Zapraszam na moje nowe forum , widzĂŞ z resztÂą , Âże to juÂż umarÂło -,- .

http://www.vida-real.aaf.pl/uetegrfsrfwrw

Nagle wci¹¿ biegn¹c, dozna³am olœnienia. Przecie¿ to takie oczywiste! Z radoœci wierzgnê³am ostro i wyhamowa³am gwa³townie, lekko œlizgaj¹c siê na œniegu. Parsknê³am podstêpnie i przystanê³am, lekko siê trzês¹c. Ness wyczu³a podstêp. Niepewnie wlepi³a wzrok w moje cia³o, oczekuj¹c najmniejszej reakcji zdradzaj¹cej moje zamiary. W jednej chwili runê³am na ziemiê. Mia³am zamiar lekko przygnieœÌ Nessie, lecz ta szybkim ruchem zeskoczy³a z mojego grzbietu i stanê³a obok. Nieco naburmuszona podnios³am siê z ziemi i puœci³am delikatnym k³usikiem po œniegu <3.

¯ywym wzrokiem obserwowa³am Tiarê, gdy Vanessa lekko spiê³a moje boki ³ydkami. Nie zareagowa³am. Bo po co? Poza tym Ness nie mia³a siod³a ani og³owia, nie mog³a wiêc mnie pogoniÌ wodzami czy czymkolwiek innym. Po chwili stanê³am jak wryta i przymru¿y³am powieki, mrucz¹c cicho. Moja w³aœcicielka nadal zmaga³a siê ze mn¹, próbuj¹c mnie poruszyÌ. Na nic jej pró¿ne wysi³ki. Wci¹¿ sta³am jak s³up, nietkniêta i niewzruszona, gdy nagle poczu³am na zadzie mocne klepniêcie. To Nessie odchyli³a siê i uderzy³a mnie tu¿ obok ogona. Sp³oszona pocwa³owa³am przed siebie, obmyœlaj¹c spisek na moj¹ pani¹. Musia³am siê odwdziêczyÌ, musia³am! Zar¿a³am g³êboko, pochylaj¹c g³owê do przodu i kontynuowa³am szaleùczy cwa³.

Po kilku minutach galopu, gdy ÂźrebiĂŞta byÂły wyraÂźnie zmĂŞczone, zatrzymaÂłam siĂŞ i pogrzebaÂłam kopytem w Âśniegu. Po chwili zarÂżaÂłam gÂłoÂśno i stanĂŞÂłam delikatnego dĂŞba.

//Brak weny D://

ParsknĂŞÂłam z radoÂściÂą, widzÂąc obok siebie pĂŞdzÂące Âźrebaki. Z ÂłatwoÂściÂą dotrzymywaÂły mi kroku. WidaĂŚ byÂło, Âże sporo urosÂły od poprzedniego popytu na padoku.

ZarÂżaÂłam w niebo, czujÂąc nagÂły przypÂływ energii. Nessie zaÂś z daleka dojrzaÂła juÂż Jacoba, ktĂłry truchcikiem wprowadzaÂł na padok moje ÂźrebiÂątka <3. Oboje pocwaÂłowali do mnie natychmiast, ostro hamujÂąc i maÂło nie przewracajÂąc siĂŞ na Âśliskim Âśniegu. ZakwiliÂłam rozbawiona i wierzgnĂŞÂłam mocno i popĂŞdziÂłam galopem przed siebie ;3.

SkubnĂŞÂłam Carino w ÂłopatkĂŞ i przytknĂŞÂłam chrapy do jego szyi. Ness wpatrywaÂła siĂŞ w nas jak zaczarowana .

Rozradowana niespodziewanym spotkaniem cwaÂłem ruszyÂłam do Carino. Ness nie oponowaÂła. Z radoÂściÂą rĂłwnÂą mi pozwoliÂła nam siĂŞ przywitaĂŚ. StajÂąc przed Carino zakwiliÂłam radoÂśnie i lewÂą tylnÂą nogÂą drapnĂŞÂłam siĂŞ po zgrabnym brzuszku <3.

Przykro mi bardzo, Tiaro, ale nie wyprzedzi³aœ Furii. Odpowiednio wyczu³am moment i przyspieszy³am jeszcze bardziej. Pêdzi³am ile si³ w kopytach. Po kilku minutach pozostawi³am Tiarê w tyle, a przede mn¹ stan¹³ p³ot. Wyhamowa³am ostro, staj¹c dêba i delikatnym k³usikiem ruszy³am przed siebie. Wyœcig uwa¿a³am za zakoùczony.

- WyÂścig! - krzyknĂŞÂła Ness i pogoniÂła mnie do cwaÂłu. PĂŞdziÂłam przed siebie, po drodze strzelajÂąc Âłagodne baranki <3.

PrzyspieszyÂłam do cwaÂłu. Teraz Ness mnie nie dogoni >3. Hm, jednak moja wÂłaÂścicielka nie jest taka gÂłupia... ZauwaÂżyÂłam, jak wspina siĂŞ na wysokie ogrodzenie, otaczajÂące padok. Zdziwiona podbiegÂłam do niej, a gdy byÂłam wystarczajÂąco blisko, Vanessa wskoczyÂła na mnie i ÂścisnĂŞÂła boki Âłydkami. Nie wiedzÂąc co robiĂŚ, pĂŞdziÂłam jak szalona prosto przed siebie .

Zakwili³am, robi¹c gwa³towny unik i puœci³am siê pêdem przed siebie. Po chwili pogalopowa³am do Ness i zatrzyma³am siê w pewnej odleg³oœci od niej, rozszerzaj¹c chrapy. Moja pani jak na zawo³anie podbieg³a do mnie i chwytaj¹c w d³où du¿¹ garœÌ œniegu, "wlepi³a" mi j¹ w szyjê. Wierzgnê³am zaskoczona i popêdzi³am wprost na dziewczynê, wyhamowuj¹c w ostatnim momencie. Mocno dmuchnê³am jej w twarz, powoduj¹c rozwianie w³osów i osadzenie na nosie kilka niewielkich kropelek roztopionego œniegu. Wycofa³am siê delikatnie i powolnym galopem ruszy³am przed siebie. Vanessa z radosnym œmiechem pobieg³a za mn¹. Robi³am wiele zakrêtów i uników, gdy moja pani rzuca³a we mnie œnie¿kami. Z radosnym r¿eniem zarzuci³am ³bem i kontynuowa³am zabawê.

No i pyk! W³¹czyÂł mi siĂŞ dominator <3.  RozdĂŞÂłam chrapy i wydaÂłam z siebie coÂś na ksztaÂłt chrzÂąkniĂŞcia. NastĂŞpnie napiĂŞÂłam wszystkie miĂŞÂśnie i uniosÂłam ogon. ZakwiliÂłam, zauwaÂżajÂąc, Âże Tiara nie ma w tym ze mnÂą szans. Ona byÂła jasnosiwa, wiĂŞc nie widaĂŚ u niej byÂło ÂśnieÂżnych plamek. Wtedy wy³¹czyÂł mi siĂŞ dominator i wrĂłciÂłam do wczeÂśniejszej pozycji. PuÂściÂłam siĂŞ kÂłusem po padoku, lecz do czasu. Gdy niechcÂący wbiegÂłam w zaspĂŞ ÂśnieÂżnÂą, zahamowaÂłam ostro. ZdziwiÂł mnie skrzypiÂący dÂźwiĂŞk, dobiegajÂący spod moich kopyt. PamiĂŞtaÂłam stukotanie i dÂźwiĂŞczenie, lecz skrzypienie? Zdumiona podniosÂłam prawÂą przedniÂą nogĂŞ i parsknĂŞÂłam gÂłoÂśno. SchyliÂłam siĂŞ do samej ziemi, wÂąchajÂąc Âśnieg pod moimi kopytami. WyglÂądaÂło to tak komicznie, Âże Nessie wybuchnĂŞÂła Âśmiechem.

Nie zwraca³am uwagi na paradowanie klaczy. Najzwyczajniej mia³am to gdzieœ. Upaja³am siê zimnym puchem, który spoczywa³ na moim pysku. By³o to dziwne, acz przyjemne uczucie - œnieg roztapiaj¹cy siê na moich ciep³ych chrapach. Nie odpowiedzia³am na zaczepkê, zbyt zajêta 'ryciem' puszku. Parsknê³am, rozganiaj¹c na boki otaczaj¹cy mnie œnie¿ek. Po chwili ruszy³am galopem, wci¹¿ z nosem przy ziemi. Bieg³am tak jakiœ czas, po czym runê³am. Ot tak sobie. Po prostu. Zaczê³am wiÌ siê powoli, czuj¹c lodowaty œnieg na grzbiecie. Porz¹dnie wytarza³am siê w puchu i podnios³am z ziemi. Nessie spojrza³a na mnie z rozbawieniem. Nic dziwnego - by³am ca³a w bia³ym szaleùstwie <3. Rozdê³am chrapy i pos³a³am Vanessie oburzone spojrzenie, lecz ta tylko zaœmia³a siê pod nosem. Parsknê³am, równie¿ z lekkim rozbawieniem i znów wytarza³am siê w œniegu. Po chwili spod grubej warstwy puchu na moim ciele widaÌ by³o jedynie kilka nielicznych plamek koloru kawy z mlekiem.
- Hm, mam Âłaciatego konia! - zachichotaÂła moja wÂłaÂścicielka.

Niestety (lub stety ;d) , kiedy Tiara zebraÂła siĂŞ, Âżeby ruszyĂŚ cwaÂłem, ja byÂłam juÂż daleko. PĂŞdziÂłam ile siÂł w umiĂŞÂśnionych nogach, kopyta wdziĂŞcznie dÂźwiĂŞczaÂły na zmarzniĂŞtej glebie. ZakwiliÂłam radoÂśnie i gdy Tiara byÂła daleko ode mnie, zwolniÂłam do truchtu. NastĂŞpnie wÂłoÂżyÂłam pysk pod cienkÂą warstwĂŞ Âśniegu i rozdĂŞÂłam chrapy. TruchtaÂłam tak jakiÂś czas, wdychajÂąc zimnÂą parĂŞ dochodzÂącÂą ze zmarzniĂŞtej, acz wilgotnej gleby...<3.