Pole kukurydzy.

[Furia]

- Hah. - mruknĂŞÂła Vanessa. - Ona ma rujĂŞ!
Zakwili³am, jakby na potwierdzenie jej s³ów. Ju¿, ju¿ chcia³am zacz¹Ì cwa³owaÌ w stronê ostrego zapachu nieznajomego ogiera, ale nic z tego. Nessie mocno wbi³a siê w siod³o i œci¹gnê³a wodze. Pos³usznie i niechêtnie, jednak uspokoi³am trucht. Prychnê³am niechêtnie, lecz ponownie wyci¹gnê³am szyjê i rozwar³am chrapy. Mruuuh <3.

[Tiara]

Szykuje siĂŞ! Tylko czekaÂłam, aÂż Furia wypruje w przĂłd. To byÂło oczywiste, Âże gdzieÂś wyczuÂła ogiera, a wiĂŞc ja juÂż siĂŞ szykowaÂłam.

[Furia]

Ihha! DosyĂŚ tego dobrego. Mocnym ruchem wyszarpnĂŞÂłam Ness wodze z rÂąk i rzuciÂłam siĂŞ w stronĂŞ pociÂągajÂącego zapachu. ChciaÂłam natychmiast ujrzeĂŚ zainteresowanie mnÂą ogiera. ZnĂłw szalenie cwaÂłowaÂłam i w koĂącu zostawiÂłam pole kukurydzy daleko w tyle. Usilnye prĂłby zatrzymania mnie przez Ness nie skutkowaÂły. Z uporem pĂŞdziÂłam przed siebie.

[Tiara]

StanĂŞÂłam maÂłego dĂŞba i z miejsca ruszyÂłam cwaÂłem. El ledwo siĂŞ trzymaÂła, bo wodze jej wyrwaÂłam. Z uporem trzymaÂła siĂŞ mojej grzywy. PĂŞdziÂłam z zapaÂłem za FuriÂą.

[Furia]

Pêdzi³am i pêdzi³am. Przebieg³am przez niewielki lasek i wgalopowa³am na rozleg³e pole czego? Kukurydzy! Ach, roi³o siê tu od tych pól... Ale mniejsza o to! Albowiem wtedy mój delikatny nos wyczu³ ros³ego ogiera, bêd¹cego tak blisko, ¿e z podniecenia przeszed³ mnie mocny dreszcz. Zakwili³am g³oœno i pok³usowa³am do kasztanka. Wyci¹gnê³am doù pysk, rozci¹gaj¹c ca³e cia³o, aby zapoznaÌ siê z jego zapachem. Ten zaœ przybli¿y³ siê w moj¹ stronê i równie¿ zar¿a³. Grzebnê³am kopytem w ziemi, wyra¿aj¹c swoj¹ niecierpliwoœÌ. Vanessa zaœ ci¹gle ze mn¹ walczy³a. Uda³o jej siê na chwilê odsun¹Ì mnie od ogiera, lecz na tym siê zakoùczy³o. Szybko wróci³am do swojej pozycji i napiê³am miêœnie, aby lepiej siê zaprezentowaÌ.

[Tiara]

Pêdzi³am ile si³ w nogach, a¿ w koùcu stanê³am za Furi¹. Popatrzy³am na kasztanka z zachwytem, ale da³am sobie spokój. El przez ten czas wsiad³a porz¹dnie w siod³o i zebra³a wodze. Tak jak Nessie próbowa³a mnie odci¹gn¹Ì, ale po chwili odpuœci³a. Nie mia³a ze mn¹ szans.
-WidzĂŞ, Âże Furia nie odpuÂści, a Tiara niestety idzie w jej Âślady...-powiedziaÂła El do Nessie.

[Furia]

O nie, nie, moja kochana! Nas jest co prawda dwie, ale ogier tylko jeden. Dumnie napiê³am miêœnie i stanê³am niewielkiego dêba, znów prezentuj¹c swe miêœnie. Kasztanek przybli¿y³ siê do mnie na chwilê i przez moment stykaliœmy siê chrapami. Potem jednak znów cofn¹³ siê, nieco zawstydzony i parskn¹³ cicho.
- Na to wyglÂąda. - jĂŞknĂŞÂła Ness, pomiĂŞdzy mocnymi szarpniĂŞciami - prĂłbami zawrĂłcenia mnie i powstrzymania od zalotĂłw.

[Tiara]

Niezadowolona jednak odpuÂściÂłam jej tego kasztanka. W koĂącu ona mnie chyba znienawidzi, jak odbiorĂŞ jej ogiera, zwÂłaszcza, gdy ma rujĂŞ. OdeszÂłam na bok, ale nie szÂłam zgodnie z poleceniami El. Co to to nie! ChodziÂłam sobie zadowolona, gdzie chciaÂłam.
-Tiara! Co ty dzisiaj robisz!-krzyknĂŞÂła na mnie El. PrychnĂŞÂłam tylko i nadal robiÂłam co chciaÂłam. PoszarpywaÂła bez przerwy mĂłj pysk, lecz ja nie zwracaÂłam na to uwagi. Po chwili zaczĂŞÂło to byĂŚ denerwujÂące. Jednym porzÂądnym opuszczeniem Âłba wyrwaÂłam jej wodze z rÂąk, a potem oczywiÂście jak na mnie przystaÂło nie daÂłam jej szansy zebraĂŚ wodzy. BiegaÂłam sobie zadowolona wokoÂło pola. Raz cwaÂłem, raz kÂłusem, raz galopem...

[Furia]

Zadowolona szybkim odpuszczeniem sobie ogiera przez Tiarê, zakwili³am znów. Wyci¹gaj¹c szyjê jak najdalej przed siebie, wyrwa³am Ness wodze z r¹k i pogna³am cwa³em wokó³ kasztanka. Po chwili moja w³aœcicielka z³apa³a wodze i spróbowa³a zatrzymaÌ mnie, ale nie zdzia³a³a nic oprócz zwolnienia do dostojnego k³usa. Wyci¹ga³am nogi daleko przed siebie, napinaj¹c miêœnie. Vanessa nie poddawa³a siê. Rani³a mój pysk mocnymi szarpniêciami, lecz wytrzymywa³am. Ruja i poci¹gaj¹cy zapach ogiera by³y zbyt silne.
- Ciekawi mnie tylko, sk¹d wzi¹³ siê tak piêkny ogier poœrodku pola... - odezwa³a siê w koùcu Ness. Po chwili przesta³a siê opieraÌ i zaczê³a anglezowaÌ, wci¹¿ jednak maj¹c mocno napiête wodze.

[Tiara]

-Wprawdzie mĂłwiÂąc teÂż mnie to zastanawia. Nie jest wygÂłodzony ani okaleczony. UciekÂł?-powiedziaÂła spoglÂądajÂąc najpierw na Nessie, potem na mnie. Ja z kolei spojrzaÂłam na ogiera. ÂŻaÂłowaÂłam, Âże to ten ogier przystaje dla Furii. Zniecierpliwiona spojrzaÂłam na FuriĂŞ, Nessie i ogiera.

[Furia]

- Nie mam pojêcia... Zastanawiam siê, czy boi siê ludzi... - myœla³a Ness. Ja zaœ robi³am swoje. Znów ruszy³am lekkim galopem wokó³ ogiera, a ten wpatrywa³ siê we mnie jak zaczarowany. Bardzo mi to pasowa³o.
- SprawdŸmy. - powiedzia³a po chwili namys³u Vanessa. - O ile Furia da mi z siebie zejœÌ. - mruknê³a po chwili. Wyszepta³a mi do ucha, ¿e ona chce jedynie podejœÌ do kasztanka, potem z powrotem pozwoli mi zalecaÌ siê do niego. Z niechêci¹ przysta³am na jej propozycjê, a raczej rozkaz, i zwolni³am. Stêpem podesz³am do Tiary i tam siê zatrzyma³am. Pozwoli³am Nessie zejœÌ ze mnie i podaÌ wodze Ellie.
- Potrzymaj j¹ momencik. - poprosi³a i odesz³a w stronê ogiera. Obserwowa³am wszystko z zaciekawieniem. Ogier strzyg³ uszami niespokojnie, widz¹c, ¿e Vanessa nieuchronnie i z uporem zbli¿a siê do niego. Parskn¹³ niespokojnie i kiedy Ness mia³a go na wyci¹gniêcie rêki, cofn¹³ siê gwa³townie. Moja w³aœcicielka znieruchomia³a.
- A jednak. - mruknê³a nieco zdziwiona faktem, ¿e ogier boi siê ludzi. Powoli ruszy³a w jego stronê, z uporem stawiaj¹c ka¿dy krok. Gdy wed³ug kasztanka Ness znalaz³a siê zbyt blisko, stan¹³ dêba, wysoko unosz¹c przednie kopyta. Vanessa struchla³a. Ju¿ mia³am wyrwaÌ siê Ellie, aby obroniÌ moj¹ pani¹, lecz ogier najwidoczniej to zauwa¿y³. Szybko opuœci³ nogi na trawê i cofn¹³ siê znów. Dziewczyna podesz³a do mnie i pog³adzi³a mnie do szyi. W tym czasie kasztanek przybli¿y³ siê do nas nieco.
- Co my z nim poczniemy? Nie zostawimy go tu przecieÂż... - zastanawiaÂła siĂŞ Nessie.

[Tiara]

Ellie oddaÂła wodze Furii i popatrzyÂła na ogiera.
-Mo¿e by go tak zabraÌ do stajni? Dla mnie to ¿aden problem zajmowaÌ siê i Tiar¹ i tym ogierem. WidaÌ,¿e by³ Ÿle traktowany. Normalnie traktowany koù nie boi siê tak panicznie ludzi. -powiedzia³a El po chwili namyœlenia.-Jak go zostawimy mo¿e siê to Ÿle skoùczyÌ. Z Tiar¹ pobiegniemy do stajni i weŸmiemy jakiœ kantar czy coœ. Wtedy by go mo¿na zaprowadziÌ.-doda³a.-Przyczep¹ go nie przewieziemy. Ledwo przecie¿ uda³o ci siê do niego podejœÌ.

[Furia]

Ness zamyÂśliÂła siĂŞ. Lecz mi nie podobaÂł siĂŞ ten pomysÂł. BaÂłam siĂŞ, Âże Tiara bĂŞdzie zbyt blisko ogiera i on zainteresuje siĂŞ niÂą. ParsknĂŞÂłam z dezaprobatÂą.
- Nie trzeba. - powiedziaÂła nastolatka po chwili. - WezmĂŞ go.
Ods³oni³a gruby pas, do którego przyczepione mia³a cztery mocne lassa. Odpiê³a wszystkie. Trzy zawiesi³a sobie na ramieniu, jedno trzyma³a w d³oni. Wsiad³a na mój grzbiet i przejmuj¹c wodze, zaczê³a powoli okr¹¿aÌ ogiera. S³ucha³am siê, by³am ciekawa rozwoju zdarzeù.

[Tiara]

OdsunĂŞÂłam siĂŞ trochĂŞ od ogiera. Nie chciaÂłam go spÂłoszyĂŚ. Furia dostaÂłaby dopiero FURII.

[Furia]

Po kilku sekundach Nessie roz³o¿y³a lasso i przypiê³a je do pasa. Tak samo zrobi³a z kolejn¹ trójk¹ lin. Po chwili puœci³a wodze i szybkim ruchem zarzuci³a na szyjê kasztanka dwa pierwsze lassa. Liny by³y mocne, nie zerwa³y siê, chocia¿ ogier szarpa³ za nie z ca³ej swojej si³y. Próbowa³am uspokoiÌ go parskaniem, lecz moje wysi³ki sz³y na nic. Kiedy ogier szykowa³ siê do dêbowania, dziewczyna przygotowa³a trzecie lasso. Gdy zaœ podniós³ przednie kopyta na odpowiedni¹ wysokoœÌ, Nessie zarzuci³a na nie linê i zacisnê³a delikatnie, acz na tyle mocno, aby siê nie wyrwa³. Nastêpnie zgrabnie zeskoczy³a z mojego siod³a i przyczepi³a do mnie dwa pierwsze lassa. Z ostatni¹ link¹ podbieg³a do tylnych kopyt ogiera i szybko je zwi¹za³a, tak, aby móg³ stawiaÌ kroki, lecz ¿eby nie móg³ galopowaÌ ni k³usowaÌ. To samo zrobi³a z przednimi nogami. Z kieszeni wyjê³a niewielk¹ linê, nieco podobn¹ do lassa (równie mocn¹) i skonstruowa³a z niej prowizoryczny kantar. Spokojnym ruchem za³o¿y³a go ogierowi i podpinaj¹c doù mocn¹ linkê weterynarza, wskoczy³a na moje siod³o. W tym czasie kasztanek podniós³ siê ju¿ i nieco uspokoi³, jednak nie podda³ siê. Próbowa³ stawaÌ dêby, lecz mia³ zbyt ma³o przestrzeni na rozstawienie kopyt. Nie wierzga³ te¿, równie¿ z powodu braku miejsca. Wci¹¿ jednak opiera³ siê linom. Zwi¹zany siedmioma pêtami, wi³ siê i r¿a³ wœciekle, a gniew ten bra³ siê ze strachu. Parsknê³am cicho, i spojrza³am na niego uspokajaj¹co, mrucz¹c pod nosem. Wiedzia³am, ¿e mnie s³yszy, ten jednak nic. By³am pod wra¿eniem umiejêtnoœci Nessie. O wszystkim pomyœla³a!
- Lata praktyki. - powiedziaÂła skromnie i z uÂśmiechem, widzÂąc zaskoczonÂą minĂŞ Ellie.