LeÂśne jezioro.

[Carino]

GÂłaskaÂłam ja dalej. Jej chrapy byÂły rozszerzony. ZaczĂŞÂłam stosowaĂŚ techniki relaksu koni ktĂłrych nauczyÂł mnie dziadek.

[Furia]

Po kilkunastu minutach policja przybyÂła na miejsce.
- Witam. - powiedzia³ komendant. - Nazywam siê Erwin Garien i jestem komendantem policji w Teirm. Czy mam przyjemnoœÌ mówiÌ z Vaness¹ Anderson?
- Tak, to ja. - przytaknĂŞÂła dziewczyna.
- Zostaniesz wynagrodzona ze zgÂłoszenie przestĂŞpstwa po obejrzeniu miejsca i sprzĂŞtu kÂłusownikĂłw.
- AleÂż nie trzeba. - powiedziaÂła z uÂśmiechem dziewczyna.
- Trzeba, trzeba. - zaÂśmiaÂł siĂŞ komendant i odszedÂł. Nagle jeden z policjantĂłw, przeszukujÂąc torbĂŞ ÂłowcĂłw odnalazÂł dziwne pÂłyny.
- Szefie! Mam coœ! To œrodki usypiaj¹ce i antidotum na nie... I inne ró¿ne trucizny... - powiedzia³ uwa¿nie ogl¹daj¹c znalezisko. Podesz³am bli¿ej i zerknê³am na buteleczki i strzykawki.
- Antidotum! MuszĂŞ je podaĂŚ Carino! - wyjaÂśniÂłam, a Âśledczy podaÂł mi jedno z nich. - DziĂŞkujĂŞ.
PodbiegÂłam do ogiera i wstrzyknĂŞÂłam mu pÂłyn. ZnĂłw zaczĂŞÂłam gÂładziĂŚ go po szyi, mĂłwiÂąc uspokajajÂąco.

[Carino]

Kiedy odzyska³em przytomnoœÌ zerwa³em siê na równe nogi. Widz¹c nieznanych mi mêrzczyzn zacz¹³em wierzgaÌ i wœciekle r¿eÌ.

[Furia]

- Hej, Carino! Spokój! - krzyknê³a Ness. Wiedzia³a, ¿e tutaj liczy³a siê stanowczoœÌ. Policjanci nie zwrócili uwagi na wœciek³ego konia.

[Carino]

By³em przestraszony i spiêty, od dalszego wierzgania powstrzyma³ mnie okropny ból w nodze. Policjanci chodzili po ³¹ce i ogl¹dali sprzêt. Kiedy jeden z nich wyj¹ strzykawkê zawierza³em ponownie i ruszy³em szalonym cwa³em przed siebie.

[Furia]

- Nie tym razem, skarbie. - powiedziaÂła zalotnie Nessie i zarzuciÂła na szyjĂŞ Carino lasso. Ogier zatrzymaÂł siĂŞ natychmiast, a dziewczyna odprowadziÂła go dalej od policjantĂłw i pogÂładziÂła po pysku.
- JuÂż nic ci nie grozi. - powiedziaÂła cicho i Âłagodnie.

[Carino]

Jeszcze raz podnios³em kopyta znad ziemi ale tym razem nisko. Dotyk i g³os Ness uspokoi³ mnie. Wtedy przypomnia³em sobie o Kat. Nerwowo patrzy³em w stronê ³¹ki na której by³a. Cicho zar¿a³am.

[Furia]

- Nic jej nie bêdzie. - uspokoi³am ogiera. - Zaraz do niej pójdziemy, dobrze? - zapyta³am. - Ale najpierw musimy poinformowaÌ o tym policjantów... Zaczekaj tutaj. - przywi¹za³a Carino do drzewa i pobieg³a na ma³¹ polankê. Œledztwo wci¹¿ by³o prowadzone.
- Ogier jest przera¿ony. Bêdziemy w pobli¿u jeziora. - powiedzia³a do komendanta i wróci³a do fryza. Odwi¹za³a go od drzewa i wprowadzi³a nad jeziorko, wci¹¿ uspokajaj¹c.

[Carino]

Kiedy zobaczyÂłem Kat zarÂżaÂłem radoÂśnie. Wtedy ona spojrzaÂła w mojÂą strone, wstaÂła z ziemi i nadal chwiejnym krokiem ruszyÂła w moim kierunku, lecz kiedy byÂła w poÂłowie drogi straciÂła przytomnoœÌ, widzÂąc to wyrwaÂłem siĂŞ Ness i podbiegÂłem do niej. 

[Furia]

Ness pozwoli³a Carino spotkaÌ siê ze swoj¹ pani¹. Ona tak¿e do niej podbieg³a. Sprawdzi³a têtno. By³o dobre. Zostawi³a wiêc Kat i ruszy³a do mnie. Kiedy j¹ ujrza³am, ociê¿ale podnios³am ³eb i zar¿a³am radoœnie. Dziewczyna po³o¿y³a siê obok mnie, g³adz¹c mój bok i uspokajaj¹c. Przymknê³am oczy, z ulg¹. Czu³am bliskoœÌ Nessie i dzia³a³o to na mnie koj¹co.

[Carino]

PoÂłoÂżyÂłem siĂŞ koÂło nieprzytomnej Kat. Kiedy otwarÂła oczy od razu rzuciÂła mi sie na szyje i mocno przytuliÂła. Na policzkach miaÂła Âłzy.

[Furia]

DyszaÂłam ciĂŞÂżko, lecz spokojnie. Ness tuliÂła siĂŞ do mnie przez dÂłuÂższy czas. Zaraz jednak podniosÂła siĂŞ i powiedziaÂła:
- CoÂś czujĂŞ, Âże czas siĂŞ zbieraĂŚ...
- Nie tak szybko, moja panno. - zaœmia³ siê policjant, stoj¹cy za dziewczyn¹. - Uroczyœcie wrêczam ci nagrodê za poinformowanie nas o próbie pope³nienia zbrodni. Johana i jego za³ogi szukamy ju¿ ponad rok. Dziêki tobie mamy wiêcej informacji i mo¿emy kontynuowaÌ œledztwo z now¹ si³¹. - uœmiechn¹³ siê i wrêczy³ Ness niewielk¹ kopertê. Odszed³ równie szybko jak siê pojawi³.
- 300 ZP! - zdziwiÂła siĂŞ dziewczyna. DÂługo przeglÂądaÂła pieniÂądze, po czym niechĂŞtnie schowaÂła je do kieszeni i ponownie spojrzaÂła na mnie.
- Teraz mo¿emy iœÌ... - powiedzia³a powoli. Zarzuci³a mi lasso na szyjê i pomog³a wstaÌ. Wolno podesz³yœmy do Kat i Carino. Jego lasso chwyci³a Ness i pomog³a wstaÌ dziewczynie. - Dasz radê iœÌ sama ? - zapyta³a opiekuùczo.

[Carino]

-Tak-odpowiedziaÂła. -WstaÂłem i od razu ukÂłoniÂłem siĂŞ przed Ness w podziĂŞkowaniu za uratowanie mi Âżycia. Wtedy Kat zauwaÂżyÂła mojÂą ranĂŞ na nodze, zrobiÂła siĂŞ biaÂła jak papier i powiedziaÂła:
-Carino jest ranny, co siĂŞ staÂło?-domagaÂła siĂŞ przebiegu zdaÂżeĂą.

[Furia]

- Nie denerwuj siĂŞ. ZajmĂŞ siĂŞ nim na padoku i tam ci takÂże wszystko opowiem. - zapewniÂła Nessie. - ChodÂźmy.
CiĂŞÂżko ruszyÂłam za mojÂą wÂłaÂścicielkÂą.

[Carino]

Kat i ja wyrĂłwnaliÂśmy kroku z Ness i FuriÂą.