Wild Heart

(http://www.fotoplatforma.pl/foto_galeria/2544__2393__DSCN3806.jpg)

Po chwili znaleÂźliÂśmy siĂŞ  w lesie liÂściastym. ZwolniÂłam do kÂłusa i parsknĂŞÂłam cicho, czekajÂąc na przybycie Carino.

Wbieg³em i równie¿ zwolni³em. Podszed³em do Furi i lekko uszczypn¹³em j¹ w zad.

Ostatkiem siÂł powstrzymaÂłam siĂŞ od wierzgniĂŞcia. ZarÂżaÂłam cicho i szturchnĂŞÂłam Carino w ÂłopatkĂŞ.
- PiĂŞknie tu. - powiedziaÂła z zachwytem Ness.

Nie oddaÂłem Furi tylko zarÂżaÂłem wesoÂło.:
-Zgadzam siĂŞ, a moÂże pomoÂżesz mi w treningu Carino w skokach?-zaproponowaÂła Kat klepiÂąc mnie w szyje.

- A moÂże same byÂśmy tego sprĂłbowaÂły? - zapytaÂłam Kat. - MyÂślisz, Âże jest gotowa?
ParsknĂŞÂłam gÂłoÂśno, aÂż ptaki z pobliskiego drzewa zerwaÂły siĂŞ i pofrunĂŞÂły w niebo. Przestraszona haÂłasem pogalopowaÂłam trochĂŞ, ale zaraz wrĂłciÂłam do kÂłusika.

PodbiegÂłem do Furi. Wtedy Kat powiedziaÂła:
-No nie wiem czy Furia poradzi sobie z przeszkodami jakie skacze Carino. Ale mo¿emy spróbowaÌ z mniejszymi.-zaproponowa³a weso³o a ja parskn¹³em i znów szturchn¹³em Furie.

Ja sobie nie poradzĂŞ?! ParsknĂŞÂłam oburzona i lekko wyprzedziÂłam Kat.
- Poradziæ, owszem poradzi sobie. Æwiczy³am j±, lecz bez je¼d¼ca. Teraz wystarczy, ¿e bêdzie mia³a mnie na grzbiecie... - zamy¶li³a siê Ness. Wiele treningów mia³am na poprawê skoków i nadzwyczaj je uwielbia³am.

WyrĂłwnaÂłem kroku z FuriÂą.
-Ok, to jedziemy?-zaproponowaÂła Kat, a ja dosÂłownie nie mogÂłem sie doczekaĂŚ skokĂłw.

- Zgadzasz siĂŞ, maÂła? - zapytaÂłam Furii. ParsknĂŞÂłam radoÂśnie, ale nagle przypomniaÂłam sobie jednÂą rzecz... SiodÂło! ZatrzymaÂłam siĂŞ gwaÂłtownie i stanĂŞÂłam dĂŞba, lecz Nessie nie spadÂła.
- Furia! UspokĂłj siĂŞ! - krzyknĂŞÂła stanowczo, a ja wierzgnĂŞÂłam mocno. Vanessa zachwiaÂła siĂŞ, ale nie spadÂła. - SpokĂłj, mĂłwiĂŞ! - krzyknĂŞÂła znowu, a ja przestaÂłam. - Tak, juÂż dobrze. Dasz sobie radĂŞ, prawda? - zapytaÂłam Carino i Kat, jednoczeÂśnie klepiÂąc FuriĂŞ po szyi.

-Damy rade-Kat niemal to wyœpiewa³a z zadowolenia, a ja parskn¹³em radoœnie.

- Dziêki. - spojrza³am wdziêcznie na moich przyjació³. - S³ysza³aœ? - zwróci³am siê do Furii.
UspokoiÂłam siĂŞ nieco. Tak, siodÂło to pikuÂś. ParsknĂŞÂłam i rozluÂźniÂłam nieco miĂŞÂśnie. Ness ÂścisnĂŞÂła mi boki Âłydkami i poprowadziÂła w stronĂŞ ujeÂżdÂżalni.

PojechaliÂśmy za nimi.

wbieg³em. Na samym pocz¹tku przeskoczy³am pieù obalonego drzewa, Kat by³ dzisiaj weso³a i uœmiechniêta, byliœmy ju¿ prawie na ³¹ce kiedy przede mn¹ wylecia³a sarna. Wystraszony zacz¹³em wierzgaÌ. Kat nie spodziewa³a sie tego i upad³a na ziemie. Kiedy siê uspokoi³em czeka³am a¿ Kat wstanie lecz nie zrobi³a tego. Z jej czo³a lecia³a krew. Przera¿ony postanowi³em biec po pomoc.

Po kilku kilometrach szalonego cwaÂłu, zahamowaÂłam ostro tuÂż przed Kat. W efekcie czego stanĂŞÂłam dĂŞba, lecz Ness pochyliÂła siĂŞ do przodu i utrzymaÂła na moim grzbiecie. ZeskoczyÂła ze mnie zrĂŞcznie i zarzuciÂła wodze Carino na jego szyjĂŞ. StaÂłam posÂłusznie obok dziewczyny, obserwujÂąc jej poczynania. Vanessa nie traciÂła gÂłowy. OtarÂła krew z czoÂła Kat i wziĂŞÂła jÂą na rĂŞce. Delikatnie uÂłoÂżyÂła jÂą na moim grzbiecie.
- JedÂź pÂłynnie i delikatnie, tak jak ĂŚwiczyliÂśmy. - rozkazaÂła, po czym zwrĂłciÂła siĂŞ do Carino. - MogĂŞ? - wskazaÂła na jego grzbiet. ByÂła honorowa i szanowaÂła zdanie innych, nawet zwierzÂąt.

ZarÂżaÂłem co miaÂło oznaczaĂŚ tak.

- DziĂŞki, piĂŞkny. - radoÂściÂą poklepaÂła rumaka, po czym wydÂłuÂżyÂła strzemiona i lekko wskoczyÂła na grzbiet Carino. ZÂłapaÂła wodze i pokazaÂła mi kierunek, w ktĂłry miaÂłam zmierzaĂŚ. MusieliÂśmy objechaĂŚ las dookoÂła, ale Ness najwidoczniej nie jechaÂła w kierunku stajni. Delikatnym i pÂłynnym galopem ruszyÂłam we wskazanÂą ÂścieÂżkÂą. Kat prawie wcale nie odrywaÂła siĂŞ od mojego grzbietu. Nessie lekko ÂścisnĂŞÂła Âłydkami boki Carino wydajÂąc mu grzecznÂą, acz stanowczÂą komendĂŞ.

PosÂłusznie ruszyÂłem galopem, pozwoliÂłem oby Ness mnÂą pokierowaÂła.