Wild Heart

Jest przytulnie urzÂądzone...

(Kat)
WeszÂłam do mojego pokoju i w ciuchach poÂłoÂżyÂłam sie spaĂŚ, byÂłam tak zmeczona Âże od razu zasnĂŞÂłam.

(Kat)
Kiedy siĂŞ obudziÂłam byÂłam w ubraniach, wziĂŞÂłam czyste bryczesy u bluzke i poszÂłam do Âłazienki. WziĂŞÂłam prysznic i zaÂłorzyÂłam czyste ubrania. Po czym wybiegÂłam.

(Kat)
Wesz³am. Wziê³am prysznic i p¿ebra³am siê w pi¿amê. Nie mog³am zasn¹Ì wiêc posz³am do kuchni, wypi³am szklankê mleko i po³o¿y³am siê do ³ózka. Od razu zasnê³am.

[Vanessa]
Wbieg³am przed dom Katariny. Zapuka³am. Nic. D³u¿szy czas dobija³am siê do drzwi, ale nikt nie otwiera³. Wesz³am wiêc do œrodka. Us³ysza³am szloch i p³acz. Posz³am za tym ¿a³osnym odg³osem. Kiedy zobaczy³am zap³akan¹ Kat, z mojej twarzy znikn¹³ uœmiech. Usiad³am obok niej i pog³adzi³am j¹ po ramieniu.
- Kat? Co ciĂŞ staÂło? - zapytaÂłam czule.

(Kat)
OtarÂłam Âłzy i zobaczyÂłam Ness, PrzytuliÂłam siĂŞ do niej i powiedziaÂłam Przez Âłzy:
-ChcÂą sprzedaĂŚ Carino, a mnie odesÂłaĂŚ do szkoÂły artystycznej w Niemczech.

[Vanessa]
Od razu przed oczami stan¹³ mi dzieù, kiedy to moj¹ Furiê chciano sprzedaÌ. By³o to tak podobne uczucie, ¿e na chwilê zaniemówi³am.
- Nie martw siĂŞ, damy radĂŞ... - powiedziaÂłam pocieszajÂąco. - PomogĂŞ ci. My ci pomoÂżemy. - poprawiÂłam siĂŞ. - Wierzysz mi? - powiedziaÂłam, tulÂąc Kat.

PociÂągnĂŞÂłam nosem i ponownie otarÂłam Âłzy. Wtedy powrĂłciÂła mi suma pieniĂŞdzy ktĂłra potrzebowaÂła moja mama.
-Jak? To mnĂłstwo kasy...-powiedziaÂłam smutnie.

- SÂłuchaj, wymyÂślimy coÂś. Znajdziemy pieniÂądze, zaufaj mi. - powiedziaÂłam z przekonaniem. - A teraz przygotuj siĂŞ, bo idziemy do koni!

-Ale skÂąd weÂźmiemy 800 000 tysiĂŞcy?-powiedziaÂłam siadajÂąc na Âłurzku. w tym samym czasie podnosiÂłam z niego czyste bryczesy i bluzkĂŞ ktĂłre wczoraj sobie uszykowaÂłam.

- Czy potrzeba ci aÂż tyle pieniĂŞdzy ? - zapytaÂłam zaniepokojona.

-Muj tata kilka lat temu wpadÂł w kÂłopoty finansowe, ukryÂł to przed nami i tak z 150 000 tysiĂŞcy zrobiÂło siĂŞ 800 000-powiedziaÂłam.

- Ile masz czasu na zdobycie pieniĂŞdzy? - zapytaÂłam. - Musimy przekonaĂŚ twoich rodzicĂłw, Âże dasz radĂŞ zarobiĂŚ tÂą kasĂŞ.

-Niewiele, do przyszÂłej soboty-powiedziaÂłam zmartwiona, nie chciaÂłam straciĂŚ Carino.

- W Âżyciu nie zarobisz 800 000 tysiĂŞcy w niecaÂły tydzieĂą! Musimy przekonaĂŚ twoich rodzicĂłw, Âżeby dali nam wiĂŞcej czasu. A ty ubieraj siĂŞ i wychodzimy! - rozkazaÂłam, wstajÂąc.

WstaÂłam, wziĂŞÂłam ciuchy i poszÂłam przebraĂŚ siĂŞ do Âłazienki.

Cierpliwie czeka³am na Kat. Wci¹¿ obmyœla³am plan na zdobycie pieniêdzy, kiedy zadzwoni³ telefon. Odruchowo podnios³am s³uchawkê.
- Halo? - zapytaÂłam niepewnie.
- Kat? - spytaÂł zdziwiony gÂłos kobiety.
- Nie, jej przyjació³ka. Kat nie mo¿e w tej chwili podejœÌ do telefonu. Czy coœ jej przekazaÌ? - powiedzia³am uprzejmie.
- Hm... - zamyÂśliÂła siĂŞ kobieta.
- ProszĂŞ daĂŚ nam szansĂŞ. - poprosiÂłam.
- Hm? - zapytaÂła zdezorientowana.
- ZdobĂŞdziemy pieniÂądze. - zapewniÂłam
- Nie sÂądzĂŞ. - odparÂła cierpko.
- ProszĂŞ. - powiedziaÂłam bÂłagalnym tonem.
- Macie góra miesi¹c. I ani s³owa wiêcej. - roz³¹czy³a siê.
- Jest! - krzyknê³am, czekaj¹c na Kat. Zaœmia³am siê radoœnie. - Muszê wzi¹Ì Furiê na przeja¿d¿kê! Zaczekam na ciebie na padoku, pa! - powiedzia³am i wysz³am.

(Kat)
-Pa krzyknĂŞÂłam z Âłazienki. Kiedy wyszÂłam wypiÂłam szklankĂŞ soku i wyszÂłam w stronĂŞ padoku.

(Kat)
Kiedy otwieraÂłam drzwi. Przed dom podjechaÂł samochĂłd z luksusowÂą przyczepÂą dla koni. DobiegaÂły z nich dzikie rÂżenie i tupot kopyt. Kiedy samochĂłd siĂŞ zatrzymaÂł wysiadÂł z niego 20-letni chÂłopka. PrzyjrzaÂła mi siĂŞ i powiedziaÂł:
-Panna Katarina?-Stukot kopyt nabraÂł na sile.
-Tak, a pan to kto?-spytaÂłam ciekawie.
-Jestem James Lidson, dzwoniÂłem do pani wczoraj w sprawie konie-powiedziaÂł uÂśmiechajÂąc siĂŞ uwodzicielsko.
-A to pan... -powiedziaÂłam odwzajemniajÂąc uÂśmiech. Nie wiem czemu ale dziwnie siĂŞ przy nim czuÂłam.
-To moÂże obejzymy konia?-zaproponowaÂła.
-Ale mo¿e nie tu, znam dobre miejsce gdzie mo¿emy od razu zacz¹Ì.-zaproponowa³am
-Dobrze, wsiadaj, pokaÂżesz gdzie i pojedziemy tam.
-Ok-Po tych s³owach ruszy³am w stronê samochodu, ch³opak otwar³ przede mn¹ drzwi a póŸniej sam wsiad³.
Po chwili ruszyliÂśmy.

Wesz³am do domu. Od razu pobieg³am do mojego pokoju i pad³am na ³ó¿ko. By³am wykoùczona. Ca³y czas zastanawia³am siê czy uda mi siê ujeŸdziÌ ta klacz. I wtedy zauwa¿y³am na nocnym stoliku list. Koperta by³a ca³a poplamiona i pognieciona. Wziê³am go nie by³o napisane od kogo wiec go otworzy³am. W œrodku by³o doœÌ sporo kartek lecz coœ przyku³o moj¹ uwagê. By³a to ma³o bezowa koperta. Resztê papierów od³orzy³am na ³urzko i otworzy³am ma³a kopertê. By³a tam ma³a karteczka a na niej napisany :
Tu list by³ udarty, przeszuka³am wszystkie papiery lecz nie znalaz³am drugiej czêœci.Po chwili zorientowa³am siê ¿e w kopercie mia³ byc czek, lecz go równie¿ nie by³o. Przej¿a³am kolejne kartki na których by³y najró¿niejsze sposoby uje¿d¿ania i przejmowania kontroli nad psychik¹ konia. Na nastêpny kilkunastu stronach by³y opisane ró¿ne zio³a i jak dzia³aj¹ na konie. Jeszcze raz obej¿a³am kopertê w której to wszystko by³o. Wtedy znalaz³a datê napisana na odwrocie kartki 1999. Od razu skojarzywszy te datê, wtedy zmar³ mój dziadek. By³ zawodowym uje¿d¿aczem i zaklinaczem koni. I wtedy do mnie dotar³o ¿e kiedy by³am tu kilka godzin temy koperty nie by³o, a jak wychodzi³am z domu to zakluczy³am drzwi. Pospiesznie schowa³am kartki do koperty, a kopertê do szuflady. Po cichu zesz³am na dó³. Po cichu zacê³am sprawdzac salon i inne pomieszczenia czy aby na pewno jestem sama, przera¿a³o mnie to ¿e ten kto zostawi³ kopertê musia³ jakoœ wejœÌ do domu. Kiedy przechodzi³am ko³o pokoju goœcinnego poczu³am powiew wiatru. Ostro¿nie wesz³am do pokoju i przez szparê zobaczy³am ¿e okno jest wybite. I wtedy us³ysza³am kroki na schodach które siê zbli¿a³y. Ruszy³am do mojego pokoju, kiedy by³am ju¿ przy d¿wiach ktoœ uderzy³ mnie w g³owê. Straci³am przytomnoœÌ.

Anita caÂły czas mnie poganiaÂła, chciaÂła biec coraz szybciej na moim grzbiecie.  ZatrzymaliÂśmy siĂŞ. KÂłusem podbiegÂłem pod drzwi. Anita zeszÂła ze mnie i przywiÂązaÂła do drzewka. PodeszÂła do drzwi i zapukaÂła. <<puk, puk>> ;)

Drzwi same siĂŞ otworzyÂły i ukazaÂły nieprzytomna Kat.

PrzeraÂżona Anita wbiegÂła do domu i prĂłbowaÂła obudziĂŚ Kat. Nie udaÂło siĂŞ. Z trudem wziĂŞÂła jÂą za ramiona i pociÂągnĂŞÂła z domu. PoÂłoÂżyÂła jÂą mi na grzbiecie, wsiadÂła i ponagliÂła mnie. RuszyÂł wolno z powodu drugiego ciĂŞÂżaru. RuszyliÂśmy.

Kiedy odzyska³am przytomnoœÌ zauwa¿y³am ¿e stajnie sie pali. Szybko zeskoczy³am za Banita i ruszy³a co si³ w nagach do stajni.

Kiedy byÂłam przed domem zauwaÂżyÂłam Jamesa siedzÂącego na schodach. Klacz ktĂłra ujeÂżdÂżaÂłam staÂła na wybiegu koÂło domu. Kiedy James zobaczyÂł mnie o kulach zrobiÂł wielkie oczy i spytaÂła:
-Co cie sie staÂło?-wstaÂł ze schodĂłw. i obaj ruszyliÂśmy po Caroino.

Kiedy byÂłam przed domem zauwarzyÂłam Âże na schodach stoi jakaÂś skrzynka. WziĂŞÂłam ja do domu. WeszÂłam do mojego pokoju i postawiÂłam ja na podÂłodze. ZaczĂŞÂłam przeglÂądaĂŚ rzeczy ktĂłre w niej byÂły.

By³o tam wszystko. Wtedy przed dom podjecha³ James. Wysz³am do niego i pomog³am wnieœÌ do domu rzeczy które przywióz³.

ZanieÂśliÂśmy je do jego pokoju. Kiedy przynieÂśliÂśmy wszystko usiedliÂśmy na Âłurzku.

-Czas zaj¹Ì siê Carino i Rous-powiedzia³em wstaj¹c.
-Ale jak ty zamierzasz to zrobiĂŚ?-spytaÂł z niedowieÂżaniem James. WyszliÂśmy z domu.