do Nessie.

O nie, nie, moja kochana! Nas jest co prawda dwie, ale ogier tylko jeden. Dumnie napiê³am miêœnie i stanê³am niewielkiego dêba, znów prezentuj¹c swe miêœnie. Kasztanek przybli¿y³ siê do mnie na chwilê i przez moment stykaliœmy siê chrapami. Potem jednak znów cofn¹³ siê, nieco zawstydzony i parskn¹³ cicho.
- Na to wyglÂąda. - jĂŞknĂŞÂła Ness, pomiĂŞdzy mocnymi szarpniĂŞciami - prĂłbami zawrĂłcenia mnie i powstrzymania od zalotĂłw.

Niezadowolona jednak odpuÂściÂłam jej tego kasztanka. W koĂącu ona mnie chyba znienawidzi, jak odbiorĂŞ jej ogiera, zwÂłaszcza, gdy ma rujĂŞ. OdeszÂłam na bok, ale nie szÂłam zgodnie z poleceniami El. Co to to nie! ChodziÂłam sobie zadowolona, gdzie chciaÂłam.
-Tiara! Co ty dzisiaj robisz!-krzyknĂŞÂła na mnie El. PrychnĂŞÂłam tylko i nadal robiÂłam co chciaÂłam. PoszarpywaÂła bez przerwy mĂłj pysk, lecz ja nie zwracaÂłam na to uwagi. Po chwili zaczĂŞÂło to byĂŚ denerwujÂące. Jednym porzÂądnym opuszczeniem Âłba wyrwaÂłam jej wodze z rÂąk, a potem oczywiÂście jak na mnie przystaÂło nie daÂłam jej szansy zebraĂŚ wodzy. BiegaÂłam sobie zadowolona wokoÂło pola. Raz cwaÂłem, raz kÂłusem, raz galopem...

Zadowolona szybkim odpuszczeniem sobie ogiera przez Tiarê, zakwili³am znów. Wyci¹gaj¹c szyjê jak najdalej przed siebie, wyrwa³am Ness wodze z r¹k i pogna³am cwa³em wokó³ kasztanka. Po chwili moja w³aœcicielka z³apa³a wodze i spróbowa³a zatrzymaÌ mnie, ale nie zdzia³a³a nic oprócz zwolnienia do dostojnego k³usa. Wyci¹ga³am nogi daleko przed siebie, napinaj¹c miêœnie. Vanessa nie poddawa³a siê. Rani³a mój pysk mocnymi szarpniêciami, lecz wytrzymywa³am. Ruja i poci¹gaj¹cy zapach ogiera by³y zbyt silne.
- Ciekawi mnie tylko, sk¹d wzi¹³ siê tak piêkny ogier poœrodku pola... - odezwa³a siê w koùcu Ness. Po chwili przesta³a siê opieraÌ i zaczê³a anglezowaÌ, wci¹¿ jednak maj¹c mocno napiête wodze.

-Wprawdzie mĂłwiÂąc teÂż mnie to zastanawia. Nie jest wygÂłodzony ani okaleczony. UciekÂł?-powiedziaÂła spoglÂądajÂąc najpierw na Nessie, potem na mnie. Ja z kolei spojrzaÂłam na ogiera. ÂŻaÂłowaÂłam, Âże to ten ogier przystaje dla Furii. Zniecierpliwiona spojrzaÂłam na FuriĂŞ, Nessie i ogiera.

- Nie mam pojêcia... Zastanawiam siê, czy boi siê ludzi... - myœla³a Ness. Ja zaœ robi³am swoje. Znów ruszy³am lekkim galopem wokó³ ogiera, a ten wpatrywa³ siê we mnie jak zaczarowany. Bardzo mi to pasowa³o.
- SprawdŸmy. - powiedzia³a po chwili namys³u Vanessa. - O ile Furia da mi z siebie zejœÌ. - mruknê³a po chwili. Wyszepta³a mi do ucha, ¿e ona chce jedynie podejœÌ do kasztanka, potem z powrotem pozwoli mi zalecaÌ siê do niego. Z niechêci¹ przysta³am na jej propozycjê, a raczej rozkaz, i zwolni³am. Stêpem podesz³am do Tiary i tam siê zatrzyma³am. Pozwoli³am Nessie zejœÌ ze mnie i podaÌ wodze Ellie.
- Potrzymaj j¹ momencik. - poprosi³a i odesz³a w stronê ogiera. Obserwowa³am wszystko z zaciekawieniem. Ogier strzyg³ uszami niespokojnie, widz¹c, ¿e Vanessa nieuchronnie i z uporem zbli¿a siê do niego. Parskn¹³ niespokojnie i kiedy Ness mia³a go na wyci¹gniêcie rêki, cofn¹³ siê gwa³townie. Moja w³aœcicielka znieruchomia³a.
- A jednak. - mruknê³a nieco zdziwiona faktem, ¿e ogier boi siê ludzi. Powoli ruszy³a w jego stronê, z uporem stawiaj¹c ka¿dy krok. Gdy wed³ug kasztanka Ness znalaz³a siê zbyt blisko, stan¹³ dêba, wysoko unosz¹c przednie kopyta. Vanessa struchla³a. Ju¿ mia³am wyrwaÌ siê Ellie, aby obroniÌ moj¹ pani¹, lecz ogier najwidoczniej to zauwa¿y³. Szybko opuœci³ nogi na trawê i cofn¹³ siê znów. Dziewczyna podesz³a do mnie i pog³adzi³a mnie do szyi. W tym czasie kasztanek przybli¿y³ siê do nas nieco.
- Co my z nim poczniemy? Nie zostawimy go tu przecieÂż... - zastanawiaÂła siĂŞ Nessie.

Ellie oddaÂła wodze Furii i popatrzyÂła na ogiera.
-Mo¿e by go tak zabraÌ do stajni? Dla mnie to ¿aden problem zajmowaÌ siê i Tiar¹ i tym ogierem. WidaÌ,¿e by³ Ÿle traktowany. Normalnie traktowany koù nie boi siê tak panicznie ludzi. -powiedzia³a El po chwili namyœlenia.-Jak go zostawimy mo¿e siê to Ÿle skoùczyÌ. Z Tiar¹ pobiegniemy do stajni i weŸmiemy jakiœ kantar czy coœ. Wtedy by go mo¿na zaprowadziÌ.-doda³a.-Przyczep¹ go nie przewieziemy. Ledwo przecie¿ uda³o ci siê do niego podejœÌ.

Ness zamyÂśliÂła siĂŞ. Lecz mi nie podobaÂł siĂŞ ten pomysÂł. BaÂłam siĂŞ, Âże Tiara bĂŞdzie zbyt blisko ogiera i on zainteresuje siĂŞ niÂą. ParsknĂŞÂłam z dezaprobatÂą.
- Nie trzeba. - powiedziaÂła nastolatka po chwili. - WezmĂŞ go.
Ods³oni³a gruby pas, do którego przyczepione mia³a cztery mocne lassa. Odpiê³a wszystkie. Trzy zawiesi³a sobie na ramieniu, jedno trzyma³a w d³oni. Wsiad³a na mój grzbiet i przejmuj¹c wodze, zaczê³a powoli okr¹¿aÌ ogiera. S³ucha³am siê, by³am ciekawa rozwoju zdarzeù.

OdsunĂŞÂłam siĂŞ trochĂŞ od ogiera. Nie chciaÂłam go spÂłoszyĂŚ. Furia dostaÂłaby dopiero FURII.

Po kilku sekundach Nessie roz³o¿y³a lasso i przypiê³a je do pasa. Tak samo zrobi³a z kolejn¹ trójk¹ lin. Po chwili puœci³a wodze i szybkim ruchem zarzuci³a na szyjê kasztanka dwa pierwsze lassa. Liny by³y mocne, nie zerwa³y siê, chocia¿ ogier szarpa³ za nie z ca³ej swojej si³y. Próbowa³am uspokoiÌ go parskaniem, lecz moje wysi³ki sz³y na nic. Kiedy ogier szykowa³ siê do dêbowania, dziewczyna przygotowa³a trzecie lasso. Gdy zaœ podniós³ przednie kopyta na odpowiedni¹ wysokoœÌ, Nessie zarzuci³a na nie linê i zacisnê³a delikatnie, acz na tyle mocno, aby siê nie wyrwa³. Nastêpnie zgrabnie zeskoczy³a z mojego siod³a i przyczepi³a do mnie dwa pierwsze lassa. Z ostatni¹ link¹ podbieg³a do tylnych kopyt ogiera i szybko je zwi¹za³a, tak, aby móg³ stawiaÌ kroki, lecz ¿eby nie móg³ galopowaÌ ni k³usowaÌ. To samo zrobi³a z przednimi nogami. Z kieszeni wyjê³a niewielk¹ linê, nieco podobn¹ do lassa (równie mocn¹) i skonstruowa³a z niej prowizoryczny kantar. Spokojnym ruchem za³o¿y³a go ogierowi i podpinaj¹c doù mocn¹ linkê weterynarza, wskoczy³a na moje siod³o. W tym czasie kasztanek podniós³ siê ju¿ i nieco uspokoi³, jednak nie podda³ siê. Próbowa³ stawaÌ dêby, lecz mia³ zbyt ma³o przestrzeni na rozstawienie kopyt. Nie wierzga³ te¿, równie¿ z powodu braku miejsca. Wci¹¿ jednak opiera³ siê linom. Zwi¹zany siedmioma pêtami, wi³ siê i r¿a³ wœciekle, a gniew ten bra³ siê ze strachu. Parsknê³am cicho, i spojrza³am na niego uspokajaj¹co, mrucz¹c pod nosem. Wiedzia³am, ¿e mnie s³yszy, ten jednak nic. By³am pod wra¿eniem umiejêtnoœci Nessie. O wszystkim pomyœla³a!
- Lata praktyki. - powiedziaÂła skromnie i z uÂśmiechem, widzÂąc zaskoczonÂą minĂŞ Ellie.

El i ja byÂłyÂśmy pod wraÂżeniem. Po chwili jednak uspokoiÂłam siĂŞ i spokojnym rÂżeniem staraÂłam siĂŞ uspokoiĂŚ ogiera.
-Jedziemy?-spytaÂła El.

- Je¿eli damy radê. - mruknê³a Ness i nakaza³a mi ruszyÌ stêpem w stronê stajni. Ogier szamota³ siê d³ugo i bardzo mocno, sprawiaj¹c, ¿e wytok wbija³ mi siê w pierœ. Vanessa te¿ ledwo co siedzia³a w siodle. Zaczê³am parskaÌ cicho, a¿ w koùcu kasztanek nieco siê uspokoi³. Wreszcie dotarliœmy do znajomej œcie¿ki, prowadz¹cej do stadniny. Droga zajê³a nam d³u¿ej ni¿ zwykle, albowiem ca³¹ trasê zmuszone by³yœmy jechaÌ stêpa.

[zt]

MiaÂłam ochotĂŞ pobiec szybciej i takim Âżwawym galopem wbiec na stadninĂŞ. Jednak siĂŞ powstrzymaÂłam i szÂłam rĂłwnym krokiem z FuriÂą. Spokojnie szÂłam, a El spoglÂądaÂła niepewnie to na mnie to na ogiera.
-A jak go nazwiemy?-spytaÂła po chwili. PopatrzyÂła na Nessie.