LeÂśne jezioro.

[Furia]

Przera¿ona stanê³am dêba i pocwa³owa³am w las. To za bardzo przypomina³ o mi syna mojego poprzedniego w³aœciciela. By³am jednak wci¹¿ w zasiêgu wzroku Carino i Ness.

[Carino]

CiÂągle byÂłem niespokojny, wiedziaÂłem Âże jeÂżeli stracĂŞ Kat to bĂŞdĂŞ musiaÂł do niego wrĂłciĂŚ. WiedziaÂłem Âże zacznie ponownie siĂŞ na mnie znĂŞcaĂŚ.

[Furia]

SpuÂściÂłam gÂłowĂŞ nisko i parsknĂŞÂłam smĂŞtnie. Nie ÂśmiaÂłam siĂŞ poruszyĂŚ, a do mojej gÂłowy napÂływaÂły wspomnienia.

[Carino]

ByÂłem caÂły spiĂŞty, zdenerwowany i przestraszony, nagle w krzakach coÂś siĂŞ poruszyÂło przestraszony zawierzgaÂłem i gÂłoÂśno ZarÂżaÂłem, po czym ruszyÂłem dzikim pĂŞdem przed siebie.

[Furia]

Moje cia³o przeszy³ dreszcz. Potem nastêpny, a¿ w koùcu ca³a siê trzês³am. Przera¿ona Ness, widz¹c to podesz³a do mnie i poci¹gnê³a w swoj¹ stronê. Powolnym krokiem posz³am za ni¹. Kiedy ju¿ by³yœmy obok jeziora znów dosta³am dreszczy. Moje oczy powoli siê przymyka³y, a nogi mia³am jak z waty. Kolejny dreszcz, tym razem mocniejszy. Vanessa niespokojnie g³adzi³a mnie po szyi. Jedna chwila, jeden mocny dreszcz i zorientowa³am siê, ¿e le¿ê na ziemi, a moim cia³em wstrz¹saj¹ kolejne drgawki.

[Carino]

Bieg³em jak szalony przed siebie. W koùcu trafi³em na jak¹œ nieznan¹ mi ³¹kê. Zatrzyma³em sie na niej i us³ysza³em huk strzelby. Coœ trafi³a mnie w nogê. To by³ k³usownik. P¿ara¿ony zar¿a³em i z krwawi¹c¹ doœÌ mocne nog¹ chcia³em wróciÌ na polane lecz ktoœ za¿uci³ mi lasso na szyje, zacz¹³em wie¿-gaÌ. Przed sob¹ zobaczy³em dwóch mêrzczyzn.

[Furia]

Ness usÂłyszaÂła huk. Ja takÂże. GÂłoÂśne rÂżenie przeszyÂło nas do szpiku koÂści. Od razu rozpoznaÂłam w nim Carino. ChciaÂłam do niego biec, lecz nie mogÂłam. I wÂłaÂśnie w tej chwili obudziÂła siĂŞ Kat...

[Carino]

PrĂłbowaÂłem siĂŞ wyrwaĂŚ ale zarzucili na mnie drugie lasso. Nadal wierzgaÂłem ale czuÂłem jak opadam z siÂł, to przez tÂą ranĂŞ na nodze.Wtedy Kat otworzyÂła oczy, UsiadÂła, prĂłbowaÂła wstaĂŚ ale nie mogÂła:
-Gdzie ja jestem?

[Furia]

- NiewaÂżne. - uciĂŞÂła Ness. - Tam coÂś siĂŞ dzieje, a Furia nie jest w najlepszym stanie. - spojrzaÂła smutnie na mnie. Ledwo dyszaÂłam, moje chrapy rozszerzyÂły siĂŞ maksymalnie, a oczy szukaÂły pocieszenia i pomocy. Vanessa wstaÂła.
- ChodÂźmy. - rzuciÂła i pobiegÂła w stronĂŞ wydawanych odgÂłosĂłw.

[Carino]

Próbowa³em siê wyrwaÌ,ponownie zra¿a³em z nadziej¹ ¿e ktokolwiek mnie us³yszy. Po chwili mê¿czyzna dobieg³ do mnie z jak¹œ strzykawk¹, po raz ostatni stan¹³em dêba, jednak zd¹¿y³ mi wstrzykn¹Ì jakiœ p³yn. Po chwili œwiat zacz¹³ wirowaÌ, upad³em na ziemie. Ostatnia rzecz¹ jak¹ zrobi³em by³ przeraŸliwe r¿enie potem zapad³a ciemnoœÌ.

[Furia]

W momencie kiedy Carino upadÂł, wydaÂłam z siebie coÂś na ksztaÂłt rÂżenia i caÂłkiem zamknĂŞÂłam oczy. Nessie tymczasem obiegÂła do mĂŞÂżczyzn.
- Co wy robicie?! - wykrzyknĂŞÂła wÂściekÂła. - To mĂłj koĂą! - skÂłamaÂła. - Zostawcie go w spokoju!

[Carino]

Widz¹c to mêrzczyŸni uciekli z ³¹ki, zostawiaj¹c prawie ca³y swój sprzêt.

[Furia]

Ness niewiele myœl¹c uklêk³a obok nieprzytomnego Carino i pog³adzi³a go po ³bie. Wyjê³a wci¹¿ tkwi¹c¹ w ciele ogiera strzykawkê i schowa³a j¹ do niewielkiego woreczka. Rana na nodze by³a g³êboka. Obficie krwawi³a, wiêc Nessie bez wahania ze kolejnego skrawka swojej nowej koszuli zrobi³a opaskê uciskow¹ i za³o¿y³a j¹ na ranê. Usiad³a obok konia dok³adnie ogl¹daj¹c wszystkie obra¿enia jakich zazna³.

[Carino]

WkoĂącu Kat udaÂło sie wstaĂŚ, chwiejnym krokiem podeszÂła do Furii, uklĂŞkÂła koÂło niej i zaczĂŞÂłam ja gÂładziĂŚ po Âłbie i po czyi.

[Furia]

Ness poza g³êbok¹ ran¹ nogi nie zauwa¿y³a nic powa¿nego. Usiad³a wiêc w milczeniu g³adz¹c Carino po jego czarnym pysku. Po chwili przypomnia³a sobie, ¿e w sumie to dobrze siê sk³ada, ¿e ogier jest nieprzytomny. Wyjê³a z kieszeni wodê utlenion¹ i zaczê³a przemywaÌ ni¹ rany konia. Potem zaczê³a rozpl¹tywaÌ go z lassa. Kiedy skoùczy³a, poklepa³a fryza i podesz³a do zostawionego przez mê¿czyzn sprzêtu. Wszystko wskazywa³o na to, ¿e byli to profesjonaliœci. Ba, nawet jeden z nich zostawi³ swój dowód! Dziewczyna delikatnie podnios³a dokument i przeczyta³a g³oœno:
- Johan Woolen... - jego imiĂŞ i nazwisko daÂły jej do myÂślenia. Syn pana Woolena! WiĂŞc na takiego czÂłowieka wyrĂłsÂł Âłobuz sprzed kilku lat...! Niewiele myÂślÂąc Ness wyjĂŞÂła z kieszeni telefon i wykrĂŞciÂła numer policji. KÂłusownictwo i co wiĂŞcej, kradzieÂż - ot co! To raczej nie podlega prawu ani uniewinnieniu.
- Halo? Komisariat Policji w Teirm. - powiadomiÂł hardy gÂłos. - O co chodzi?
- DzieĂą dobry. - przywitaÂła siĂŞ grzecznie nastolatka. - ChciaÂłabym zgÂłosiĂŚ przestĂŞpstwo.
- ProszĂŞ siĂŞ przedstawiĂŚ i opowiedzieĂŚ o sytuacji. - rozkazaÂł mĂŞÂżczyzna.
- Nazywam siĂŞ Vanessa Anderson. PilnowaÂłam dwa konie - jeden byÂł mĂłj, a drugi mojej przyjació³ki. Ten drugi przestraszyÂł siĂŞ i uciekÂł w las, wiĂŞc pognaÂłam za nim. ZnalazÂłam go pó³przytomnego, zwiÂązanego licznymi lassami. TrzymaÂło go piĂŞciu mĂŞÂżczyzn, uzbrojonych w nieznane mi sprzĂŞty i pÂłyny. Jeden z takich pÂłynĂłw zostaÂł wstrzykniĂŞty koniowi mojej przyjació³ki i ten w tej chwili jest nieprzytomny. ÂŁowcy zostawili jednak masĂŞ swoich sprzĂŞtĂłw, kiedy uciekali. Jeden z nich zostawiÂł dokumenty. Jest to niejaki Johan Woolen. - poinformowaÂła. - StwierdziÂłam,  Âże kÂłusownictwo i prĂłba kradzieÂży jest karalne, wiĂŞc zadzwoniÂłam.
- Bardzo dobrze pani zrobiÂła. - pochwaliÂł mĂŞÂżczyzna. - Gdzie to byÂło?
- W pobli¿u Oœrodka JeŸdzieckiego "Azja". Jest tam takie jezioro, w pobli¿u niego maleùka ³¹ka. - wyjaœni³a, maj¹c nadziejê, ¿e mê¿czyzna zrozumie.
- Ach, tak. Dobrze. Zaraz bĂŞdziemy. - poinformowaÂł policjant i odÂłoÂżyÂł sÂłuchawkĂŞ. Ness z gÂłoÂśnym westchnieniem wrĂłciÂła do gÂładzenia pyska Carino, rozmyÂślajÂąc o Johanie...