Wild Heart

(http://www.valianc.webuda.com/web_images/5_lasy_miedz_1_.jpg)

Delikatnym kÂłusikiem wbiegÂłyÂśmy do lasu iglastego. WspĂłlnie podziwiaÂłyÂśmy widoki. W oddali sÂłychaĂŚ byÂło ryjÂące dziki, ale wolaÂłam nie niepokoiĂŚ tym Nessie.

WbiegÂłem wolnym galopem. W oddali zauwaÂżyÂłem Ness z Furia, Kat teÂż ich zauwaÂżyÂła bo popĂŞdziÂła mnie. Po chwili dogoniliÂśmy je.

Galopem wbiegÂłam do lasu. Ellie w koĂącu trochĂŞ odpuÂściÂła i zwolniÂłam do kÂłusa. WyczuÂłam zapach innego konia i zaczĂŞÂłam siĂŞ wierciĂŚ. Dziewczyna zauwaÂżyÂła to i spytaÂła:
-Co siĂŞ dzieje, maleĂąka?-spytaÂła i zaczĂŞÂła baczniej siĂŞ rozglÂądaĂŚ. Nic nie wiedziaÂła wiĂŞc wierzgnĂŞÂłam i ruszyÂłam szybkim galopem do konia i jeÂźdÂźca. DogoniÂłam w koĂącu tÂą parĂŞ i zwolniÂłam do ich tĂŞpa. PrychnĂŞÂłam.
-Wiêcej tak masz nie robiÌ!-powiedzia³a zdenerwowana Ellie, po czym doda³a do drugiej dziewczyny-Hej, jestem Ellie, a to Tiara. Nie dawno zosta³a uje¿d¿ona, a wiêc mo¿e robiÌ ró¿ne wyg³upy.

- Och, czeœÌ dziewczyny. - przywita³a siê zdziwiona amazonka. - Ja jestem Vanessa (Ness, Nessie), a to Furia. - przedstawi³a mnie. Zar¿a³am weso³o do nowych koni, szczególnie do Carino.

Zar¿a³em weso³o i lekko uszczypn¹³em Furie w zad.

Ellie zauwa¿y³a Kat.-CzeœÌ, my siê ju¿ widzia³yœmy

-Hej-powiedziaÂła. ZarÂżaÂłem radoÂśnie dobrze siĂŞ czuÂłem przy Furi lubiÂłem ja i to bardzo.

Z radoœci¹ odwzajemni³am zaczepkê Carino, a nastêpnie lekko pchnê³am Tiarê. Tr¹ci³am pyskiem fryza i zauwa¿y³am, ¿e jego obecnoœÌ dodaje mi szczêœcia i energii. Nastêpnie patrz¹c zawadiacko na karego ogiera, ruszy³am pe³nym cwa³em r¿¹c:
- GoĂą mnie!
Nie zwa¿a³am na szarpanie wêdzid³a i ró¿ne próby zatrzymania mnie, gna³am do przodu jak szalona.
- Dawaj, Tiara! - parsknĂŞÂłam zaraz, przyspieszajÂąc.

RĂłwnieÂż ruszyÂłem dzikim cfaÂłem za Furia. Kat prĂłbowaÂła mnie zatrzymaĂŚ ale to nic nie dawaÂła. Kiedy dogoniÂłem Furie zarÂżaÂłem wesoÂło. Kat ciĂŞgle mĂłwiÂła
-Carino stĂłj! Zatrzymaj siĂŞ!

Stanê³am i nerwowo zaczê³am siê rozgl¹daÌ. Coœ wyczu³am, ale nie potrafi³am powiedzieÌ co to jest. Ellie popêdzi³a mnie, by do³¹czyÌ do Kat i Vanessy. Nie chcia³am iœÌ, ale ona nalega³¹. W koùcu siê zapomnia³am i stanê³am dêba. Dziewczyna spad³a, a ja po prostu stanê³am ko³o niej i ³bem pomog³am jej wstaÌ.

Kiedy Carino dogoni³ mnie, przyspieszy³am jeszcze, r¿¹c weso³o. Po chwili da³am jednak wyrównaÌ mu ze mn¹ krok. Ness nadal szarpa³a za wêdzid³o, ale mój pysk by³ nieczu³y. W koùcu da³a sobie spokój. Lekko pochyli³a siê do przodu i pozwoli³a mi pêdziÌ. Uszczypnê³am Carino i zawadiacko na niego spojrza³am, przyspieszaj¹c specjalnie.

Kat ciÂągle prĂłbowaÂła mnie zatrzymaĂŚ. PrzyÂśpieszyÂłam jeszcze bardziej, kiedy jÂą dogoniÂłem odwzajemniÂłem zaczepkĂŞ i nagle ostro zahamowaÂłem. Kat byÂła na to przygotowana i utrzymaÂła sie w siodle.

Kiedy zauwa¿y³am, ¿e Carino siê zatrzyma³, natychmiast zawróci³am. Niestety, Ness nie by³a na to przygotowana i z hukiem wyl¹dowa³a na twardej œcie¿ce. Kiedy do niej podbieg³am, oberwa³o mi siê niez³ego bata. Skuli³am uszy i pokaza³am zêby. Kiedy dziewczyna chcia³a mnie dosi¹œÌ, odsunê³am siê specjalnie. Dziewczyna znów uderzy³a mnie w zad, a ja ugryz³am j¹ w rêkê i wyrwa³am z d³oni palcat. Nic nie mog³a zrobiÌ.
- No dobrze, niech ci bêdzie. Przepraszam. - mruknê³a w koùcu. Wtedy dopiero pozwoli³am jej siê dosi¹œÌ i pogalopowa³am do Carino, przygl¹daj¹c mu siê ciekawie.

Ellie wstaÂła i szybko mnie dosiadÂła. ChcÂąc jÂą przeprosiĂŚ ukÂłoniÂłam siĂŞ za nim mnie dosiadÂła. Na jej Âżyczenie ruszyÂłam cwaÂłem. Szybko dogoniÂłyÂśmy FuriĂŞ i Carino. ZaczĂŞÂłam siĂŞ z nimi bawiĂŚ.

NastawiÂłem uszy i nasÂłuchiwaÂłem. CoÂś siĂŞ zbliÂżaÂłem a ja miaÂłem zÂłe przeczucia, zawierzaÂłem, Kat tego siĂŞ nie spodziewaÂła i spadÂła na ziemie. PrĂłbowaÂła mnie zÂłapaĂŚ za wodze lecz ja ruszyÂłem dzikim pĂŞdem przed siebie. UsÂłyszaÂłem coÂś i gnaÂłem w tamtÂą stronĂŞ.

Z miejsca ruszyÂłam cwaÂłem, tuÂż za Carino. OczywiÂście Ness znowu nie byÂła na to przygotowana. Po chwili leÂżaÂła na ziemi obok Kat, a ja pĂŞdziÂłam tuÂż obok ogiera. NadstawiÂłam uszu i usÂłyszaÂłam dziwny, nieznany mi odgÂłos. PrzyspieszyÂłam w tamtym kierunku.

ZauwaÂżyÂłam , Âże Carino ucieka. Z nawyku pobiegÂłam za nim, przy czym Ellie prĂłbowaÂła mnie zatrzymaĂŚ. Niestety spadÂła i wylÂądowaÂła koÂło Kat i Vanessy.

Lecia³em dzikim cfa³em przez las, wpad³em na polane. Tam siedzia³o dwóch mê¿czyzn. Na ziemi niedaleko nich le¿a³ m³ody Ÿrebak zwi¹zany. Rzuci³em siê na tego ze strzelba. Nawet nie zd¹¿y³ we mnie wycelowaÌ a ju¿ le¿a³ na ziemi. A strzelba daleko za nim. Wierzga³em nad nim. Kat szybko siê podnios³a i ruszy³a za mn¹. Kiedy dotar³a na polane i zauwa¿y³a Ÿrebaka ruszy³a mu na pomoc.

Pierwsze wra¿enie, kiedy zobaczy³am k³usowników - uciekaÌ. Kiedy jednak zauwa¿y³am odwa¿ny wyczyn ogiera i m³odego Ÿrebaka ruszy³am z kopyta. Napad³am na faceta, który celowa³ strzykawk¹ w malucha i w jednej chwili przygwoŸdzi³am do ziemi, cudem unikaj¹c p³ynu. Nie uda³o mi siê jednak zablokowaÌ mu r¹k, wiêc zacz¹³ zbli¿aÌ je do moich kopyt. Nag³ym ruchem sprawi³am 'magiê'. Mê¿czyzna myœl¹c, ¿e to ja, wycelowa³ strzykawkê w swój bok. Zawy³ z bólu, a po chwili by³ nieprzytomny. Dla bezpieczeùstwa kopnê³am go w g³owê. Dopiero teraz zorientowa³am siê, ¿e trochê p³ynu zosta³o mi wstrzykniête. Ostatnie co zauwa¿y³am to biegn¹ca do mnie Ness. Z g³oœnym ha³asem upad³am na ziemiê.

Cwa³em wbieg³am na polanê. Ellie po kilku minutach równie¿ wpad³a na t¹ polanê i zobaczy³a przy kleszczonych dwóch mê¿czyzn przez Furiê i Carino. Pobieg³a do Kat, aby jej pomóc z Ÿrebakiem. Wyczu³am coœ doœÌ znanego. Pobieg³am w las. Zobaczy³am trzeciego men¿czynê, który ju¿ celowa³ do Kat i Ellie. Rzuci³am siê migiem na niego, tak, ¿e jego strzelba upad³a kilka metrów za nim. Zwyciêsko wierzgnê³am.

Moje kopyta wyl¹dowa³y tuz ko³o jego g³owy. W oczach mê¿czyzny widzia³am przera¿enie, które w pewnej chwili zniknê³o, mê¿czyzna uœmiechn¹ siê i wyj¹ z kieszeni scyzoryk. Nie zauwa¿y³am tego, wykorzystawszy tê sytuacje i wbi³ mi nó¿ w nogê. Zar¿a³em przeraŸliwie i wycofa³em siê, niestety nó¿ zosta³ mi w nodze i uniemo¿liwi³ mi ruszanie ni¹. Kiedy Kat to zobaczy³a ruszy³a mi na ratunek. Nieznajomy widz¹c to szybko wsta³ i ruszy³ po strzelbê, lecz Kat skoczy³a na niego, powali³a na ziemiê i obróci³a na brzuch. Sprawnie go unieruchomi³a zwi¹zuj¹c mu rêce i nogi.

GÂłoÂśno prychaÂłam, aby ktoÂś zwrĂłciÂł uwagĂŞ na trzeciego mĂŞÂżczyznĂŞ.

Zamruga³am nieprzytomnie, a przed oczami mia³am ciemnoœÌ. Zaciekle walczy³am, aby odepchn¹Ì od siebie tê œcianê œpi¹czki. Po chwili da³am za wygran¹ i zapad³am siê w nicoœÌ...
Nessie nerwowo gÂładziÂła mojÂą szyjĂŞ.

Zmartwiona losem ogiera patrzyÂłam nerwowo to na nieprzytomnego mĂŞÂżczyznĂŞ to na Carino. ObserwowaÂłam wszystko.

Wystraszony ciosem w nogĂŞ pokuÂśtykaÂłem w las. Kat pilnowaÂła kÂłusownika, kiedy nagle Âźrebak ruszyÂł za mnÂą. Kat SkoczyÂła w kierunku Âźrebaka i umiejĂŞtnie chwyciÂła go za szyje. Âźrebak zatrzymaÂł siĂŞ. Kat odwiÂązaÂła z pasa bluzĂŞ i przykryÂła oczy Âźrebakowi, ten natychmiast poÂłoÂżyÂł siĂŞ na ziemie i uspokoiÂł.

- Antidotum! - przypomnia³a sobie nagle dziewczyna. - Nie ma?! - krzyknê³a nerwowo ogl¹daj¹c miejsce, gdzie siedzieli k³usownicy. Parsknê³am cichutko, a nagle zaczê³am wœciekle galopowaÌ w miejscu. Powód? Widzia³am ciemnoœÌ! Zabierzcie mnie st¹d! Le¿¹c, przebiera³am nogami.

Bieg³em o trzech nogach przez las. Nago w której by³ nó¿ strasznie krwawi³a. Kiedy Kiat opanowa³a Ÿrebak przywiaza³a go do pobliskiego drzewa. Wtedy zauwa¿y³a ¿e na ³¹ce mnie nie ma. Rozej¿a³a siê i wtedy zobaczy³a ¿y jeszcze jeden k³usownik ruszy³ za mna. Natychmiast ruszy³a za nim. Wbieg³a w las k³usownik nie dawa³ siê dogoniÌ wiêc Kat zerwa³a po drodze patyk i kiedy zbli¿y³a sie do niego rzuci³a patyk w nogi k³usownika. Ten przewróci³ siê i waln¹ g³ow¹ o drzewo. Kat zwi¹za³a go i ruszy³a za mn¹.
 

W koùcu Ness podnios³a siê z ziemi i zaczê³am przeszukiwaÌ teren. Po kilku minutach odnalaz³a buteleczkê z napisem: Antidotum. Chwyci³a j¹ i wstrzyknê³a mi w ³opatkê. Kiedy otworzy³am oczy z przera¿eniem pocwa³owa³am w las. Po d³ugim biegu zauwa¿y³am Carino. Natychmiast do niego podesz³am i zar¿a³am ¿a³oœnie widz¹c scyzoryk tkwi¹cy w jego nodze. Delikatnie chwyci³am za r¹czkê i jednym szybkim ruchem wyrwa³am go z miejsca, w którym tkwi³. Us³ysza³am kroki, nie rozpozna³am w nich Kat, wiêc przera¿ona odrzuci³am nó¿ i popêdzi³am przed siebie, r¿eniem wo³aj¹c Carino.

Nie mog³em dogoniÌ Furii. Zraniona noga tak mnie bola³a ¿e nie mog³em na ni¹ nadepn¹Ì. Zar¿a³em z bólu.

WidzÂąc ÂżaÂłosne prĂłby biegniĂŞcia, wrĂłciÂłam po Carino. Lekko podparÂłam go swoim bokiem i nakazaÂłam biec dalej. Razem szÂło nam to o wiele lepiej. ZarÂżaÂłam cicho.

Furia naprawdê mi pomog³a. Razem biegliœmy, us³ysza³em za sob¹ ha³as. to by³a Kat zwi¹zywa³a szarpi¹cego siê k³usownika. W pewnym momencie kiedy mój zad by³ ca³y od krwi si³y mnie opuœci³y. Run¹³em na ziemie. Cicho zar¿a³em i moje oczy samy sie zamknê³y. Mia³em tak p³ytki oddech i têtno ¿e nie mo¿na by³o go wyczuÌ.

ZarÂżaÂłam ÂżaÂłoÂśnie. ByliÂśmy tak daleko od domu! OdciÂągnĂŞÂłam Carino w krzaki. Tam nikt nas nie znajdzie. PoÂłoÂżyÂłam siĂŞ obok niego, opierajÂąc Âłeb na jego boku. Moje chrapy rozszerzaÂły siĂŞ przy kaÂżdym przeraÂżonym oddechu.
Tymczasem Nessie dzwoniÂła po policjĂŞ.
- Tak, wÂłaÂśnie tutaj. - mĂłwiÂła dyszÂąc gÂłoÂśno. - Tak. A nasze dwa konie zaginĂŞÂły bez Âśladu. Jeden z nich jest ciĂŞÂżko ranny.
- Rozumiem. Zaraz przyjedziemy. - poinformowa³ mê¿czyzna i siê roz³¹czy³.
PrzeraÂżona dziewczyna podbiegÂła do Kat.
- I co teraz ? - zapytaÂła ÂżaÂłoÂśnie.

Kiedy Kat zwi¹zywa³a rêce k³usownika ten wyrwa³ siê i chwyci³ za rece Kat. Nie mog¹ sie wyrwaÌ krzyknê³a na ca³e gard³o lecz k³usownik obróci³ ja ty³em, chwyci³ jedn¹ rêk¹ rêce Kat, a drug¹ zatka³ jej buzie. Zacz¹³ ci¹gn¹Ì szarpi¹c¹ siê Kat przez las.

WidzÂąc takÂą scenĂŞ Nessie bÂłyskawicznie zareagowaÂła. Mocnym kopniakiem powaliÂła mĂŞÂżczyznĂŞ na ziemiĂŞ i zÂłapaÂła rĂŞce do tyÂłu. ChwyciÂła jakiÂś sznur i zaczĂŞÂła wiÂązaĂŚ mu dÂłonie.
- Nic ci nie jest? - zapytaÂła Kat.

WstaÂła z ziemi i powiedziaÂła:
-Nie, dziêki za ratunek. Trzeba znaleŸÌ Carino i Furie-powiedzia³a biegn¹c œladem krwi na liœciach i ziemi.

Ness ruszyÂła za Kat.
ParsknĂŞÂłam cicho i trÂąciÂłam Carino nosem. Tej czĂŞÂści lasu nie znaÂłam... Ostatnie promienie sÂłoĂąca musnĂŞÂły niebo i nastaÂła noc.

Kat bieg³a przed siebie, nagle zatrzyma³a siê, tu trop siê koùczy³. Wtedy zauwa¿y³a skrawek czarnej sierœÌ i ma³¹ ka³urze krwi. Do g³owy przychodzi³y jej ro¿ne myœli. Wtedy zauwa¿y³a wystaj¹cy z krzaków koniec czarnego ogona. Wesz³a w k¿aki i zobaczy³a mnie nieprzytomnego i le¿¹cego na ziemi z mocno krwawi¹c¹ noga.

PrzeraÂżona szelestem liÂści wyrwaÂłam przed siebie. BiegÂłam dÂługo, aÂż w koĂącu zatrzymaÂłam siĂŞ, nasÂłuchujÂąc. Ciche stÂąpanie po liÂściach... I nagle poczuÂłam ostry bĂłl w tylnej prawej nodze. ByÂłam postrzelona. PadÂłam na ziemiĂŞ nieruchomo i zarÂżaÂłam gÂłoÂśno. Z krzakĂłw obok mnie wyÂłoniÂł siĂŞ mĂŞÂżczyzna ze strzelbÂą. Jego twarz ÂśmiaÂła siĂŞ wrednie.

UsÂłyszaÂłam rÂżenie Furi. WyskoczyÂłam z krzakĂłw i ruszyÂłam w tamtym kierunku. Kiedy zobaczyÂłam mĂŞÂżczyzne ze strzelbÂą skoczyÂłam na niego. WyrwaÂłam strzelbĂŞ i wycelowaÂłam w niego.

Noga mocno krwawiÂła, a ja oddychaÂłam szybko i pÂłytko. Przed oczami stawaÂły mi mroczki, ale zarÂżaÂłam cicho, widzÂąc Kat.
Nessie zostaÂła przy Carino. GÂładziÂła jego szyjÂą, uspokajajÂąc. OdpiĂŞÂła od siebie swĂłj pasek i zacisnĂŞÂła go na krwawiÂącej nodze ogiera. Rana powoli przestawaÂła krwawiĂŚ...

Kiedy unieruchomiÂłam kÂłusownika ruszyÂłam do Furi. UrwaÂłam kawaÂłek bluzki i zawiÂązaÂłam na krwawiÂącej nodze. ZaczĂŞÂłam gÂładzic szyje Furi aby jÂą uspokoiĂŚ.

Ostatkiem si³ podnios³am g³owê i tr¹ci³am nosem Kat. Mia³am nadziejê, ¿e pozna siê na podziêkowaniu. Leg³am z powrotem na ziemi i wykona³am jeden g³êboki oddech. Moje serce bi³o bardzo cicho, a puls by³ coraz s³abszy. Rana wci¹¿ krwawi³a, chocia¿ ju¿ mniej. ObecnoœÌ Kat uspokaja³a mnie.

(Katarina)
GÂładziÂłam Furie po szyj i w gĂłrĂŞ. Mimo Âże nie wyczuwaÂłam tĂŞtna wiedziaÂłam Âże Âżyje.

[Vanessa]
Wci¹¿ uspokaja³am Carino, nie wiedz¹c co innego mam robiÌ. Martwi³am siê o niego i o Furiê. Mia³am nadziejê, ¿e Kat j¹ odnalaz³a.

(Katarina)
Nadal uspokajaÂłam FuriĂŞ. Teraz gÂładziÂłam jÂą po Âłbie.

[Vanessa]
Kiedy tak gÂładziÂłam Carino obok mnie pojawiÂł siĂŞ policjant.
- Nic pani nie jest? - zapytaÂł.
- Nie, ale Carino... - zaczĂŞÂłam.
- Wiem, jest tu z nami weterynarz. A nawet dwĂłch i ich asystenci. - powiedziaÂł mĂŞÂżczyzna.
Lekarze bez sÂłowa wyciÂągnĂŞli ogiera na polanĂŞ i zaczĂŞli go oglÂądaĂŚ. Opatrzyli rany i podali Âśrodki przeciwbĂłlowe. Po chwili policjanci odnaleÂźli FuriĂŞ, wiĂŞc jeden z weterynarz odszedÂł, aby jej pomĂłc. Ja zaÂś zostaÂłam przy Carino, gÂłaszczÂąc go po Âłbie i szyi.

(Katarina)
Kiedy siedziaÂłam i uspokajaÂłam Furie za mnÂą pojawiÂł siĂŞ policjant. Za nim pojawiÂło siĂŞ dwĂłch mĂŞrzczyzn ktĂłrzy podeszli do Furi i zaczeli opatrzac jej rany, podawaĂŚ Âśrodki przeciw bĂłlowe. NastĂŞpnie przenieÂśli ja na polane i poÂłorzyli obok Carina. P{olicjanci zabrali wszystkich kÂłusownikĂłw i zapakowali ich do radiowozĂłw. Wtedy policjant podszedÂł do mnie i powiedziaÂł:
-Obie dobrze siĂŞ spisaÂłyÂście. ByÂłyÂście odwaÂżne i wiedziaÂłyÂście co robiĂŚ. Gratuluje-powiedziaÂł i odszedÂł.
podeszÂłam do Furii. LeÂżaÂła spokojnie na ziemi. ZaczĂŞÂłam gÂładziĂŚ jÂą po szyi.

Wbiegliœmy spokojnie. Szczêœliwy zrobi³em kó³ko wokó³ drzew i zatrzyma³em siê przed niewielkim rudym zwierzêciem. By³ to lis. WidaÌ by³o, ¿e by³ wystraszony. Powoli siê wycofywa³em aby nie sp³oszyÌ lisa. Po chwili zwierze uciek³o do nory. Zawróciliœmy w stronê innych drzewek. K³usem przebiegaliœmy przez las.

Zamruga³am nieprzytomnie i lekko uchyli³am oczy. Zar¿a³am s³abo, na widok Carino i przesunê³am siê bli¿ej niego. Noga wci¹¿ bola³a, lecz ju¿ mniej. Kat wci¹¿ mnie uspokaja³a, ale ja nadal nie czu³am siê najlepiej. Mimo to cieszy³am siê, ¿e by³ obok mnie Carino.

(Katarina)
Niepokoi³am siê gdy¿ Carino by³ ci¹gle nieprzytomny. To ¿e Furia odzyska³a przytomnoœÌ poprawi³a mnie na duchu. Nadal g³adzi³am j¹ po ³bie. Zerwa³am trochê trawy i podsunê³e³am Furi oby zjad³a.

GalopowaliÂśmy po lesie. Z daleka Ania ujrzaÂła Carina i Furie, oraz Kat. Za chwilĂŞ pojawiliÂśmy siĂŞ przy nich.
-Kat! Co siĂŞ staÂło?!-KrzyczaÂła przeraÂżona Anita.
-Furia? Co siĂŞ staÂło?-ZapytaÂłem.

(Katarina)
-SpotkaliÂśmy kÂłusownikĂłw-powiedziaÂłam gÂładzÂąc po Âłbie Furie. Nadal trzymaÂłam trawe w rĂŞce z nadziejÂą Âże jÂą zje. DÂługo nie jadÂł wiĂŞ na pewno jest gÂłodna.

-O boÂże. Co z Carino?-ZapytaÂła zsiadajÂąc mi z grzbietu i klĂŞkajÂąc przy koniach. PoÂłoÂżyÂłem siĂŞ obok.

StrÂąciÂłam trawĂŞ z rĂŞki Kat i podciÂągnĂŞÂłam siĂŞ bliÂżej Carino. PoÂłoÂżyÂłam Âłeb tuÂż obok jego Âłba i zarÂżaÂłam niespokojnie. BaÂłam siĂŞ, tak bardzo siĂŞ baÂłam...

(Katarina)
Uœmiechnê³am siê blado. Wiedzia³am ¿e ³¹czy ich coœ wiêcej. Ba³am siê o Carino, podesz³am do niego i zaczê³am g³adziÌ go po szyi.

Ness ust¹pi³a miejsca Kat i podesz³a do mnie. Niespokojnie g³adz¹c moj¹ szyjê, szepta³a wci¹¿:
- Nic wam nie bĂŞdzie. Tak, Carino zaraz siĂŞ obudzi i wszystko wrĂłci do normy.
ZarÂżaÂłam smutno, aby pocieszyĂŚ mojÂą paniÂą, ale to nic nie daÂło. Pierwszy raz widziaÂłam jÂą w takim stanie. RĂŞka, ktĂłrÂą mnie gÂładziÂła, drÂżaÂła nieznacznie. Po kilku minutach po jej policzkach pociekÂło kilka samotnych Âłez i zniknĂŞÂło w trawie. Jej twarz wykrzywiÂł grymas bĂłlu.

Kat podesz³a do Ness i przytuli³ ja. Ja w tym czasie lekko otworzy³em oczy. Wioz³em g³êboki wdech i cicho parskn¹³em.

Zar¿a³am g³oœno i wyraŸnie - tak wielka by³a moja radoœÌ z powodu przebudzenia siê Carino. Ness natychmiast uœmiechnê³a siê szeroko. "Furia zachowuje siê tak, jakby nie tylko lubi³a tego ogierka, ale chcia³a ju¿ zawsze z nim byÌ... Jakby chcia³a od niego zale¿eÌ...! - myœla³a gor¹czkowo. Ja tymczasem tr¹ci³am nosem Carino i parsknê³am cicho, z trudem podnosz¹c ³eb.

CiĂŞÂżko podniosÂłem Âłeb i cicho zarÂżaÂłem. Kat spojÂżaÂła na mnie i od razu przytuliÂła mnie. Na jej policzkach pojawiÂła siĂŞ kilka Âłez. PÂłakaÂła za szczĂŞÂście.

Ness pog³adzi³a Katarinê po ramieniu, a jej oczy zaœwieci³y siê radoœnie. Po kilku minutach odpoczynku, pomog³a mi normalnie siê po³o¿yÌ. Opar³am siê o jakiœ krzak i odetchnê³am g³êboko. Zar¿a³am cicho, odwracaj¹c ³eb w stronê Carino.

Kiedy Kat przestaÂła mnie przytulaĂŚ wstaÂłem z ziemi i i wesoÂła zarÂżaÂłem. Kat rĂłwnieÂż wstaÂła i jeszcze raz mnie przytuliÂła.

Równie¿ wsta³am. Noga ju¿ prawie nie bola³a. Podesz³am do Carino i skubnê³am go zaczepnie, r¿¹c radoœnie.

Kat podesz³a do Ness. Wogle nie czó³em bólu zranionej nogi. Odda³em zaczepkê Furi i zar¿a³em radoœnie.

- Lepiej juÂż wracajmy. - zaproponowaÂła Nessie. Ja parsknĂŞÂłam radoÂśnie i trÂąciÂłam nosem Carino. Albo lekarstwa weterynarzy sprawiajÂą cuda, albo tak dÂługo leÂżaÂłam nieprzytomna - ale mogÂłam normalnie biegaĂŚ! ZarÂżaÂłam gÂłoÂśno.

ZarÂżaÂłem radoÂśnie i zawieÂżgaÂłem. Kat podeszÂła do mnie i poklepaÂła mnie o szyi.
-Tak choĂŚmy-powiedziaÂła Kat.

- Na wszelki wypadek nie bêdê ciê jeszcze dosiadaÌ. - powiedzia³a Ness. - A do padoku mamy blisko. - chwyci³a wodze i wyprowadzi³a mnie w stronê ³¹k.

Kat teÂż mnie nie dosiadaÂła. RuszyliÂśmy za Ness i FuriÂą na padok

Anita wsiadÂła mi na grzbiet i ruszyliÂśmy galopem z lasu.

WbiegÂłam galopem do lasu. Po chwili zwolniÂłam do kÂłusa. DÂługo jechaÂłyÂśmy, a po dÂługiej przejaÂżdÂżce wybiegÂłam galopem z lasu.